जोकर
लहानपणीचा तो जोकर आठवतोय?
मोठ्या लाल नाकाचा, गोल बोजड बुडाचा
जणू मार खाण्यासाठी थांबून असायचा
नाकावर ठोसे मारून त्याला पाडायचा
कितीही मारलं तरी तो मात्र हसायचा
पुन्हापुन्हा तसाच सरळ उभा रहायचा
आपल्याला नाकारायचा नाही की
रागाने कुठे निघून जायचा नाही
लहानपणी त्याची गंमत वाटायची
ठोसे लगावताना धम्माल यायची
आता मात्र तो आठवून खिन्न वाटतं
प्रयत्न केला तरी जराही हसू येत नाही
आपलाच जोकर झाला असला की
उपरती होणारच, आयुष्य नाही तर काय!
प्रतिक्रिया
शेवटच्या
शेवटच्या दोन ओळी वाचेपर्यंत वाटलं, 'नमोंवर' लिहिलंय!
का ते समजलं नाही, पण ठीक आहे.
का ते समजलं नाही, पण ठीक आहे.
...
कोणाला काय नि का वाटावे, हे आपण कसे ठरवणार? त्यावर आपले नियंत्रण थोडेच आहे?
आंखे खोल कर देखो, सब यही पर है
आता स्वतःवरच हसून, करमणूक करून घेण्याची सोय झाली की!
---
सांगोवांगीच्या गोष्टी म्हणजे विदा नव्हे.
सोय
हे मात्र खरं! ही सोय असणं मस्त.
खरे आहे, पण...
In order to laugh at oneself, one has to be funny. If for nothing else, for one's own sake.
सांगण्याचा मतलब: Be funny. Your life depends upon it.
बादवे...
हा विदूषक (जोकर) आणि जपानी बाहुला यांच्यातील क्रॉसब्रीड असा काही प्रकार आहे काय? कारण, 'मोठ्या लाल नाकाचा' हे एकच विदूषकाचे लक्षण त्यात उतरले आहे, बाकी सर्व जपानी बाहुल्याची लक्षणे दिसताहेत.
लहानपण
नबा, ' माझ्या ' लहानपणी असा पंचिंग साठीचा विदूषक मिळायचा, बरं! ' तुमच्या ' काळात काय होतं, तुम्हालाच माहित
म्हणजे...
...असलाच काहीतरी प्रकार ना? आमच्या लहानपणी आम्ही या कॉन्सेप्टला/जॉन्रला 'जपानी बाहुला' म्हणायचो. (कारण आमचे पूर्वज त्याला तेच म्हणायचे, म्हणून. अन्य काही कारण नाही. आम्हाला तेव्हा डोके नव्हते. म्हणजे, आताही नाही, म्हणा. परंतु तरीही.) अर्थात, ही कॉन्सेप्ट क्विंटेसेन्शियली जपानी नाही, जगातल्या अनेक संस्कृतींत तिचे ईक्विव्हॅलंट्स अस्तित्वात नि प्रचलित असू शकतात, हे तेव्हा ठाऊक नव्हते. ते आता विकिपीडिया वाचून समजले.
असो.
लिंक
लिंक बद्दल आभार. मलाही नवीन माहिती समजली.
आपणही 'जोकर'च आहोत, ही उपरती
आपणही 'जोकर'च आहोत, ही उपरती आयुष्याच्या संध्याछाया भिववू लागल्या की मगच होते ही आपली शोकांतिका. कविता आवडली.
तसं नाही
उपरती कोणत्या कारणाने, कोणाला आणि कधी व्हावी हे ज्याचे त्याला ठावे !