ती हिंगाची ज्यादा चिमूट - २
व्यवस्थापकः
अगदी प्रचलित पदार्थच, पण एखाद्या व्यक्तीच्या हातून इतरांपेक्षा अत्यंत जास्त चांगले बनतात. तेव्हा अशा काही खास क्लृप्त्या - टिप्स- इथे देण्याकरता या धागा आहे. या विषयावर अधिक अंगाने + पदार्थांवर चर्चा व्हावी, विविध पाककृती करताना वापरल्या जाणार्‍या गोष्टी (जणू खांसाहेबांच्या चिजा) या चर्चेतील प्रतिसादातून खुल्या व्हाव्यात या उद्देशाने तसेच भविष्यात शोधायला सोपे जावे म्हणून हा धागा सुरू केला होता. पहिल्या धाग्यात बरेच प्रतिसाद झाल्याने नवा भाग सुरू करत आहोत.
=========
टिपिकल गृहिणीसारखा वाटणारा प्रश्न आहे, पण समीकरणं बदलल्याने आता बापही स्वयंपाकात सहभागी असतात. त्यामुळे एक प्रश्नः
मुलांच्या ब्रेकफास्टच्या दृष्टीने ऊर्फ "मला भूSSSSक लागलीय" या समस्येचं उत्तर या दृष्टीने:
नेहमीचेच घटकपदार्थ वापरुन (अंडे, ब्रेड, बटाटा, टोमॅटो, कांदा इ इ = तातडीने उपलब्ध असणारे आणि कमी प्रोसेसिंगवाले इनग्रेडिएंट) वापरुन नेहमीपेक्षा वेगळ्या पद्धतीने किंवा वेगळ्या प्रेझेंटेशनने बनवता येणारे काही पदार्थ आहेत का? एग इन बास्केट हा प्रकार पाहून बनवला आणि नेहमीचेच हाफ फ्राय एग जरासेच वेगळ्या प्रकारे
बनवल्यावर पोरं खूष होतात असा अनुभव आला.
येथून साभारः http://blog.foodnetwork.com/
असे इतर काही माहीत आहे का?
Taxonomy upgrade extras
का, नाहीएत?
काजू, बदाम जनरली हाय प्रोटीन समजले जातात. इन जनरल नट्सच चांगला प्रोटीन सोर्स म्हणून खातात.
Top 10 Foods Highest in Protein
"#10: Nuts and Seeds (Pumpkin, Squash, and Watermelon Seeds, Peanuts, Almonds)"
एका अंड्याइतक प्रोटीन
एका अंड्याइतक प्रोटीन मिळवायला(६-७ ग्राम) साधारण २५ बदाम खायला लागतील.(http://healthyeating.sfgate.com/much-protein-there-10-almonds-6036.html)
इतके बदाम खातात रोज लोक?
काजूमध्ये त्याहूनही कमी.
http://healthyeating.sfgate.com/cashews-protein-source-1067.html
थोडक्यात...
एका अंड्याइतक प्रोटीन मिळवायला(६-७ ग्राम) साधारण २५ बदाम खायला लागतील.
थोडक्यात,अंड्यांस इतःपर 'गरीबांचे१ बदाम' असे संबोधण्यात यावे काय?
............................................................
१ यांचेकरिता 'गब्बरचे फडतूस' असे नवनामाभिधान या निमित्ताने सुचवू इच्छितो.
प्रोटीन
एका लार्ज अंड्यात ६ ग्रॅम, पण लोक रोज लार्ज अंडं खातात का? आम्ही कालेजात असताना स्वस्तातली अंडी आणायचो (फडतूस लोक!), त्यात लेबलवर ३ ग्रॅम प्रोटीन लिहलेले असायचे (अन ४०-४५% डेली रेकमेंडेड कोलेस्टेरॉल, म्हणून मी अ‍ॅव्हरेज एकापेक्षा जास्त खात नसे दिवसाला.)
प्रति शंभर ग्रॅम वजनाने मोजलं तर अंड्यापेक्षा बदामात जास्तच प्रोटीन्स आहेत (अंडी ~१३ ग्रॅम तर बदाम ~३०).
मी स्वतः जेव्हा मला प्रोटीन्सची गरज असते तेव्हा सुकामेवा खाणे पसंद करतो अंड्यापेक्षा. लोक खातात का वेगळा प्रश्न झाला. ऋषिकेशला तुम्ही विचारलेला प्रश्न "लोकांना परवडेल का" असा नसून हाय प्रोटीन आहेत का असा होता. मला स्वतःला १५-२० बदाम किंवा पिस्ते किंवा काजू एका बैठकीत खायला काहीच हरकत नसते. (फडतूस असल्याने दर पंधरवड्याने साठवून साठवून खातो हा भाग अलाहीदा!)
डिपेंड्स
दिवसाला ५०-६० ग्रॅम प्रोटीन खाल्लं पाहिजे. दहा -पंधरा अंडी तुम्ही नक्कीच खात नसणार रोज. त्यामुळे कशाप्रकारे आपली गरज भागवायची हा ज्याचा त्याचा प्रश्न, पण 'टॉप टेन' मध्ये वरती लिहलेला सुकामेवा येतो हे तुमच्या आक्षेपाचे खंडन करण्यास पुरेसे आहे असे मला वाटते. यापेक्षा अधिक काही लिहण्याची आवश्यकता वाटत नसल्याने इत्यलम्!
मला लागलेले काही शोध - प्रिया
मला लागलेले काही शोध
- प्रिया कंपनीचं उपमा मिक्स मिळतं. पाणी उकळायचं, त्यात घालण्यासाठी सुक्या भाज्यांचं पाकीट त्यातच असतं. काही मिनिटं उकळल्यावर त्यात उपमा मिक्स घालायचं. ताजी चव देण्यासाठी थोडीशी मोहरी, हिंगाची ताजी फोडणी पाण्यात घालायची. अतिशय चवदार उपमा बनतो.
- दूध सीरियल या प्रकारात केळी, सफरचंद, अक्रोड, बेदाणे वगैरे घालायचे. अतिशय चवदार लागतं. आणि प्रकृतीलाही चांगलंच.
- अंड्याच्या नेहमीच्या पदार्थांचा कंटाळा आला असेल तर कीश करायचा. दोनतीन आमलेटं करण्याऐवजी एकाच घाण्यात सगळं बनतं. भाज्या वगैरे हाताला लागेल ते घालता येतं. इथे अनेक रेसिप्या आहेत.
- फ्रेंच टोस्ट हाही एक छान ऑप्शन आहे.
मला अजून न लागलेले शोध
- नॉर्थ आफ्रिकन एग्स ही रेसिपी आत्ताच दिसली. दिसायला तरी भारी आहे. कोणीतरी करून बघितली तर सांगा कशी लागते.
- भारतातल्यांसाठी - रात्री इडल्या आणि सांबार घेऊन यायचं, सकाळी मायक्रोवेव्ह करून खायचं.
- हिरवी मिरची आणि लसूण
- हिरवी मिरची आणि लसूण फोडणीवर परतायची, त्यात चिरलेला शेपू घालून वाफवायचा नि मग शिजलेली तुरीची डाळ घालायची.
- हिरवी मिरची, लसूण आणि अर्धा तास भिजवून घेतलेली मूगडाळ फोडणीवर परतायची, त्यात बारीक चिरलेला कांदा परतून घ्यायचा, मग शेपूचा पाला घालून वाफवून घ्यायचा.
- हिरवी मिरची, आलं-लसूण, कांदा फोडणीवर परतून त्यात शेपू घालून वाफवायचा नि मग त्यावर कालवलेलं बेसन घालून शिजवायचं.
(मिरची आणि लसूण नसेल, तर शेपूचं अवघड असतं.)
शेपू जाऊ दे. चर्चेलाही शेपट
शेपू जाऊ दे. चर्चेलाही शेपट वास येऊ लागेल ;)
सामान्यत: पुण्यातील कोणत्याही रविवारच्या बाजारात आंबाडी, चुका, माठ, लाल माठ, चवळी, मेथी, मुळा, घोळु, पालक, पावट्याचा पाला (हा पुण्यातच जास्त दिसतो), अळू (पुण्यात मंडई व्यतिरिक्त इतर कुठूनही घेतलेला खाजराच निघालाय) या पालेभाज्या बारमाही दिसतात. वाळूतील मेथी (सागरमेथी), राजगिरा, बारीक आंबाडी, कमळाचे कंद इत्यादी भाज्या सीझनल असाव्यात किंवा एकवेळ पीक असावे किंवा एकदा यायलाच बर्‍यापैकी वेळ लागत असावा कारण त्या कारण अधेमेधे दिसतात.
शेपूचा वास तिरस्करणीय वाटत
शेपूचा वास तिरस्करणीय वाटत असेल, तर प्रश्नच मिटला. पण माझा अनुभव असा - आईबापाला शेपू अजिबात आवडत नसल्यामुळे घरी शेपू येतही नसे. होण्याची बात तर दूरच. 'शेपू हे काहीतरी भीषण दुर्गंधिमय प्रकरण असतं' एवढंच मला ऐकून माहीत होतं. पण एका अनुभवी सुगरणीच्या हातची शेपूची भाजी आणि भाकरी खाऊन पाहिली आणि मला एकदम 'आयला... हे का म्हणे नाही खायचं?' असा साक्षात्कार झाला.
तांदुळाच्या फेण्या (तीन दिवस तांदूळ भिजत घालून आंबवून मग वाटायचे नि त्या पिठाच्या पापड्या वाफवून घ्यायच्या), गव्हाचा कुरडयांसाठी करतात तो चीक (तीन दिवस गहू.... इत्यादी), अनारशाचं पीठ, तीन दिवसांहून थोडं जास्त दिवस साठवलेल्या (आणि फारशी स्वच्छता न पाळता साठवलेल्या :प) लोण्याचं तूप कढवणं.... या सगळ्या पदार्थांना अतिशय उग्र वास असतो. झालंच तर सुका बोंबील, सुका जवळा, बांगडा... या पदार्थांचे वासही उग्र आणि चविष्ट म्हणून मान्यताप्राप्त आहेत.
शेपूची चव आणि वासही त्याच क्याटेगरीत मोडतो. तरी दोनचार वेळा धीरानं खाऊन पाहिल्याखेरीज त्याला मोडीत काढू नये, ही अनुभवसिद्ध विनंती.
...
मी झाझिकीमध्ये शेपूच्या फ्लेवरचं दही खाल्लं होतं.
Tzatziki (Anglicised: /zɑːdˈziːki/; Greek: τζατζίκι [dzaˈdzici] or [dʒaˈdʒici]) is a Greek sauce served with grilled meats or as a dip. Tzatziki is made of strained yogurt (usually from sheep or goat milk) mixed with cucumbers, garlic, salt, olive oil, and sometimes lemon juice, and dill or mint or parsley.[1] Tzatziki is always served cold.
वरणफळासारखी शेपूची फळं
वरणफळासारखी शेपूची फळं खाल्लीत का कोणी?
मी वर सांगितली आहे तशी तिखट घालून भाजी करा.
कणकेची थोडी जाड पोळी लाटून चौकोनी कापून घ्या.
एक चमचा तूप+उकळत्या पाण्यात ही फळं उकडून घ्या.
पाणी पूर्णपणे काढून टाका.
फळं थोडी गार झाल्यावर शेपू+दोन चमचे तूप घालून खरपूस-खमंग परता.
लोणच्यासोबत खा.
?!
सब्ज़ी/साब्ज़ी पोलोची तुलना फोडणीच्या शिळ्या (आणि त्यातही शेपूची शिळी भाजी टाकलेल्या) भाताशी बोले तो, इतका का वाईट लागतो हा प्रकार? (एकदा रेष्टारण्टवाल्यास 'तुझा सब्ज़ी/साब्ज़ी पोलो अगदी (आमच्या हिच्या हातच्या) शेपूची शिळी भाजी टाकलेल्या फोडणीच्या शिळ्या भातासारखा लागतो' अशी 'कॉम्प्लिमेण्ट' देऊन त्याची प्रतिक्रिया पाहावी, आणि ती येथे मांडावी. त्याही पुढचा प्रयोग करून पाहावयाचा झाल्यास, ही 'कॉम्प्लिमेण्ट' दिल्यावर ताबडतोब त्यास दह्याची ऑर्डर द्यावी, आणि ती ऑर्डर आल्यावर ताबडतोब त्याच्याच समोर ते दही त्या सब्ज़ी/साब्ज़ी पोलोत कालवून तो पोलो त्याच्याच समोर भुरकत खावा, आणि (इथवर तो इराणी - किंवा तुम्ही - जिवंत राहिल्यास) त्याची प्रतिक्रिया निरीक्षून ती येथे मांडावी. धन्यवाद.)
(अवांतर: हा भात - बोले तो, फोडणीचा शिळा; सब्ज़ी/साब्ज़ी पोलोवाला नव्हे - बासमती नसावा - बहुधा रेशनिंग क्वालिटी किंवा तत्सम (खडे ऑप्शनल.) असावा - याची का कोण जाणे, पण खात्री वाटून राहिली आहे.)
(अतिअवांतर: हा प्रतिसाद देण्यास उद्युक्त केल्याबद्दल वरील प्रतिसादास 'भडकाऊ' श्रेणी दिली आहे. धन्यवाद.)
चहामारी!
चहामारी! www.maayboli.com/node/12381 इथेतर शेपू फ्यान क्लबच सापडला! मज्जा!
भेंडीची भाजी नावडत नाही
भेंडीची भाजी नावडत नाही म्हणून खायची असं मी गेल्या काही महिन्यांपर्यंत करत आले होते. पण आमच्या फार्मर्स मार्केटात एका आजीकडची भेंडी आणली. अहाहा! असं भेंडीची भाजी खाऊन होईल (ती सुद्धा मी बनवलेली) असं मला कधीही वाटलं नव्हतं. दारू प्यायल्यावरही नाही. ही भेंडी देठाकडे किंचित पांढुरकी होती, आणि बाकी ख्रिसमस रंग होते. कापताना हाताला टोचतही होती. पण चव खल्लास होती.
झटपट पॅनकेक्स
संपूर्ण गव्हाचे (होल व्हीट) पीठ, थोडा मैदा, थोडा गव्हाचा कोंडा (आपल्याला हवी ती पिठे घेऊन प्रयोग करायला हरकत नाही), बेकिंग पावडर,किंचित सोडा, मीठ, किंचित ब्राऊन सुगर वगैरे घन पदार्थ एकत्र मिसळून बरणीत भरून ठेवावेत. हवे तेंंव्हा एक अंडे, एक कप (२५०मिली) ताक, दोन टेबलस्पून तेल, एक चमचा व्हनिला एक्स्ट्रॅक्ट एकत्र फेटवे आणि त्यात मावेल इतके (साधारण एक मोठा कप) पीठ मिसळून डोशाच्या पीठापेक्षा किंचित दाट बॅटर बनवावे आणि त्याचे थोड्या लोण्यावर पॅनकेक्स (जाड धिरडी) बनवावेत. फळे, मधाबरोबर केक्स छान लागतात. हा मुलांना हमखास आवडणारा प्रकार आहे.
टेटली
'डस्ट' प्रकार टाळा. काही भागात ज्याला 'ममरी' म्हणतात तो कर्ल्ड लिफ प्रकारचा चहा वापरून पहा. आम्ही भारतात असताना टेटलीचा चहा घ्यायचो, पुढे टेटलीला टाटाने विकत घेतलं पण तरीही ब्रांड नेम ते ठेवलं होतं. आता कोणत्या नावाने मिळतो माहीत नाही. पण मिळाला तर जरूर वापरून पहा.
हम्म. टेटली नै आवडणार म्हंता?
हम्म. टेटली नै आवडणार म्हंता? ठीकय.
चहा कसा बनवता त्यावरपण फ्लेवर अवलंबून आहे म्हणा. ब्रिटीश पद्धत मला झेपत नाही. आम्ही आपला भारतीय पद्धतीने बनवला सोसायटी चहा; तो काही आवडला नव्हता.
१५० मिलीचा कप. त्यात ३/४ दुध. १/४ पाणी. पाऊण टिस्पून साखर. अर्धा टीस्पून पत्ती. एकत्र करून ३ मिनट उकळा.
- (लहानपणी 'लहान मुलांनी चहा
- (लहानपणी 'लहान मुलांनी चहा पिऊ नये'च्या नावाखाली परमोपकार म्हणून असल्या चहाचे अनेकदा बलप्रयोग झालेला बलात्कारित) 'न'वी बाजू.
>>
अरेरे. चाइल्डहूड अब्युजच्या ट्रॉमातून अजूनही बाहेर आला नाहीत वाट्टं. सॉरी फॉर यू. पण आय अंडरस्टँड. आम्हीतर बालपणी म्हशीच्या दुधात, पाणी अजीबात न घालता केलेला चहा आणि त्यात वरून घातलेली साय, असला चहा पिला आहे :-D
आजच दूधक्रांतीचे जनक व्हर्गीज कुरिअन (१९२१) यांचा जन्मदिवस आहे. आणि हे लोक चहात दूध घालण्यावरून भांडताहेत.
देवा, त्यांना क्षमा कर. ते काय बोलताहेत त्यांचेत्यांनाच समजत नाही.
...
आम्हीतर बालपणी म्हशीच्या दुधात, पाणी अजीबात न घालता केलेला चहा आणि त्यात वरून घातलेली साय, असला चहा पिला आहे :D
आणि आमच्या बालपणी तर आमच्या घरी चिक्कार पाली भिंतीवरून ट्यूबपाशी चुकचुकचुक करत, किडे मटकावत हिंडायच्या. बटबटीत डोळ्यांनी छान टकमक बघायच्या. छानछान पाली, गोग्गोड पाली!
आजच दूधक्रांतीचे जनक व्हर्गीज कुरिअन (१९२१) यांचा जन्मदिवस आहे. आणि हे लोक चहात दूध घालण्यावरून भांडताहेत.
चूक! (चुकचुकचुक!)
आक्षेप चहात दूध घालण्याला नाही. (ते तर काय, आम्हीसुद्धा घालतो.) आक्षेप आहे, तो दुधात चहा घालण्याला - चहाचा उपयोग अडल्टरण्ट म्हणून करण्याला. हा चहाचा अपमान आहे.
चहाची बदनामी थांबवा!!!!!!
देवा, त्यांना क्षमा कर. ते काय बोलताहेत त्यांचेत्यांनाच समजत नाही.
नेमका माझा मुद्दा!
(अतिअवांतर)
दुधावरून नि पालींवरून आठवले.
खास तुमच्या माहितीसाठी: दुधाला तमिळमध्ये 'पाल' म्हणतात, असे कायसेसे ऐकून आहे. (चूभूद्याघ्या.) दुधाचा आणि पालीचा हा अभेद हृदयंगम आहे.
(बृहदवंतर: पण मग जुन्या मराठी पिच्चरांत ती वैट्ट्ट्ट, वैट्ट्ट्ट, वैट्ट्ट्ट, वैट्ट्ट्ट, वैट्ट्ट्ट, वैट्ट्ट्ट, दुष्ष्ष्ट!!!!!! नणंद की जाऊ आपल्या भावजयीस की जावेस दुधात पाल उकळून मारण्याचा कट रचते, असे जे दाखवतात, त्यामागचे लॉजिक काही समजत नाही बुवा! बोले तो, दुधात दूध घालून उकळल्याने कोणी मरेल कसे? किंवा, आमच्या बालपणी आमच्या घरी चिक्कार पाली एकमेकींत मिळूनमिसळून राहायच्या. त्या पालींत पाली मिसळल्याने निदान आमच्या माहितीत तरी कोणी मेले नाही ब्वॉ.
उगाच फुकटची आमच्या पालींची बदनामी!!!!!!)
(कोणीतरी 'माहितीपूर्ण' किंवा 'मार्मिक' द्या रे!)
ऐवढा वाद घालण्यापेक्षा तुम्ही
ऐवढा वाद घालण्यापेक्षा तुम्ही चहा कसा करता ते सांगा. माहितीपुर्ण श्रेणी देते आणि एकदा करून पिऊनही बघते.
काय 'चा'ची पाकृ सांगीतली नाय तुमी. जौद्या हे घ्या तुमाला पेश्शल चा मलई मारके www.kaleidoscope.cultural-china.com/chinaWH/upload/Image/9(11).jpg
.jpg){kind=link}
...
'चाय लाट्टे' (किंवा एकंदरीतच भारतीय पद्धतीच्या मसालेदार 'चाय'च्या नावाखाली अमेरिकेत त्याचे जे काही वाट्टोळे अवाच्या सवा किमतीला करतात ते) हा प्रकार(ही) झेपत नाही.
हं, आता खराखुरा भारतातला रस्त्याच्या कडेच्या टपरीतला (किंवा, झुकझुकने प्रवास करताना गाडी गुजरातच्या हद्दीत शिरली, की त्यानंतर ठिकठिकाणी संकीर्ण चायवाले गाडीत येऊन विकतात तसला) चहा म्हणत असलात, तर गोष्ट वेगळी.
माफी!
दुधाळ चहाप्रेमी घासुगुर्जींचे मन दुखावल्याबद्दल माफी! ;-)
अहो, तिथे ऑप्शन नसतो म्हणून तर पंप वाढवून घेतो ना आम्ही? एरवी दुधाळ कोमट पाण्यात दोन थेंब चहा असतो त्याच्यात. आता आम्हालाही हवा तेव्हा चहा करून देणारं कोणी असतं तर कशाला गेलो असतो आम्ही त्या स्टारबक्सास? असो. असो.
दुधाळ चहाप्रेमी
दुधाळ चहाप्रेमी घासुगुर्जींचे
छे छे छे. मला सर्व प्रकारचा चहा आवडतो. माझा रोख मात्र अमेरिकन चाय लाट्टेचे व्हेंटीमागून व्हेंटी रिचवून भारतीय दुधाळ चहाला नावं ठेवणारांकडे होता. अनिवाशी स्टारबक्समध्ये दुधाळ चहा पिणारेे ते बाब्ये, आणि भारतातले दुधाळ चहा पिणारे ते मात्र कार्टे असा ऑरवेलियन दुटप्पीपणा करणारांबद्दल होता.
मन दुखावल्याबद्दल
छे छे छे. माझं मनही एवढ्यातेवढ्याने दुखत नाही.
माफी
छे छे छे. माझी कसली माफी मागता, ज्यांच्यावर तुम्ही दुधाळ चहा पिण्याबद्दल लघुभ्रु असण्याचे टोमणे मारले आहेत त्यांची मागा माफी.
+
आमचा सल्ला परत घेत आहोत. असल्या अरसिकांनी आमचा सल्ला वापरू सुद्धा नये.
'चहाची पत्ती कोठली वापरावी' विचारल्यावर आमच्या अत्यंत लाडक्या (आणि आता अवाच्या सवा किमतीमुळे परवडण्याच्या रेंजबाहेर आणि गिर्‍हाइकांस परवडत नाही म्हणून अनेक दुकानांतून बाहेर गेलेल्या) 'लिप्टन हिरवे लेबल' (आता 'लिप्टन दार्जीलिंग') किंवा 'लोपचू'चे नाव सुचविणार होतो, पण पुढचे असले काहीतरी वाचल्यावर हात आवरता घेतला.
ओहो लिप्टन!अरेरे लिप्टन!
लिप्टन ग्रीन लेबल आमच्याकडेही वापरत असत. पण गेली काही वर्षे जवळच्या दुकानात मिळत नाही. केवळ चहापत्ती/भुकटी/पूड/पावडरसाठी लांबवर जायची धडपड करायचा कंटाळा येतो. तसंही फक्त एकदा म्हणजे सकाळचा चहा निव्वळ चहा म्हणून प्यायला जातो. (म्हणजे पिणे होते.) संध्याकाळी चहात काहीतरी बुडवून खाण्याची सवय लागली आहे. म्हणजे डॉक्टरांनी लावली आहे. अर्थात त्यांनी चहाबरोबर काहीतरी खा असे सांगितले होते. पण बिस्किटे आणि अगदी चकली वगैरेसुद्धा चहात बुडवून खाणे एकेकाळी आवडत असे ती सवय आता उफाळून आली आहे. त्यामुळे चहाचा स्वाद वगैरे जरा मागे पडला आहे.
मला तर आवडतात बॉ
मी सर्वसामान्य भारतीय असून टी ब्याग्ज आवडणारा आहे बॉ. बाकी भारतीय पद्धतीने उकळून बनवायचा असेल तर दगडूशेठ हलवाई गणपतीच्या जवळ महाराष्ट्र टी डेपो आहे. त्यांचा फ्यामिली मिक्श्चर चहा बरा असतो. मला ब्र्यांडेड चहापैकी टेटली फारच फुळकवणी वाटला. ताजमहाल बरा आहे. रेड लेबलचा एक प्रीमियम प्रकारचा चहा येतो तो जास्त आवडतो. (मला इथल्या दुकानात दिवाळीनिमित्त खास उपलब्ध झाला तेव्हा मिळाला).
टाटा गोल्ड
आमच्याकडे टाटा गोल्ड आवडतो. आम्ही टाटा-लॉयलिस्ट आहोत.
सी.टी.सी. (क्रश, टेअर्,कर्ल) प्रकारचा चहा बरा असतो म्हणतात.
हर्बल प्रकरणे चहाच्या बाबतीत अजिबात आवडत नाहीत. टाटाचासुद्धा एक ब्रँड आहे. तुळसबिळस घातलेला. नाही आवडला.
गुजराती लोक अलीकडे वाघ-बकरी वापरतात. पूर्वी सोसाय्टी वापरायचे. दोन्ही आवडत नाहीत.
अलीकडे थंडर्बोल्ट म्हणून असतो. आसाम. पण टाटाचा निलगिरी असूनही बरा वाटतो.
'चा' चर्चा
'चा' चर्चा http://www.maayboli.com/node/53703
शरमेची बाब
चहाबद्दलचे एकंदरीत ज्ञान (खरंतर त्याचा अभाव) पाहता एक भारतीय म्हणून शरम वाटली. म्हणून एका ब्रिटीशाचा लेख.
रेशम भवन
चहाचा विषय निघाला की चर्च गेटसमोरचे रेशम भवन आठवतेच. ते मंद दिवे,नाजुक कपांचा त्याहूनही नाजुक किणकिणाट,कमरेत झुकून अदबीने ऑर्डर घेणारे वेटर्स, त्यांनी'कोणता चहा घेणार' असे विचारल्यावर पहिल्या भेटीत उडालेली भंबेरी,आजूबाजूची मंद खर्जातली संभाषणे..छे. आता मुंबईत एवढे समारंभपूर्वक कोणी चहा पीत असेल असे वाटत नाही.
आम्ही पितो :)
आपण जुन्या आठवणी जाग्या केल्या.चर्चगेट भागात पाय तुटेस्तोवर भटकंती झाल्यावर आरामात सैलावून फक्कड चहा पिण्यासाठी असे दुसरे ठिकाण नाही. मागे दुकान आहे तिथे सर्कारीच पण उत्तम दर्जाचे आसाम, नीलगिरी, आणि दार्जीर्लिंग चहाचे प्रकार मिळतात. आमच्या भारताच्या फेरीत ती एक खरेदी आवर्जून केली जाते.
त्यांनी'कोणता चहा घेणार' असे विचारल्यावर पहिल्या भेटीत उडालेली भंबेरी
तिथल्या वेटरांची भंबेरी उडवायची असल्यास त्यांच्याकडच्या चहाच्या प्रकारांच्या विशिष्ट चवी, गंध, पोत इ विचारून बघा. स्टार्बक्षातल्या वाढप्यांनादेखील याहून जास्त माहिती असते.
पटकन आठवलेले
मुलांसाठी काही पटकनः
-- नेहमी करतो त्या तुप-गुळ-पोळीच्या लाडवात, किंचितसा मध घालता तर वेगळाच फ्लेवर येतो. मुलांना अर्थातच आवडतो
-- अंड्याचे रंबलटंबल करताना किंचित जायफळीची पूड शिंपडली तर बर्‍याच मुलांना हा बदल सुखावह असतो
-- साखरेला कॅरमलाईज करून त्यात मनुका, काजु-खारीक-बदाम इत्यादी सुक्यामेव्याचे बारीक तुकडे, आवडत असल्यास सुके अंजीर, खजूर वगैरे घालून वर किंचित वेलची पूड घालावी. किती कॅरमलाईज करताय त्यावरून द्रव गार झाल्यावर किती कडक होणार हे ठरते व त्याने याची चिक्की बनवायची की प्रोटीन बार ते ठरते ;) मी प्रोटीन बार बनवताना कधी मध तर कधी गोल्डन सिरप तर कधी मॅपल सिरप अ‍ॅडवतो. छान फ्लेवर येतो
-- पॅन केक्स बरोबर वेगवेगळी काँबिनेश्न्स ट्राय करा. कुमार वयीन मुलांना आवडतात.