सावली
कुणी का म्हणो बापुडी सावलीला
स्वतःहून ना ती उभी ठाकते,
जरी श्याम रंगी सदा रंगलेली
मुळातील दोषांस ती झाकते.
अबोली अनाहत तिची साथ लाभे
असो दिन माध्यान्ह वा सांजही,
अंधारता पण जाई विरूनी
कमी ना कुणाला तिची भासते.
सुखावून जाई पांथस्थ कोणी
शीतल अशा वृक्ष छायेतळी,
सदा भूवरी राहते नम्रतेने
मालिन्य कधी ना तिला गाठते.
असो रंक राजा निर्जिव जीव
तिचा फक्त आकार तो वेगळा,
जगा बांधणारे असे एक सूत्र
सदा सांगते ती मला वाटते.
प्रतिक्रिया
ह्म्म्म!!!
ह्म्म्म!!!
छान आहे कविता! पुढील
छान आहे कविता! पुढील लिखाणासाठी शुभेच्छा!
धन्यवाद!
पल्लवी
धन्यवाद! माझा इथला पहिलाच
धन्यवाद! माझा इथला पहिलाच प्रयत्न होता.