विदाविज्ञानातल्या यादृच्छिक पोपटांची भाषा

३_१४ विक्षिप्त अदिती

“कोपऱ्यातल्या टेबलावर काही संशोधिका, इंजिनियर, पुरुष लेखक आणि पुरुष डॉक्टर बसले होते. त्या सगळ्यांनी मिळून एक सायफाय कथा लिहावी असा विचार होता. सगळेच आपल्या कामात तरबेज होते. शिवाय एकत्र काम करण्याची त्या सगळ्यांचीच खूप इच्छा होती.”

स्ट्रिंग थिअरीचा पाया

anant_yaatree

FunUवादी लेखनाची
FunAतनी कोलांट्यांची
होता उर्मी अनावर
ब्रह्मलीन असूनही
प्रकटू का सो मि वर?

बादरायणी संबंध
येतील का माझ्या कामी?
(एन्ट्रॉपीचे ॐकाराशी
करू कलम कसे मी?)

"जानव्याचा दोरा हाच
स्ट्रिंग थिअरीचा पाया"
हीच थीम ठेवूनिया
लेख घ्यावा का पाडाया?

ओव्या, अभंग, सूक्तांची
लेखा जोडू का शेपटी?
डिस्क्लेमर टाकावा का
स्वांत:सुखाचा शेवटी?

असिधारा व्रत माझे
FunUवादी लेखनाचे
भर्कटणे क्रमप्राप्त
लोड नका घेऊ त्याचे !

कृतांतकटकामलध्वज जरा जरी पातली (#)

anant_yaatree

केस पांढरे तरी हा
डाय लावतो हिरवा
पाखरांनो सावधान
घुमे टेचात पारवा

केस पांढरे तरी हा
डाय गुलाबी लावतो
पाखरांनो उडलात
तरी पिसे हा मोजतो

केस पांढरे तरी हा
काळा कलप लावतो
पाखरांनो सावध हा
दाणे दुरून टाकतो

केस पांढरे तरी हा
अंतर्यामी अतरंगी
पाखरांनो नका भिऊ
निर्विष याची हो नांगी

(#)माझ्यासारख्या विविधरंगी केश-भूषित साठी-पार युवकांनी कृपया हलक्यात घ्यावे :)

नारायण धारप : भयकथांचा महारथी

क्षुब्धोन्मत्त हत्ती

मराठी साहित्यविश्वात भयकथांना एक स्वतंत्र आणि प्रतिष्ठेचे स्थान देणारे नाव म्हणजे नारायण धारप. विज्ञानकथा, गूढकथा आणि भयकथा यांचा संगम घडवून वाचकांच्या अंगावर रोमांच उभे करणारा हा लेखक मराठी वाचकांच्या हृदयात अजूनही जिवंत आहे. साधे, ओघवते पण तितकेच प्रभावी लेखन हे त्यांचे वैशिष्ट्य. आज त्यांची जन्मशताब्दी आहे. त्या निमित्ताने समस्त हत्ती परिवाराच्या वतीने त्यांना विनम्र अभिवादन.

Being Sentimental.

प्रभुदेसाई

Being Sentimental.
Being Sentimental.
मी आपला खुशाल सकाळचा चहा नाश्ता करण्यासाठी टपरीवर बसलो होतो. चहावाल्याने रेडिओवर हिंदी सिनेगीत लावलं होतं. मूड एकदम मस्त जमला होता. पण तुम्ही तुमच्या धूनमध्ये आनंदात आहात हे लोकांना आवडत नाही, देव सुद्धा त्यांच्या मदतीला धावतो.
कसं ते पहा.
मी चहाचे घुटके घेत होतो तर “सैय्या बेईमान...” हे गाणं वाजत होतं. तर आलाच तो. चुरगळलेला झब्बा पायजमा, डोळे तारवटलेले. झोप झाली नसणार. माझ्याच शेजारी येऊन बसला. जब गीदड़ की मौत आती है तो वह शहर की ओर भागता है

उदरभरण नोहे : हल्ली कुठे आणि काय खाल्ले? - १९

गौराक्का

आपण रोजचे जेवण जेवतोच, पण त्याच बरोबर वेगवेगळ्या हॉटेलांमध्ये नवनवीन पदार्थ चाखत असतो. हॉटेलांतच नाही तर सणासुदीच्या निमित्ताने किंवा कधी सहज लहर आली म्हणून किंवा कधी एखादा जिन्नस स्वस्तात मिळाला म्हणून घरीच काहीतरी नवा, सुग्रास पदार्थ बनतो. हा धागा अशाच तुम्हाला आवडलेल्या/नावडलेल्या पदार्थांवर चर्चा करण्यासाठी आहे. इथे हल्ली तुम्ही कुठे आणि काय खाल्ले? ते तुम्हाला आवडले का? असल्यास का? नसल्यास का? जर हा पदार्थ घरी स्वतः बनवला असेल / त्याची पाकृ माहित असेल तर तो कसा बनवला? जर हा हॉटेलात खाल्ला असेल तर ते हॉटेल कुठे आहे? पदार्थाची किंमत काय होती?

विष्णु नारायण भातखंडे : भारतीय शास्त्रीय संगीताचा शिल्पकार

क्षुब्धोन्मत्त हत्ती

भारतीय शास्त्रीय संगीताचा इतिहास हजारो वर्षांचा आहे. वैदिक ऋचांपासून ते आजच्या रंगमंचापर्यंत या परंपरेने अनेक टप्पे गाठले आहेत. मात्र या प्रवासात एक गंभीर अडथळा होता — संगीताची लिखित, शास्त्रीय आणि पद्धतशीर मांडणी अभावानेच होती. बहुतेक ज्ञान हे तोंडी परंपरेत गुरुकडून शिष्याकडे जात असे, आणि घराण्यांच्या चौकटीबाहेर ते पोहोचणे कठीण होते. या मर्यादा ओलांडून संगीताला सर्वसामान्यांपर्यंत पद्धतशीर पद्धतीने पोहोचवण्याचे ऐतिहासिक कार्य पं. विष्णुनारायण भातखंड्यांनी केले. आज त्यांची १६५वी जयंती आहे. त्यानिमित्त समस्त हत्ती परिवाराकडून त्यांना विनम्र अभिवादन.

द मेझनीन

सई केसकर

नाड्या बांधणे, बांधता येणे, बांधलेल्या नाड्या सोडता येणे (हे जास्त महत्त्वाचं आहे), गरज पडल्यास नाड्या आवळता येणे - या सगळ्याचा आपणच विचार केला आहे असं वाटून स्वतःच्या या (निरुपयोगी) निरीक्षणशक्तीबद्दल अनभिज्ञपणे समाधानी असताना  माझ्या हातात ‘द मेझनीन’ हे निकोलसन बेकरचं पुस्तक पडलं. तुम्हाला जर रोजच्या आयुष्यातल्या अतिशय फालतू गोष्टीचा खोलात जाऊन अतिविचार करायची सवय असेल तर हे पुस्तक तुम्हाला नक्की आवडेल.

वाहवा वाहवा

देवदत्त

काही वर्षांपूर्वीची गोष्ट.

"अहो सिंधुआज्जी, ही सुटाबुटातली माणसं आलीयेत दोन. तुमच्या घरी यायचं म्हणताहेत," सोसायटीच्या वाॅचवुमनचा फोन आला.

"सुटाबुटातल्या माणसांना प्रवेश निषिद्ध!" सिंधुआज्जींनी उत्तर दिलं, आणि स्वतःशीच गगनभेदी स्मितहास्य करून मग पुस्ती जोडली, "पण बूट बाहेर काढले तर सुटातल्या माणसांचं स्वागत आहे."

पाहुण्यांचं स्वागत झालं. चहा झाला. नवलकोल आणि बेळगावी कुंदा झाला. आणि मग चर्चेला सुरूवात झाली.

ठकीशी संवाद : नाटकाचा अनुभव

adam

अलीकडेच (खरं तर काही महिन्यांपूर्वी) ठकीशी संवाद बघण्यात आलं. नाटक बघणे, कळणे ह्यामध्ये पुष्कळच कमी पडत असल्याची जाणीव झाली. त्यास कारण पुढील गोष्टी:

1 नाटकातले सुटे सुटे शब्द कळले. वाक्ये कळली नाहीत. अर्थ नीटसा लागला नाही.

2 दोन चार वर्षे ललित कला केंद्र अन काही वर्षे NSD Delhi अन सोबतीला FTII मधले कोर्सेस केले तर कदाचित नाटक समजलं असतं

Subscribe to