गद्य

मराठी माध्यमातून शिकणाऱ्या आणि मराठी वस्तीत रहाणाऱ्या मुलांच्या आयुष्यात इंग्रजी पुस्तकं जशी उशीरा येतात तसंच माझंही झालं. अगदी कॉलेजात गेलो तरी माझा पिंड मराठी लेखकांच्या लेखनावर आणि इंग्रजी लेखकांच्या मराठीतल्या अनुवादांवर पोसला जात होता. त्यामुळे हा बाबा माझ्या आयुष्यात येण्याची शक्यता अजिबात नव्हती.

परवा सकाळी डोक्याने एक मोठी रोलरकोस्टर राईड पूर्ण केली. पण तिची गंमत तुम्हाला सांगण्यासाठी थोडं मागे जावं लागेल.

एकेकाळी - म्हणजे इसपू वगैरे काळातच साधारण - लोकांचे मेकअप करायचे मी. ब्रायडल, नाचाचे, शाळेच्या गॅदरींग्जचे वगैरे.

मी, उडू , पक्षी आणि परब्रह्म

मी पक्षी कसा झालो याची गंमत किंवा गोष्ट किंवा गंमतगोष्ट सांगावी म्हणतो. आता पक्षी झालो म्हणजे कोणाच्या शापाने वगैरे नाही हां, पुराणकथा नाही ही, म्हणजे मी पुराणांपेक्षाही पुराणा असलो तरीही या गोष्टीचा आणि पुराणाचा काहीही संबंध नाही. अगदी आपखुशीनं पक्षी झालो मी , थोडा माझ्याही नकळत; आणि यात शापापेक्षाही वरदानाचाच काही संबंध असावा.

"ए बेबी, तुझा चक्का उलटा फिरते नं व्ह!" मागून जोरात आवाज आला.
एक सेकंद दचकून मी खाली वाकून चाकाकडे पाहिलंच, पण तेवढ्यात गंगारामच्या रिक्षाच्या टपावर बसलेल्या पोरांनी खाली उतरून त्याला जोरात धक्का मारला, आणि मला मागे टाकून हुल्लड करत रिक्षा पुढे निघून गेला! मी पण जोरजोरात सायकल हाणत ओरडले, "ए गंगाराम, काहीSSS काय सांगतो? मी आता पडले असते म्हणजे!" पण गंगाराम हसत हसत "कशी घाबरली!" करत पुढे निघून गेला.

हा माणूस गेली अनेक वर्षे हिंदी चित्रपटातून वेगवेगळ्या रूपांत आपल्याला भेटत होता. "बाप नंबरी बेटा दस नंबरी" तर आम्ही केवळ याच्या आणि शक्ती कपूरच्या केमिस्ट्रीकरता पाहिला होता. त्यातले ते फ्रॉड वाले २-३ सीन्स अत्यंत धमाल आहेत. माझे ऑल टाइम स्ट्रेसबस्टर्स!

गोट्या पोट्या मॅनपॉवर एजन्सी

नट बोल्ट सोडा बॉटल ओपनरवाला

जाली नोट छापनेकी मशीन

मग जेवण झालं. आठवडाभर घरी असलेले सासू सासरे स्वगृही जायला निघाले. बायकोने भुवई उचलली आणि मी धावत जाऊन कार काढली. पंधरा वीस मिनिटांच्या अंतरावर असलेल्या सासुरवाडीला जाऊन दोन्ही तीर्थस्वरुपांना सोडलं आणि घराकडे वळलो. खरं तर त्यांचं वजन फार वाटत नाही पण का कोण जाणे मला गाडी फार हलकी वाटत होती. माझा रथ असता तर आता तो रस्त्यापासून चार अंगुळे वर चालला असता आणि लोकांनी आपल्याला युधिष्ठिर म्हटलं असतं नंतर FTII चा चेअरमन म्हणून ओळखलं असतं वगैरे विचार डोक्यात आले असताना शेजारी बसलेली ही उदासपणे म्हणाली की आता घर ओकं ओकं वाटेल.