ऐसे ऐकिले आकाशी
Submitted by anant_yaatree on बुधवार, 15/12/2021 - 15:47
||१|| ग्रहकक्षांच्या कातीव रेषा
वितान अवकाशाचे व्यापून-
अचूकतेची लय सांभाळीत-
परस्परांशी अंतर राखून-
कुजबुजल्या,"हे अष्टग्रहांनो,
फिराल तुम्ही अथकपणाने
विश्वांताचा क्षण आला तरी
अमुच्या आभासी पण तरिही
अभेद्य ऐशा बेड्या घालून?"
||२|| पिठूर केशरी चंद्रधगीने
स्फटिकतळ्यातील मासोळीला
म्हटले बिलगून जललहरीतून,
"झगमगणारे लोलक दाहक
त्वचेवरून देशील का काढून?
मावळतीवर जेव्हा तारे-
भल्या पहाटे फिक्कट होतील-
तेव्हा त्यांना तेज त्यातले
थोडे थोडे देईन वाटून"
field_vote:
(2 votes)
प्रतिक्रिया
सुंदर
भव्य विषय, छान कथन, मात्रांचा हिशेब पक्का, यमकाची जुळणी चांगली साधली आहेत. अशी कविता लिहिणे कारागिरीचे काम आहे.
….शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी!
सुंदर आहे कविता.
सुंदर आहे कविता.
तुमचे शब्दभांडार अपार आहे.
*********
उतनाही उपकार समझ कोई जितना साथ निभाए |
जनम मरन का मेल है सपना, ये सपना बिसरा दे |
कोई ना संग मरे ...
वा! खूप आवडली.
वा!
खूप आवडली.
अन्यत्र वाचलेली आहे. अतिशय
अन्यत्र वाचलेली आहे. अतिशय आवडली.
तुतारी
केशवसुतांच्या “तुतारी” कवितेचे वृत्त हेच आहे असे वाटते. ते कोणते? आणि ते अक्षरगणवृत्त (नसावे) की मात्रावृत्त आहे?
….शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी!
…
‘तुतारी’च्या वृत्तासारखे वाटते खरे. (पंक्तीस १६ मात्रा. हो, हे (आणि तेसुद्धा) मात्रावृत्तच आहे.) फक्त, १८ (= ९ + ९) पंक्तीवाला हा कोठला काव्यप्रकार म्हणायचा? (आणि, ‘तुतारी’त मात्र (प्रत्येकी १६ मात्रांच्याच) २१ पंक्ती मोजल्या.)