अन्य

उंच, देखणा, स्वयंपाक येणारा पुरुष. नुसताच स्वयंपाक येणारा नव्हे, तर एखादं रेस्तराँ चालवणारा, शेफ असलेला पुरुष हे एक सुंदरसं, अद्भुत स्वप्न असतं. मास्टरशेफ कार्यक्रमामुळे अशा प्रकारच्या कार्यक्रमांकडे लक्ष जाऊ लागलं. पण अँथेनी बोर्डेन या माझ्या देखणेपणाच्या व्याख्येत बसणाऱ्या आणि स्वयंपाक येणाऱ्या पुरुषाची 'नो रिझर्व्हेशन्स' ही मालिका वेगळी आहे.

आपली मुलं काय वाचतात? त्यांनी काय वाचावं आणि काय वाचू नये?

शरद बाविस्कर यांचं 'भुरा' वर वर पाहता एका खान्देशी तरूणाची संघर्षमय जगण्याची गोष्ट न राहता गेल्या दोन दशकातील तरुणाईची प्रातिनिधिक स्वरूपात व्यक्त केलेली मनस्वी चिंतनशील आणि प्रेरणादायी गोष्ट झाली आहे. लेखनाचा काळ हा लेखकाची दहावी ते जेएनयू मधील शिक्षकी जीवन एवढाच रेखाटला आहे. हा प्रवास सरासरी वीस वर्षातील संघर्ष आणि यशस्वी घोडदौड यापुरता मर्यादित आहे. महत्वाची गोष्ट म्हणजे हाच प्रवास छोटेखानी वाटत असला तरी उर्वरित पुढच्या आयुष्याबद्दल आश्वासक असा वैचारिक पाया यातून साकारला गेला आहे. यात लेखकाने प्रांजळपणे आणि पारदर्शक पद्धतीने काल सुसंगत घडलेल्या घटना त्यावरची मूलभूत मतं लिहिली आहेत.

तुळशीबागेतल्या ब्रा तशा रिकाम्याच असतात. म्हणजे ॲलर्जीसारख्या, नुस्तीच लक्षणं खरा रोग नाहीच.

परदेशात स्वतःचं असं जग पुन्हा रचू पाहणाऱ्या अशा सात स्त्रियांच्या गोष्टी मयूख सेनच्या 'टेस्ट मेकर्स' या पुस्तकात वाचायला मिळतात. या सातही बायका मायदेश सोडून अमेरिकेत स्थायिक झाल्या. यांतल्या प्रत्येकीनं आपल्या पाककलेतून आणि पाककृतींबद्दलच्या लिखाणातून अमेरिकेच्या बदलत्या खाद्यसंस्कृतीत आपल्या मायदेशाला स्थान मिळवून दिलं. या सगळ्यांना बांधून ठेवणारा समान दुवा म्हणजे आपला देश सोडून नवीन देशात आल्यावर सतत वाटणारी व्याकुळता.

मराठी ही एक प्रगत भाषा आहे असे मानले जाते. (ती अभिजात भाषा आहे की नाही यावर माझा पास). मराठीभाषिक समाज दहा कोटींच्या घरात आहे आणि जगाच्या सर्व भागांत तो पोचलेला आहे.

एखाद्या 'प्रगत' भाषेमध्ये, रोजच्या आयुष्यातील काही महत्वाच्या संकल्पनांसाठी जर शब्दच अस्तित्वात नसले, तर? विशेषतः लिंगासारख्या मूलभूत विषयाशी संबंधित संकल्पनांसाठी?

काही उदाहरणे: (माझ्या माहितीप्रमाणे. या निरीक्षणांत चुका असल्यास त्या दुरुस्त करेन)

(पुस्तक परिचय आहे, स्पाॅयलर अलर्ट देऊन ठेवते आहे.) (ही समीक्षा नाही.)
राकेश मारिया हे नाव मुंबईकरांना फारच ओळखीचं. माझ्यासाठी विशेष मुद्दा म्हणजे माझी पत्रकारितेची सुरुवात झाली त्याच्या एकदोन वर्षं आधीच ते मुंबईत रुजू झाले होते आणि १९९३च्या बाॅम्बस्फोटाचा तपास त्यांनी केला होता त्यामुळे ते तुलनेने लहान वयात प्रकाशझोतात आले होते. तेव्हापासून ते गेल्या वर्षी निवृत्त होईपर्यंत हा पोलिस अधिकारी चर्चेत राहिला, बऱ्याच अंशी चांगल्या कामामुळे. त्यामुळे त्यांचं 'लेट मी से इट नाउ' हे पुस्तक गेल्या वर्षी आल्यापासून वाचायचं ठरवलंच होतं, ते अखेर गेल्या आठवड्यात मिळालं वाचायला.

Content deleted. Can I delete published post?