Submitted by प्रभा तुळपुळे on रविवार, 19/11/2017 - 17:56
सुशोभना - १
जेहेत्तेकाळाच्या ठायी, बृहदाकार वनखंडाच्या गर्भागारात एक जनपद. नांव मंडुक जनपद. नाना आकारांच्या नाना रूपांच्या जलाशयानी चितारलेल्या वनस्थलीत ते वसले आहे. मंडुक हे त्यांचे दैवत. एक महाकाय मंडुक, मानवसदृश व्यवहार, मंडुकरूप असे या दैवताचे ध्यान आहे. कधीकाळी अशाच महाकाय मंडुकापासून आपली उत्पत्ती झाली असे जनपदवासी मानतात. जळी स्थळी सारख्याच चपळतेने वावरणा-या या मानवांचा मुळपुरूष एक मंडुक असेल यावर कोणाचाही विश्वास बसतो. कारण यांचा जनवेश मंडुकासारखा, आणि गणवेशही मंडुकाचा आहे. अनायास प्राप्त झालेल्या विस्तीर्ण जलशेतीवर ते आपली उपजीविका करतात. मंडुकासारखे विहरतात.
Submitted by निमिष सोनार on शनिवार, 21/10/2017 - 12:07
आसावरी सहा महिन्यांची गर्भवती होती. आज कारने ऑफिसला जातांना तिच्या मनात कालच्या “लाईफ वेलनेस सेमिनार” चा विषय घोळत होता. त्यात एकाच गोष्टीवर वारंवार भर दिला गेला होता – “तुमच्या बॉस, सहकारी, हाताखालचे कर्मचारी तसेच आपल्या नातेसंबंधात आणि प्रवासात भेटणाऱ्या अनोळखी व्यक्तींच्या चांगल्या गोष्टींचे योग्य ते कौतुक (योग्य) वेळेवर करायला विसरू नका. जमल्यास रोज एका अनोळखी व्यक्तीला छोटी मोठी मदत करा. कधीतरी नंतर त्याचे फळ आपल्याला मिळावे म्हणून नव्हे तर फक्त आपण या सृष्टीचे काहीतरी देणे लागतो त्याबद्दल कृतज्ञता व्यक्त करता यावी म्हणून! “
Submitted by कोमल मानकर on शुक्रवार, 29/09/2017 - 10:47
Submitted by विवेक पटाईत on बुधवार, 23/08/2017 - 18:59
मानव ऋषीने मोठ्या प्रयत्नाने दगडांना घासून अग्नी प्रज्वलित केली. अग्नीला प्रसन्न करण्यासाठी प्रार्थना सुरु केली. हे अग्नी, सर्व संसारिक सुख आम्हाला प्रदान कर, गाई- म्हशी, दूध-तूप, धन-धान्य प्रदान कर. आम्हाला त्रास देणाऱ्या शत्रूंवर विजय मिळवून दे. "अग्नये स्वाहा. इदं अग्नये इदं न मम:". 'तथास्तु' एक आवाज ऐकू आला. मानव ऋषीने पाहिले, हवन कुंडातून एक धुम्र्वर्णी अशरीरी आकृती, हात जोडून उभी होती. मानव ऋषीने प्रश्नार्थक नजरेने बघितले. मी धूम्राक्ष, अग्निपुत्र. धूर हेच माझे भोजन आणि मानवाच्या इच्छा पूर्ण करणे, हाच माझा धर्म. आज्ञा करा, ऋषिवर. मानव ऋषीने सांशक होऊन विचारले, खरंच!
Submitted by Mayur padekar on रविवार, 09/07/2017 - 13:15
(व्यवस्थापन : एकाच सदस्याचे खूप धागे एकाच वेळी ट्रॅकरवर दिसू नयेत म्हणून सगळे धागे एका ठिकाणी आणले आहेत.)
Submitted by Mayur padekar on शनिवार, 08/07/2017 - 17:26
जँकला आपल्या वडीलांच अधूरं स्वप्न पूर्ण करण्याची आस लागली होती.
" एलीजाबेथ तू नार्गोला विचारशील का ?
की या बेटावर खजाण्याचा मार्ग कूठे आहे ते "
जँकने एलीजाबेथला सांगीतले.
" बरं ठीक आहे "
एलीजाबेथने नार्गोकडे पाहीलं व त्याच्याशी बोलू लागली.
" आरमरू कोल्वा बारफरबोसा "
तीने नार्गोला समजेल अशा भाषेत खजाण्याचा मार्ग विचारला.
" कोईतो वामे अालर "
त्याबरोबर नार्गोने लगेचच प्रतीऊत्तर दिले.
" नार्गो म्हणतोय की ईथून पूढे एका गूहेत कूठेतरी तो खजाणा लपवून ठेवण्यात आला होता "
एलीजाबेथने नार्गोच्या ऊत्तराचं सर्वाना स्पष्टीकरण दिलं.
Submitted by Mayur padekar on शनिवार, 08/07/2017 - 15:45
त्या जहाजातील जीवघेण्या संघर्षातून त्यांनी यशस्वीरीत्या स्वतःची सूटका करून घेतली होती.
" आपल्याला पाण्यात ऊड्या माराव्या लागतील. आणी ह्या बूडणाऱ्या जहाजापासून लवकरात लवकर दूर जावं लागेल.
नाहीतर आपण पून्हा या जहाजाच्या घेऱ्यात अडकून स्वतःचा जीव गमावून बसू "
कँप्टन स्मीथनी सर्वाना ओरडून सांगीतले.
मग प्रत्येकाने प्रोपेलर ट्यूबमधील तूटलेल्या फँनला बाजूला करत थंडगार पाण्यात ऊड्या घेतल्या.
त्या हाडं गोठवणाऱ्या पाण्यातून पोहत पूढे जाताना सर्वाचीच बिकट अवस्था झाली होती. पण अखेर प्रत्येकाचाच नाईलाज होता.
Submitted by Mayur padekar on शनिवार, 08/07/2017 - 15:10
" असो त्याच्या आत्म्याला शांती मिळो "
गॉल्टने वरती कीचनमध्ये गेलेल्या स्टीफन व ईतरांसाठी प्रार्थना केली. त्याच्या मते ते सर्वजणच आगीत जळून राख झाले होते.
थोड्य वेळाने सर्वच वातावरण शांत झाल्यावर स्टीफनने लीफ्टचा दरवाजा ऊघडला. त्याने पाहीलं बाहेरच्या ईलेव्हेटरमधील आग पूर्णपणे शमली होती.
Submitted by Mayur padekar on शनिवार, 08/07/2017 - 14:46
" हे जहाज काही तासातच संपूर्णपणे ऊध्वस्त होऊन समूद्राच्या तळाशी जाईल "
" काहीही मूर्खासारखं बडबडू नकोस जँक "
" हो, तो खंर बोलतोयं. माझाही ह्या गॉल्टच्या सूरक्षा पथकावर फार विश्वास नाही.
मी एक आर्कीटेक्ट आहे.
ह्या जहाजाची रचना अशा पद्धतीने करण्यातच नाही आली, की हे ऊलटं होऊनही शेवटपर्यतं पाण्यावर तरंगत राहील.
त्यामूळे आपल्याला आता लवकरात लवकर या हॉलमध्ये पाणी भरण्याच्या अगोदरच ईथून बाहेर पडायला हवं "
मी. रॉबेननी जँकच्या बोलण्याला दूजोरा देत सर्वाचीं समजूत काढली.
Submitted by Mayur padekar on शनिवार, 08/07/2017 - 11:38
पून्हां त्याच सूssss सूssss सारख्या जहाजातील ईजींनाच्या आवाजाने जँकला जागं केलं.
ऊघड्या खिडकीतून येणाऱ्या प्रकाशांनी त्याचे डोळे पाणावले होते.
आज खूप दिवसांनी जँकला त्याचं शरीर थोडं हलकं वाटत होतं. त्याचा थकवा तर कूठच्याकूठे दूर पळून गेला होता. शीवाय त्याची झोपही व्यवस्थीत पूर्ण झाली होती. जणू काही मागील दोन तीन दिवसात त्याच्यासोबत काहीच महत्वाचं घडलं नाही अशा अवीर्भावात तो बेडवर ऊठून बसला.
पाने