सायकलींचे मौन

वा! छायाचित्र स्पर्धा आणि 'तो' अदितीचा धागाही असे दोन्ही वसूल झाले

बाकी आज पुण्यात बस डे नावाचा बोभाटा चालु असताना ही कविता समयोचितही म्हणता यावी

(पुण्यात लहानाचा मोठा झाल्याकारणाने) आयुष्यात आजवर अनेक सायकलींशी संबंध^* आला, परंतु आजतागायत एकाही सायकलीस बोलताना पाहिलेले नाही. तेव्हा, 'सायकली बोलू शकत नाहीत' असे काहीशा खात्रीनिशी सांगू शकतो.

दुबळ्याच्या अहिंसेप्रमाणेच, मुक्याच्या मौनासही या जगात काहीही महत्त्व नसते, या ठळक बाबीकडे येथे सविनय लक्ष वेधू इच्छितो.

त्याऐवजी, 'सायकली बोलू लागल्या तर' असा काही शाळाछाप निबंध पाडला असतात, तर कदाचित तो अधिक वाचनीय होऊ शकला असता, असे नम्रपणे सुचवू इच्छितो.

पर्यायाने, कविताच जर पाडायची होती, तर (इतक्या सायकली एकाच वेळी एका रांगेत पाहून) 'मुकी बिचारी, कुणी हाका' असे काही(बाही) शीर्षक आणि/किंवा कविताविषय कदाचित अधिक उचित होऊ शकला असता, असे आता (पश्चात्बुद्ध्या) वाटते.

असो. पुढील पाडापाडीस^**** शुभेच्छा.
===
^* कधी बुडाखाली, तर कधी बुडास येऊन धडकल्याने. कधी मालकीच्या, तर कधी भाड्याच्या^**.

^** आता स्मृती धूसर झाली आहे, परंतु बहुधा दहा पैसे तास. फार फार तर चार आणे (अधिकृत भाषेत: पंचवीस नवे पैसे) तास असेल. हो, त्या काळात (म्हणजे आम्ही शाळेत असताना) खूप स्वस्ताई होती. (गेले ते दिवस!^***)

^*** 'गेले ते दिवस' विरुद्ध 'दिवस गेले': शब्दरचना थोडीशीच बदलल्याने अर्थामध्ये किती प्रचंड उलथापालथ होते, नाही? कोण म्हणतो मराठी भाषा दुबळी आहे म्हणून?

^**** पाडापाडीवरून आठवले. चित्रात इतक्या सायकली छानपैकी एका रांगेत मांडलेल्या दाखवल्या आहेत. यातील कोणत्याही टोकाच्या एकाच सायकलीस योग्य दिशेने किंचित धक्का देऊन जर का ती पाडली, तर किती छान डॉमिनो इफेक्ट होऊन बहार येईल, नाही?

हा हा मस्त कविता!

छान

'सायकलींचे मौन' याऐवजी 'मौन' असे शीर्षक मला आवडले असते.

त्या सायकलींच्या माना झुकल्यामुळे दुःखी वाटतात. त्यामुळे हे मौन नसून अबोला असावा.

फोटोस्पर्धेतल्या फोटोवर कविता तयार करण्याची कल्पना मस्तच. अजून असे प्रयोग व्हायला हवेत.

राजेश