आजचे दिनवैशिष्टय - ३

१९४९ - पहिले माकड अवकाशात पाठवले गेले.

का कोण जाणे, पण तपशिलात किमान काही सहस्रकांची चूक वाटते आहे.

<नाट्यअभिनेत्री व संस्कृतपंडित सुहासिनी मुळगावकर (१९८९)> ह्या आजच्या 'पुण्यस्मरण'मधील नोंदीमुळे आलेल्या आठवणी.
सुहासिनी मुळगावकर हे नाव १९७०-८९ च्या दशकामध्ये सांस्कृतिक संदर्भात वारंवार ऐकू येत असे. दाजी भाटवडेकरांच्या संस्कृत नाटकांमधून त्यांनी कामे केली तसेच त्यांनी स्वत: केलेली एकपात्री 'सौभद्र' आणि एकपात्री 'मानापमान' ही खूप गाजली होती. 'दूरदर्शन' सरकारी मालकीचे असतांना फार चांगले असे काही कार्यक्रम पहायला मिळत त्यांपै़की 'प्रतिभा आणि प्रतिमा' हा रविवारी सकाळी मुंबईहून होणारा मराठी कार्यक्रम एक होता आणि सुहासिनीबाई त्याच्या निर्मात्या होत्या. साहित्य-संगीत-नाटय क्षेत्रातील प्रसिद्ध व्यक्तींच्या एक तासाच्या मुलाखती असा हा कार्यक्रम असे आणि बरेच कलाकार-लेखक-विद्वान लोक पाहण्यास मिळाले.

समृद्ध व्यक्तिमत्त्वाच्या अशा ह्या बाई फारच अकाली कर्करोगाने वारल्या.

('प्रतिभा आणि प्रतिमा' चा एखादा भाग वा तुकडा यूट्यूबवगैरे मिळतो काय असे पाहण्याचा बाराच प्रयत्न केला पण हाती काहीच लागले नाही.)

१९४८ : सी. राजगोपालचारी म्हणून पहिले (आणि एकमेव) गव्हर्नर जनरल म्हणून नेमणूक.

आँ? मग ते लॉर्ड बेंटिंक (सतीबंदी फेम), झालेच तर लॉर्ड डलहौसी (संस्थाने खालसा फेम), ही सारी मंडळी कोण होती मग? ईष्ट इण्डिया कंपनीतले चपराशी?

बरे, स्वातंत्र्योत्तर म्हणावे, तर लॉर्ड मौण्टब्याटन (बर्मावाले) कोणत्या भावाने?

राजाजींना फार फार तर एकमेव एतद्देशीय ग.ज. (मोहम्मदपंत जीना (कराचीवाले) नॉटविथष्ट्याण्डिंग) किंवा एकमेव हिंदू ग.ज. म्हणता येईलसे वाटते. (आणि भारताचे 'पहिले' ग.ज. तर कोणत्याही अर्थाने नव्हेत. स्वातंत्र्योत्तर नव्हेत, आणि ऑफ ऑल टैम्स तर नव्हेतच नव्हेत.)

हं, भारताचे शेवटचे ग.ज. म्हणत असाल, तर गोष्ट वेगळी.

आज झिनेदिन झिदानचा वाढदिवस आहे.
वाढदिवसाला हा एक विडीओ बघा. २००६च्या वल्ड कपची उपान्त्यपूर्व फेरी. फ्रान्स विरुद्ध गतविजेते ब्राझील. ब्राझीलच्या टीमध्ये काकासारखा खेळाडू, रोनल्डिनीओ सारखा जादूगार आपल्या कारकिर्दीच्या शिखरावर. रोनाल्डो जाड/म्हातारा झालेला असला तरी धोकादायक. याधिक काफू, रोबेर्टो कार्लोस सारखे भरवश्याचे खेळाडू आहेत. फ्रांसची टीम प्याचवर्क करून बनवलेली. स्पर्धेसाठी क्वालिफाय होणपण अवघड होत तेव्हा झिदान निवृत्तीतून बाहेर आला आणि फ्रांसला क्वालिफायिन्गमध्ये मदत केली. एकहाती मॅच जिंकून देणं म्हणजे काय ते ही मॅच पाहून समजतं. झिदान __/\__

फ्रान्स पुढे फायनलमध्ये गेले. तिथे काय झालं ते माहिती आहेच.

२३ जून २०१४

(आजच्या The Globe and Mail वरून.)

१९३८ : पुण्यात बालगंधर्व रंगमंदिराचे उद्घाटन

२६ जूनच्या दिनवैशिष्टयामध्ये असलेली वरील नोंद बरोबर नाही. उद्घाटनप्रसंगी मी हजर होतो. १९६१च्या पुरामध्ये संभाजी पार्कचे मोठे नुकसान झाले. त्यानंतरच्या त्याच्या नवनिर्मितीचा एक भाग म्हणून पार्काच्या एका भागात हे रंगमंदिर उभारण्याचे ठरले. त्याच्या आराखडयामध्ये पुलंचा बराच भाग होता असे वाचले आहे. रंगमंदिर १९६८ मध्ये उभे राहिले. येथे पहा

रंगमंचाच्यावर मालविकाग्निमित्रातील कालिदासाचा पुढील श्लोक लिहिलेला आहे:

देवानामिदमामनन्ति मुनयः शान्तं क्रतुं चाक्षुषम्|
रुद्रेणेदमुमाकृतव्यतिकरे स्वाङ्गे विभक्तं द्विधा|
त्रैगुण्योद्भवमत्र लोकचरितं नानारसं दृश्यते|
नाटयं भिन्नरुचेर्जनस्य बहुधाप्येकं समाराधनम्||
मालविकाग्निमित्र १.४

मुनिगण नाटयाला सुरनिर्मित असा नेत्रांनी पाहण्याचा यज्ञ मानतात. रुद्राने उमेच्या संबंधामधून आपल्या शरीरातून निर्मिलेले हे नरनारी असे द्विधा रूप आहे. सत्त्व-रज-तम ह्या त्रैगुण्यामधून उत्पन्न होणारे नाना रसांनी पूर्ण असे लोकचरित ह्यामध्ये दिसते. भिन्नरुचि व्यक्तींचे मनोरंजन करणारे नाटय हे बहुशः एकच साधन आहे.

आजच्या जन्मदिवसामधे त्याचं नाव वाचलं. 'विटनेस फॉर द प्रॉसीक्युशन' मधला त्याचा सुरेख अभिनय जरूर पहा. एक मुरलेला, अनेक वर्षांच्या अनुभवाने आपले स्वतःचे ठोकताळे बांधलेला, आपल्या मर्जीने काम करणारा, फक्त हातातल्या केसशी बांधिलकी जपणारा खट वकील झकास रंगवला आहे त्याने.

आज ३ जुलै हा तत्त्वज्ञ आणि साधक दोन्ही असलेल्या, गुरुदेव या नावाने ओळखल्या जाणार्‍या रामचंद्र दत्तात्रेय रानडे यांचा जन्मदिवस आहे. जन्म जमखंडीला झाला. पुढे बी.ए. फर्ग्युसनला केले (गणित विषयात), तर एम.ए. डेक्कन कॉलेजात केले (तत्त्वज्ञानात). एम.ए. चे ते गोल्ड मेडॅलिस्ट होते. त्यांच्या उत्तरपत्रिकेवर
'दि एग्झॅमिनी नोज़ मोर दॅन दि एग्झॅमिनर' असे लिहिल्याची कथा प्रसिद्ध आहे. डेक्कन कॉलेजात बेन नामक प्रोफेसरचा त्यांच्यावर चांगलाच प्रभाव पडला होता. (या प्रोफेसरचा उल्लेख आहिताग्नी राजवाड्यांच्या आत्मवृत्तातही सापडतो.) डेक्कन कॉलेजात त्यांची राहती खोली अजूनही जपून ठेवलेली आहे.

शिक्षण संपल्यावर ते सांगलीला विलिंग्डन कॉलेजात प्रोफेसर म्हणून लागले. काही वर्षांनंतर त्यांचे डेक्कन एज्युकेशन सोसायटीवाल्यांशी बिनसले आणि ती नोकरी त्यांनी रोडली. पुढे बरेच कटू प्रसंग आले, आजारपण इ. बर्‍याच अडचणी आल्या, पण ते त्यातून तरले. त्यात त्यांचा आध्यात्मिक भाव वाढीस लागला. पुढे ते अलाहाबाद विद्यापीठाचे व्हाईस चॅन्सेलर झाले. (तिथे त्यांची भेट झाल्याचा उल्लेख सेतुमाधवराव पगडींच्या 'जीवनसेतू' नामक अप्रतीम आत्मचरित्रात आहे.) तिथे ते २० वर्षे होते. तिथून निवृत्त झाल्यावर विजापूर जिल्ह्यातील इंडी तालुक्यातील निंबाळ या गावी ते येऊन राहिले ते अखेरपर्यंत. १९५७ साली त्यांचे निधन झाले. निंबाळ येथे त्यांचा आश्रम आहे. आजिबात गर्दी नसते आणि वातावरणही छान आहे.

त्यांची ग्रंथसंपदा मोजकीच परंतु अतिशय भरीव आहे. त्यांचा मॅग्नम ओपस म्हणता येईल असा ग्रंथ म्हणजे 'अ कन्स्त्रक्टिव्ह सर्व्हे ऑफ उपनिषदिक फिलॉसॉफी'. यात त्यांनी मॉडर्न पद्धतीने उपनिषदांचा अ‍ॅनॅलिसिस केलेला आहे. प्राचीन ग्रीक भाषा शिकून घेऊन त्यांनी अ‍ॅरिस्टॉटल, हेराक्लिटस, प्लेटो, इ. तत्त्वज्ञांचे लेखन मुळातून वाचले. भारतीय तत्त्वज्ञानाच्या त्या तत्त्वज्ञानाशी असलेल्या साम्य-भेदाचे त्यांनी केलेले वर्णन त्यामुळे एकदम मूलगामी झालेले आहे. या ग्रंथामुळेच गंगानाथ झा यांनी अलाहाबादेस येण्याबद्दल त्यांना गळ घातली. पाश्चात्य जगतातही या ग्रंथाचे रिसेप्शन चांगलेच झाले.

बेलवलकर नामक अन्य प्रोफेसरांसोबत 'भारतीय तत्त्वज्ञानाचा एन्सायक्लोपीडिया' बनवण्याचे त्यांचे स्वप्न होते पण ते अपुरे राहिले. आजमितीस त्याचा फक्त पहिला व्हॉल्यूमच छापला गेला. वैदिक ते उपनिषदिक काळापर्यंतच त्यात म्याटर आहे. त्यांचे काही स्फुट लेखही आहेत. पैकी एक लेख ग्रीक आणि संस्कृतमधील विविध साम्यस्थळांची चर्चा करणारा आहे. त्याचा अरविंद घोषांनीही गौरव केलेला होता. लोकमान्यांशीही त्यांचा संपर्क आला होता आणि लोकमान्यांनी त्यांना मुंबै युनिव्हर्सिटीत 'प्रोफेसर ऑफ हिंदू रिलिजन' म्हणून नेमण्याबद्दल चर्चा केली होती, पण पुढे ते तसेच राहिले. हा उल्लेख रानड्यांच्या चरित्रात आलेला आहे.

हे वगळता 'पाथवे टु गॉड' इन मराठी, हिंदी & कन्नड लिटरेचर ही त्यांची अजून ३ पुस्तके फेमस आहेत. नामस्मरण किंवा अन्य मार्गाने देव कसा मिळवावा याबद्दल प्रत्येक भाषेत लिहिल्या जाणार्‍या संतपरंपरेत नक्की काय विचार आहेत हे त्यांनी लिहिले आहे. कन्नड आणि त्यातही हळेगन्नड भाषा ते मुद्दामहून शिकले, तर अलाहाबादेस त्यांच्या न्हावी इ. लोकांच्या तोंडची भजने ऐकून त्यांना हिंदी संतसाहित्याबद्दल उत्सुकता निर्माण झाली. यातली विशेष रोचक गोष्ट म्ह. बहुतेक ठिकाणी संतांची मूळ वचने उद्धृत केलेली आहेत. त्यामुळे नक्की संतांना काय म्हणायचे होते हे तत्काळ समजण्यास मदत होते.

महाराष्ट्र सारस्वताचे पुरवणीकार शं.गो.तुळपुळे यांनी त्यांचे चरित्र लिहिलेले आहे. रानड्यांची आध्यात्मिक गुरुपरंपरा ही रानडे-उमदीकर-निंबर्गी अशी जाते. निंबाळच्या जवळपासच इंचगेरी नामक गाव आहे तिथे उमदीकर महाराजांनी बांधलेला मठ आहे. खुद्द निंबाळ येथे रानड्यांचे राहते घर होते तिथे आता आश्रम आहे.

रानड्यांबद्दल अधिक माहिती तसेच हेराक्लिटस या तत्त्वज्ञाच्या तत्त्वज्ञानाबद्दल त्यांनी लिहिलेला लेख खालच्या दुव्यावर वाचता येईल. 'स्पिरिच्युअल आर्टिकल्स' मध्ये 'ट्रीटाईज ऑन हेराक्लिटस' म्हणून आहे तिथे क्लिकवल्यावर दिसेल.

http://www.gurudevranade.com/gmhis.html

आजच्या ३ जुलैच्या दिनवैशिष्टयामध्ये '१९३६ : 'सायकल कर' आकारणीचा पुणे नगरपालिकेचा ठराव नागरिकांच्या एकजुटीमुळे फेटाळला गेला.' हे नोंदवले आहे.

असे झाले असले तर हा कर नंतर केव्हातरी मागच्या दरवाज्यातून परत आला असावा कारण १९५८ च्या पुढेमागे पुण्यात सायकलींना 'बिल्ला' लावलेला असणे आवश्यक असे आणि हे 'बिल्ले' दरवर्षी महानगरपालिकेकडून दोन रुपये देऊन घ्यावे लागत असे आठवते. सायकलला रात्री दिवा असणे आणि त्या त्या वर्षाचा बिल्ला असणे ह्या बाबींकडे पोलीस कटाक्षाने नजर ठेवून असत!

ह्या जन्मदिवसाच्या संदर्भात Donkey on the Roof (1911 - 1912) हे शागालचे चित्र वर दाखविले आहे. त्याच्या अन्य अनेक चित्रांप्रमाणे ह्याच्यातहि रशियातील वित्येब्स गावातील त्याच्या बालपणाच्या ज्यू पार्श्वभूमीचा परिणाम दिसतो. त्याबाबत मला पुढील माहिती जालावर येथे मिळाली. ती सर्वांच्या माहितीसाठी येथे चिकटवीत आहे:

Description:

The artist's first sojourn in Paris between 1910-1914 was a defining period of his life. "I was reborn in Paris", recalls Chagall in his autobiography, who then encountered the developments of Cubism and Fauvism. In the winter of 1911-1912, Chagall joined the La Ruche (Beehive) artist colony, frequented by such influential figures of the Paris art scene as Léger, Archipenko and Modigliani. Here he developed friendships with two illustrious French poets, Blaise Cendrars and Guillaume Apollinaire. Numerous enigmatic titles of Chagall's works originate from Cendrars.
The painter's period in Paris commenced with his series of drawings recording with spontaneous lightness his memories related to his native village, which he then developed further into large-scale oil paintings. Scenes of life in Vitebsk: his works Dedicated to my Fiancée (1911-1912, Kunstmuseum, Bern), and I and the Village (Museum of Modern Art, New York) recall animals and the characteristic buildings and inhabitants of the little village. Works typical of the series are night scenes resembling dreams, such as To Russia, Asses and Others (Musée d'Art Moderne, Paris). This is the large-scale oil painting version of the drawing held in Budapest. The composition of the two works is practically identical. Details of Vitebsk buildings appear before a deep blue background: the roofs of houses and the onion-dome of a church appear. On the long, oblique roof, a ruddy donkey stands with a human gaze, suckling a small child and a small animal. Above the roofs, the enormous figure of a peasant woman is visible, floating impossibly in the dark sky, her head separated from her body. In the works of Chagall, the real elements fall into a fantastic, irrational context, as it were, depriving the viewer from the possibility for a traditional, narrative interpretation. Guillaume Apollinaire employed the expression "Surnaturalist" in connection with these paintings of Chagall, which could fittingly be considered the forerunners of Surrealism. The pronounced, blue-grey diagonals cleaving the dark firmament, the block-like formulation of the buildings and the angular forms of the bodies of the woman and the animal in the reproduced drawing simultaneously inform of the influence of Cubism. Two studies can be brought into connection with the Paris painting, both dated 1911. The drawing in Budapest, while it is of a more transparent, diaphanous effect, nevertheless precisely follows the details of the Parisian work, and thus, it may be assumed that the drawing was produced at the same time, or subsequent to, the painting. The Paris composition appears as the picture within a picture motif in a number of further works; in this way, it also appears on the painter's easel in the famous Self-Portrait with Seven Fingers (Stedelijk Museum, Amsterdam).
Magazine editor and critic Herwarth Walden presented Chagall's works at two exhibitions during 1914 at the Der Sturm Gallery in Berlin. That summer Chagall travelled back to Russia, from whence he was unable to return for nine years, due to the outbreak of World War I. The piece preserved in Budapest may be presumed to be among the visual material that Chagall left at the Walden Gallery for safekeeping, prior to his departure.

Text: © Mónika Kumin

जन्मदिवस ८ जुलै:
<हेलियमच्या अतिद्रवतेचा अभ्यास करणारा प्योत्र जापित्सा (१८९४).>

हे नाव 'जापित्सा' असे नसून 'कपित्सा' असे आहे. येथे पहा.

आज शिवशाहीर बाबासाहेब पुरंदर्‍यांचा जन्मदिवस. त्यांच्याबद्दल, त्यांच्या 'राजा शिवछत्रपती' या कादंबरीबद्दल आणि 'जाणता राजा' या नाटकाबद्दल बहुतेकांना माहिती असते. किंबहुना शिवाजी हे नाव महाराष्ट्रात विसाव्या शतकात पुनरेकवार तुफान पापिलवार करण्यात पुरंदर्‍यांचा एकहाती सर्वांत मोठा वाटा आहे हे कोणीही कबूल करेल. बहुतेकांप्रमाणे माझीही समजूत होती की पुरंदरे इज़ जस्ट वन ऑफ दोज़ अ‍ॅमॅच्युअर गाईज़ (ऑल दो अ रादर स्किलफुल वन). राजा शिवछत्रपतीवरची टीका (क्रिटिकल दृष्टी नाही, शिवाजी=हीरो हे समीकरण डोळ्यांसमोर ठेवून लिहिलेले पुस्तक, इ.इ.इ.) ऐकल्यावर तो ग्रह अजूनच दृढमूल झाला- यद्यपि फॅक्च्युअल चुका त्या पुस्तकात म्हणाव्या अशा आजिबात नाहीत हे दिसत असले तरीही.

पण अलीकडेच महिन्याभरापूर्वी भारत इतिहास संशोधक मंडळात कै. ग.ह.(तात्यासाहेब) खरे यांच्या स्मृत्यर्थ त्यांचे शिष्य आणि शिवचरित्रावरची सध्याची ग्रेटेस्ट अ‍ॅथॉरिटी श्री. गजानन मेहेंदळे सरांचे व्याख्यान झाले त्यात पुरंदर्‍यांची संशोधक क्रिडेन्शिअल्सदेखील कळाली. ग.ह.खरे हे स्वतः फार मोठे संशोधक होते. त्यांनी इतर अनेक कामे केली, त्यांपैकी एक 'मराठा इतिहासाची शकावली' या नावाची मालिका होती. त्यात मराठा इतिहासातल्या कैक घटनांची तारीखवार सूची करण्याचे ब्याकब्रेकिंग टास्क होते. त्या कामी त्यांना चार अशिष्टंट होते, पैकी एक म्हंजे पुरंदरे. हे कळाल्यावर त्यांच्याबद्दलचा आदर द्विगुणित झाला. राजा शिवछत्रपतीमधील बाकी फुलोरा सोडला तरी तारखा इ. चा व्यवस्थितपणा कुठून आला ते तेव्हा कळाले.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

पुरंदर्‍यांचे वय आजमितीस ९२ आहे. पर्वती पायथ्याला पुरंदरे वाडा होता, तिथे पुरंदरे प्रकाशन व त्यांचे राहते घर आहे. त्यांना स्वतः दोनदा प्रत्यक्ष घरी जाऊन भेटलो होतो त्या आठवणी अजूनही ताज्या आहेत. पहिल्यांदा गेलो होतो तो एकटाच, १८ मार्च २००७ रोजी सकाळी १०-१०:३० या वेळेत. सुदैवाने घरी होते, थोडक्या गप्पा इ. मारल्या आणि फर्ड्या मोडीत स्वतःची स्वाक्षरी मला दिली होती. दुसर्‍यांदा गेलो ते २००८ च्या नागपंचमीस (तेव्हा तिथीने त्यांचा वाढदिवस असतो). तेव्हा मित्रांसोबत गेलो होतो. तेव्हा इतर चाहत्यांची लई झुंबड असूनही आमच्याबरोबर थोडक्या गप्पा मारल्या, शिवाय ग्रूप फटू काढून घेतला. इतका मोठा आणि प्रसिद्ध माणूस असूनही वागण्याबोलण्यात कसलाही दंभ, अहंकार म्हणून नाही. देव त्यांना लंबी उमर देवो.

<आदिम 'अदिती' (African Eve) एक ते दोन लाख वर्षांपूर्वीची असल्याचे सिद्ध केले.>

काय म्हणता? आपल्या अदितीबाई इतक्या प्राचीन आहेत?

१३ जुलैच्या 'दिनवैशिष्टय - जन्मदिवस' ह्यामध्ये 'चित्रकार फ्रीडा काहलो (१९५४)'असा उल्लेख आहे. तो वाचून मला माझ्या २००८ सालच्या मेक्सिको सिटी भेटीची आठवण झाली. मेक्सिकोमध्ये तिला मोठा मान आहे. प्रख्यात मेक्सिकन चित्रकार आणि म्युरलिस्ट दिएगो रिवेरा ह्याची ती पत्नी आणि त्याच्या अनेक चित्रांमध्ये स्त्री-आकृति म्हणून तिचे चित्र असते.

मेक्सिको सिटीमधील नॅशनल पॅलेसच्या प्रमुख जिन्याच्या दोन्ही बाजूंना रिवेराची मेक्सिकोचा इतिहास चित्रित करणारी अनेक म्युरल्स आहेत. त्यापैकी मी घेतलेल्या पुढील म्युरलच्या छायाचित्रामध्ये अ‍ॅझटेक देवतेच्या स्वरूपात आपल्याला फ्रिडा दिसते.

मधू सप्रे उल्लेखनिय का वाटली असावी, विचार करतेय.

१८ जुलैच्या दिनवैशिष्टयामध्ये 'पुण्यस्मरण' ह्या सदरामध्ये पुढील नोंद आहे: 'मुंबई उच्च न्यायालयाचे पहिले भारतीय न्यायाधीश जनार्दन आगासकर (१८९४)'

ह्याबाबत अन्य काही माहिती, तिचा स्रोत असे काही मिळेल काय? हे नाव आजतागायत कधीच नाझ्या वाचनामध्ये आलेले नाही. मुंबई विद्यापीठाचे सुरुवातीचे पदवीधर, मुंबईमध्ये समाजाच्या वरच्या स्तरामधील त्याच त्याच व्यक्ति साधारणपणे अनेक जागी आपल्या पुढे येतात. तेथे कोठेच हे नाव पाहिलेले नाही. रानडे-तेलंगांच्या - हे दोघे तत्कालीन उच्च न्यायालयामध्ये न्यायाधीश होते - संदर्भामध्येहि हे नाव पुढे आलेले नाही.

गूगलमध्ये वा गूगल बुक्समध्ये कसाहि शोध घेतला आणि नावाचे स्पेलिंग कसेहि बदलून घातले तरी एकहि लिंक हाताला लागत नाही. म्हणून ही उत्सुकता.

(श्रीपाद बाबाजी ठाकुर, मुंबई इलाख्यातील पहिले आय.सी. एस., १८६९ च्या पहिल्या चार हिंदुस्थानी आय.सी.एस. पैकी एक, सुरेन्द्रनाथ बॅनर्जी आणि आर. सी.दत्त ह्यांचे सहाध्यायी, हे असेच एक दुर्लक्षित नाव. त्यांच्याबाबत काही लिहिता येईल असे ह्यावरून सुचले. सवडीनुसार करेन.)

"विसोबा खेचर" - ओळखीचं वाटतंय नाव !!

आजच्या दिनवैशिष्ट्यात नागपंचमीचा उल्लेख दिसत नाही

हॅपी बड्डे ओबामा.
_________________
जॉन व्हेन यांचा जन्मदिवस. कॉलेजात असताना एका पुस्तकातून रिसर्च करुन व्हेन डायग्रॅम्स ने एका रोचक कोड्याचे सादरीकरण केलेले. ते आठवले. तेव्हा जर ते कोडं नोट करुन ठेवलं असतं तर :(....!!!

This comment has been moved here.