अलीकडे काय पाहिलंत? - २७

'फॉर्मिदाब्लं' नामक फ्रेंच गाणे पाहिले. उत्तम.

https://www.youtube.com/watch?v=S_xH7noaqTA

नेटफ्लिक्सवर Fauda (म्हणजे Chaos) ही १२ भागांची सिरीज बघितली आणि मला आवडली. इस्रायल आणि पॅलेस्टाइन संघर्षावर आधारित आहे. कथाबीज सांगत नाही,पण जमले तर जरूर बघा असे सुचवीन.

कोणी हिस्ट्री टिव्हिचा pawn stars बघता का?नेहमी बघतो पण आजचा भाग अफलातून होता.जेफरसनच्या कलेक्शनमधले पुस्तक (त्यावेळचे १५ सेंटस) आता ५०००० $!!
आणि एक कोळी ( ज्युलरी ब्रोच)सुंदर.

ही प्रतिक्रिया इथे हलवली आहे.

The bridge over the river Kwai:
हा एक दुसर्या महायुद्धाच्या पार्श्वभूमीवर चित्रपट पाहिला. मला तुफान विनोदी वाटला . जेते लोक वा सॉफ्टपॉवर असलेले लोक वा सांस्कृतिक प्रभाव असलेले लोक जगाला कसे मूर्ख बनवतात याचे हे क्लास उदाहरण आहे. यातला जपानी सैन्याने ताब्यात घेतलेला ब्रिटिश कर्नल एका बेमुर्वतखोर जापानी commander ला कसा वठणीवर आणतो अशी थीम आहे.
===============
हे युद्ध देखील असेल परंतु हा तत्त्वाचा प्रश्न आहे असं ब्रिटिशर जपानी माणसाला सांगतो तो विनोदाचा सर्वोच्च क्षण आहे.

'अलीकडे काय पाहिलंत?' या धाग्यांमध्ये चित्रपट, नाटकं, नृत्य, यूट्यूब फीती, चित्र-शिल्प-दृश्यकला प्रदर्शनं इत्यादी कलाकृतींची माहिती, कधी त्यांचे ट्रेलर्स अशा गोष्टी अपेक्षित आहेत. सामाजिक-राजकीय विचारसरणी व/वा आकलन दर्शवणारे फ्लेक्स किंवा तत्सम अकलात्मक प्रकार प्रदर्शित वा प्रकाशित करण्यासाठी 'मनातले छोटेमोठे विचार वा प्रश्न' असे धागे वापरावेत, ही विनंती.

हे गाणं बघा. मस्तं आहे!

गुरमीत राम रहीम सिंग इन्सान या थोर अभिनेत्याच्या आगामी शिनुमातलं गाणं.

https://youtu.be/pPiGxAIf1sc

यातल्या 'आतंकवाद' या शब्दाच्या उच्चारासाठी तरी जरूर ऐकावं. अधिक गुलाबी मोटारसायकल वगैरे.

Remember when @arrahman crowdsourced new lyrics from YOU for a reimagined version of Urvasi Urvasi?

Well, HERE IT IS! And it's GENIUS. pic.twitter.com/k7xqLYemyI

— MTV India (@MTVIndia) January 11, 2017

दिलीप प्रभावळकर आणि सुकन्या चे नांव बघून मोठ्या उत्सुकतेने कालचा पहिला भाग बघितला आणि घोर निराशा झाली. मराठी चॅनेल्सवर पाचकळ विनोद सगळीकडेच चाललेले असतात. पण या दोघांनीही असल्या सिरियल मधे काम स्वीकारले हे पाहून आश्चर्य वाटले. ओव्हरअ‍ॅक्टिंग, तोचतोचपणा आणि १०० वर्षांची अजिबात न वाटणारी, डोक्यांत जाणारी आई, हे पात्र!!! पुन्हा एकदा, चांगल्या लेव्हलचे विनोद असलेली कलाकृती कधी पहायला मिळेल मराठीत ?

एक चादर मैली सी - परत एकदा पाहीला. लहानपणी कळला नव्हता. अतिशय टचिंग सिनेमा आहे. स्त्रियांनी स्वतःच्या पायावर ऊभे रहाणे किती महत्त्वाचे आहे हाच संदेश मला तरी या सिनेमातून मिळाला.
____
१५३ व्या वेळेला "जिस देश मे गंगा बहती है" पाहीला. कंटाळा म्हणुन येतच नाही. गाण्यांनी वेड लागतं. हाहाहा पद्मिनी म्हणते "हम डाकू सोशिअअ‍ॅलिस्ट है, अमीर को गरीब और गरीब को आमीर बनाते है" त्यावर राजू म्हणतो "आहाहा मै भी कितना भाग्यवान हूं जी जो इस पुण्यकामवाले जथ्थेमे शामील हुआ|"

https://www.youtube.com/watch?v=Ej_iyN6B6Bs

फॉय्ल्स वॉर ( Foyle's War ) नावाची इंग्लिश पोलिस गुन्हे अन्वेषण सीरीअल पहायला सुरुवात केली आहे.

१९४० ते ४४ मधे युद्ध चालू असताना हा डीटेक्टीव्ह चिफ सुपरीटेंडंट गुन्ह्याची उकल करत असतो. गुन्हे आणि त्याच्या उकली पेक्षा महायुद्ध चालू असताना आणि त्यामुळे इंग्लंड काय आणि कसे सामाजिक परिस्थितीतुन जात होते त्याचा एक बर्‍यापैकी ऐतिहासिक दस्त-ऐवज बघायला मिळतो. माहिती नसलेल्या अनेक गोष्टी समजतात.

http://www.imdb.com/title/tt0310455/

-----
असेच काही बघायचे असेल तर साठ च्या दशकात घडणारी इन्स्पेक्टर जॉर्ज जेंटली पण उत्तम आहे. महायुद्धातुन बाहेर येणारा देश आणि वेगानी बदलणारी सामाजिक परीस्थितीचा बॅकड्रॉप आहे.

http://www.imdb.com/title/tt1430509/?ref_=tt_rec_tti

"ला ला लँड"चा लिमिटेड रीलिज डिसेंबरमधे झाला होता तेव्हा जवळच्या थेटरांमधे तो लागलेला नव्हता. आता गोल्डन ग्लोब/ऑस्कर्सच्या सीझनमधे तो मुख्य प्रवाहातल्या ठिकाणी आला आणि पाहिला.

सिनेमा एका सांगीतिक परीकथेप्रमाणे आहे. अनेक वर्षांनी संगीतिकेला कुणीतरी न्याय दिला आहे याचं अप्रूप बर्‍याच वर्तुळांमधे व्यक्त झालेलं आहे. संगीताची परिभाषा वापरून सिनेमा पुढे नेणं हे बर्‍याच वर्षांत झालेलं नव्हतं ते अनुभवायला मिळालं. चित्रपटाची सर्वच अंगे उत्तम कामगिरीने नटलेली आहेत यात शंका नाही.

मात्र एक स्वप्नील, सांगीतिक प्रेमकथा याबद्दल बॉलीवूडवर ज्याचा पिंड वाढलेला आहे त्या वर्गाला अप्रूप वाटणं अंमळ कठीणच आहे. मात्र त्यातही, हॉलीवूडमधे एक गोष्ट मात्र फारच महत्त्वाची : इथे लिप्-सिंकिंग हे बहुदा त्याज्याहूनही अतित्याज्य समजलं जात असलं पाहिजे. यच्चयावत गाणी त्या त्या माणसाने गायलेली असतात. इथे मला फारच थक्क व्हायला होतं. एमा स्टोनने म्हण्टलेली गाणी एकवेळ आपण समजू शकतो. पण रायन गॉसलिंगने वाजवलेला पियानोमधला जॅझ इतका अस्सल असणं कसं काय शक्य आहे याने मला पार भोवंडून सोडलं आहे. ("ला ला लँड" ज्याने लिहिला-दिग्दर्शित केला त्याच डेमियन चझेलने लिहिलेल्या-दिग्दर्शित केलेल्या "व्हिपलॅश" सिनेमामधेही, माईल्स टेलरने इतक्या अत्युच्च दर्जाचा ड्रम वाजवणं कसं शक्य आहे ? हा प्रश्न मला अजूनही नीट सुटलेला नाही. जाणकारांनी यावर प्रकाश टाकावा) नाहीतर आपल्याकडे लिपसिंकिंगला अजून किमान पन्नासेक वर्षं पर्याय नाही असं दिसतं. "अमुक एक पात्र हा एक उत्तम ड्रमर असतो" आणि "अमुक एक पात्र हा एक उत्तम जॅझ शिक्षक असतो" हे प्रस्थापित होण्याकरता या लोकांना "समजा" असं म्हणावं लागलं नाही. नाहीतर आपल्याकडचे हिरो एकदम "माहिर" असतात प्रत्येक गोष्टीत. तिकडे मेजर सस्पेंशन ऑफ डिसबेलीफची गरज पडते आणि फारच ताणेस्तोवर डिसबेलीफचे रबर ताणावे लागते. इथे तसं नाही. नटांना अभिप्रेत असलेली स्किलसेट्स त्यांच्याकडे होती किंवा त्यांनी ती कमावलेली आहेत. आता अर्थातच काम करणारा नट म्हणजे काही जॅझ संगीतातला सर्वोच्च ड्रमरइतका मोठ्या ताकदीचा नाही; आणि तसं वाटण्यामधे ध्वनी आणि चित्रपट या दोन्ही गोष्टींच्या संकलनाची किमया आहे. परंतु आपल्याकडे निबर, पंचेचाळीशीपलिकडचे हिरो कॉलेजकुमार दाखवतात किंवा मिल्खासिंगचं चित्रण करताना प्रचंड मस्क्युलरच काय दाखवतात त्याच्यापेक्षा शेकडो योजने पुढची गोष्ट इथे दिसते.

"व्हिपलॅश"शी "ला ला लँडची" मनोमन तुलना होणं अपरिहार्य आहे. दोन्हींचा लेखक-दिग्दर्शक एकच. दोन्हींमधे जॅझ संगीताला असलेलं सर्वोच्च महत्त्व. दोन्हींमधे कलेचं स्वरूप, तिचं जीवनाशी असलेलं नातं, कला हेच जीवन किंवा कलेमधलं ध्येय गाठण्याकरता केलेल्या प्रवासात आयुष्याच्या इतर वर्मस्थानांवर झालेला परिणाम ही सूत्रं दोन्हींकडे आहेत. मात्र दोन्ही चित्रपटांची ट्रीटमेंट वेगळी. "व्हिपलॅश"बद्दल लिहिताना मी असं म्हटलं होतं :
"सरतेशेवटी, "व्हिपलॅश" उच्च दर्जाच्या मनोरंजनापलिकडचं काहीतरी देऊन जातो. कलेची साधना, त्याकरता लागणारे अपरिमित कष्ट हे सर्व तर आपल्याला माहिती असतंच. परंतु उत्तुंग कलेचा जो "हाय ऑक्टेन" प्रदेश आहे तिथे हा सिनेमा आपल्याला घेऊन जातो. कुठल्याही गोष्टीमधे सर्वोत्तम कामगिरी करण्याकरता अपार कष्ट करावे लागतात हे तर सर्वमान्य सत्य आहेच; परंतु विशेष करून कलेच्या बाबत ही किंमत कलावंताच्या भावभावना, त्याचे नातेसंबंध याच्या स्वरूपात कशी मोजावी लागते आणि कला कुठल्याही प्रकारची नैतिकता कशी जाणत नाही याचं अत्यंत उत्कंठावर्धक चित्रण इथे येतं. Art is a Beast इतकंच नव्हे तर तुमच्या रक्ताची, सर्वस्वाची किंमत मागणारा आणि त्याखेरीज इतर कशाचीही पर्वा न करणारा हा Beast आहे याचं प्रत्यंतर इथे येतं."

"ला ला लँड" या स्वप्नील सांगीतिक परीकथेबद्दल मला असं म्हणता येईल असं वाटत नाही.

असगर फरहादीचा 'द सेल्समन' हा इराणी चित्रपट पाहिला. अतिशय आवडला. चित्रपटाला ऑस्करसाठी सर्वोत्कृष्ट परदेशी चित्रपटासाठीचे नामांकन मिळाले आहे. सुदैवाने की दुर्दैवाने, चित्रपटाबद्दल ट्रंपच्या ७ मुस्लिमबहुल देशांतील लोकांना प्रवेशबंदी करण्याच्या आदेशाबद्दलची एक बातमी वाचताना कळले!
चित्रपटाचा ट्रेलर.

This comment has been moved here.

This comment has been moved here.

केतन मेहताचा मिर्चमसाला - स्मिता पाटील, ओम पुरी, नसरुद्दीन शाह, सुरेश ओबेरॉय, दीप्ती नवल व अन्य प्रायोगिक रंगभूमीचे कलाकार.
परत पाहीला.
अतिशय एन्जॉय केला.
_________
श्याम बेनेगल यांचा "मंडी" पहाते आहे.

झाकीर खान हा आजकालच्या स्टॅण्ड-अप कॉमेडीअन्स मधला सगळ्यात 'निरागस' माणूस. (हवेतलं विधान नाहीये. एआयबी, टीव्हीएफ, ईआयसी, केनी, बिस्व, रसेल, अदिती मित्तल इ.चा भरपूर रिसर्चे.) स्वतःचं 'स्मॉल टाऊन ओरिजिन्स', धर्म, आई-वडील इत्यादींचा वापर करून, अगदी खळखळून हसवणारे विनोद करतो. बाकी लोकांसारखं 'प्रीच' करायचा प्रयत्न करत नाही. त्याचे विनोद 'प्युअर' वाटतात. हे माझं, देवाशपथ सांगतो, त्याच्याबद्दलचं 'फर्स्ट इम्प्रेशन' आहे.

तर, वरील व्हिडीओत तो आपल्या वडिलांबद्दल बोलतो. पहिले पहिले मला हा व्हिडीओ आवडला, पण नंतर मला ते फार फिल्मी वाटू लागलं. नंतर (आम्च्याही वडिलांच्याच कृपेने प्राप्त ) समीक्षा-चष्म्यातून परत एकदा पाहिलं तेव्हा मला ते सगळंच फार त्याचा जो 'इनोसन्स गेम' आहे, तो फॅब्रिकेट करणारं वाटू लागलं. मागे वाजणारा तंबोरा, पार्श्वभूमीवर हॉटेलमधली वेटर्सची वर्दळ इ. त्याची कन्झर्वेटिव्ह निरागसता अधोरेखित करायला वापरली आहे असं मत बनू लागलं. तेव्हापासून मला हा व्हिडीओ परत आधीसारखा बघता येत नाहीए. I guess I killed all the fun by over-analyzing this. त्यात जे किस्से त्याने सांगितलेय्त ते कमीअधिक सगळ्यांच्याचकडे होतात असंही माझं मत आहे. तर, ह्या दुसर्‍या मुद्द्यावर चर्चा अपेक्षित. हे खरंच 'फॅब्रिकेटेड' वाटतंय का तुम्हाला?

१०३ हे नाटक पाहिलं. स्त्रीयांवर अन्याय इ इ थीम आहे.
===============
१०३ ही स्त्रीया, बालके आणि वृद्ध यांचेसाठी हेल्प्लाईन आहे. ७ मिनिटात भारतात कुठेही पोलिस येतात याचा प्रचार करा असे सांगीतले.
=================
लिबरल मंडळी निर्माती असावीत. डिस्क्लेमर असतोच.

https://m.youtube.com/watch?v=imUigBNF-TE

एस एन एल चा खास शालजोडीतला अहेर....

डॉ.मोहन आगाशे आणि सुमित्रा भावे +सुनील सुखटणकर यांचा 'कासव'नामक चित्रपट बघितला. सध्या फिल्म फेस्टिव्हलस मध्ये दाखवला जाणारा हा चित्रपट अजून थिएटर मध्ये प्रदर्शित झालेला नाही.समुद्र आणि निसर्गाचं अप्रतिम छायाचित्रण,आणि यातलं सायली खरेनं गायलेलं 'लहरे समंदर रे' हे समुद्राच्या गाजेसारखं गंभीर, सुमधुर गाणं अविस्मरणीय आहे. डिप्रेस्ड तरुण 'निश' आलोक राजवाडेनं चांगला साकारला आहे.पण .........

आत्महत्या करणाऱ्या आशियाई तरुणांच्या संख्येत होत असलेली चिंताजनक वाढ आणि ऑलिव्ह रिडले प्रकारच्या कासवांच्या जातीचं संरक्षण अशी जी चमत्कारिक गुंफण या चित्रपटात केली आहे ती अत्यंत कृत्रिम वाटली.किशोर कदम ,'यदु' ड्रायव्हर कम स्वयंपाकी कम केअरटेकरच्या भूमिकेत वेगळ काही देत नाही. 'जानकी'च्या भूमिकेत ग्रेसफुल ठोकळा दिसणारी इरावती हर्षे आहे. नवरा,मुलगा सगळे ठीक असुनही ती डिप्रेस्ड असल्याने भारतात परतलेली एनाराय आहे.ती इथे येऊनच मानसोपचार तज्ञाकडून उपचार घेते. त्यामुळे ती आपोआपच तज्ञ आणि मॅच्युअर सुद्धा होते.मुंबईत तिला दत्तुभाऊ यानेकी मोहन आगाशे भेटतात आणि कोकणातल्या ऑलिव्ह रिडले प्रकारच्या कासवांच्या संवर्धन प्रकल्पाची माहिती देतात.ती लगेच तिथे वर्षभरासाठी सुरेखसं भाड्याचं घर घेते.जाताना एक आजारी मुलगा दिसल्यावर त्यालाही घरी घेऊन जाते. त्याचे 'निश' असे इरिटेटींग नांव ठेवते. समुद्राकडे बघत सावकाश चहा पिणं,निशची सेवा करणं किंवा लहर लागली की मानसोपचार तज्ञाशी गप्पा मारणं अशी तिची व्यस्त दिनचर्या असते. कधीकधी निशने कप वगैरे फोडला की, तो उचल असे तिला यदुला सांगावं सुद्धा लागत.
दिग्दर्शकांना कासव आठवले की, कुणीतरी तिला अचानक ऑलिव्ह रिडले कासवांची माहिती देऊन छळतात.सिनेमा संपला तरी ती कासवांच्या प्रकल्पामध्ये माहिती घेण्याव्यतिरिक्त नक्की काय काम करत होती याचा थांगपत्ता लागला नाही.
चित्रपटात बऱ्याच बाळबोध आणि प्रेडीक्टेबल गोष्टी होत रहातात.इरावती हर्षेच्या अभिनयासकट (?) सगळ्याच गोष्टी ओढून ताणून वाटतात.तिच्या चेहेऱ्यावर मला दोनच भाव दिसले.कधी सिंगल थरात व्हिक्स चोपडलेला सर्दट भाव तर कधी डबल व्हिक्स लिंपल्याचा दाट भाव ! तिचा स्निग्ध आवाज ऐकायला छान वाटत होता.आपण काहीतरी वेगळं आणि उत्तम देतो आहे असा आभास निर्माण केला आहे. नेहेमीच्या चित्रपटांपेक्षा वेगळा असूनही नकली वाटल्याने मला आवडला नाही.
लोकांना सिनेमा आवडलेला दिसला. त्यामुळे मी तात्काळ मौन धारण केलं. .

सध्या ऑस्कर सीझन चालू असल्यामुळे मानांकन मिळालेले काही चित्रपट भारतात प्रदर्शित झाले आहेत. त्यापैकी 'मूनलाइट' पाहिला. हॉलिवूडच्या शैलीहून वेगळा, कमी बजेटमध्ये केलेला, कमी बडबड करणारा, स्टार कलाकार नसलेला (आणि कदाचित म्हणूनच) चांगला जमलेला आहे. ज्यांना 'वायर' मालिकेतल्या गरीब वस्तीतल्या कृष्णवर्णीय माणसांच्या जिद्दीच्या आणि संघर्षाच्या कहाण्या आवडल्या असतील त्यांनी तर अवश्य पाहावा. मोठ्या पडद्यावर आवर्जून पाहण्यासारखा आहे.

जाता जाता पहलाज निहलानींना शिव्या : चित्रपटातला एक अत्यंत कळीचा आणि हळूवार प्रसंग उगीच सेन्सॉर केलेला आहे.

Pata nahi Soniya ji kahan se ON karti hain. pic.twitter.com/6kX9g5miKE

— Satire_Guru (@Satire_Guru) May 28, 2016

ब्रेकिंग बॅड सुरू केले, दुसर्‍या शीजनचा फर्स्ट एपिसोड संपला.

सीरियल आवडलीच यात डौट नाही. पण गरीब बिचार्‍या वॉल्टरचे इतक्या अकस्मात डूडीकरण होते की ते विश्वसनीय वाटत नाही आ़जिबात, विशेषतः ज्या थंडपणे माणूस मारून मृतदेहाची विल्हेवाट लावतो ते पाहता.

एकूण "फ्रीडम ऑफ स्पीच आणि ऑफेंस" ह्या विषयावर परवाच एक डॉक्युमेंटरी पहिली - "I am offended" (युट्युब वर सर्च करा). पावणे दोन तासाची आहे पण खूप छान आहे. ज्याला standup आणि एकूण कॉमेडी मध्ये रस आहे त्यांनी तर जरूर पहावी.

दु.का.टा.आ