ही बातमी समजली का - ११०

आशंका होतीच.

पण चला ५०% डिस्काऊंट मारू. ३५,००० बोगस संस्था म्हंजे सरासरी प्रति जिल्हा १०००+ बोगस संस्था.

तरीही - विना सहकार नाही उद्धार !!!

+१
जोरदार निषेध! कोणता गांजा ओढून असले निर्णय घेतात यार!

भक्त लोक या हुकूमशाहीचे समर्थन कसे करतील हे पाहणे रोचक ठरावे.

हे बरं झालं. त्या स्त्रियांना त्यांना पटेल त्या मार्गाने उदरनिर्वाह करण्याचा हक्क आहे.

उचलली जीभ लावली टाळ्याला. 'तिथे सीमेवर सैनिक मरत असतात आणि तुम्ही आंदोलनं काय करता?' या पातळीवरचंच 'तिथे दुष्काळ पडलाय आणि तुम्ही परदेश दौरे काय करताय?' असं विचारण्यासारखं आहे.

याईक्स!!!

हाताखालची लोक खात असतील पैसे आणि आपण स्वता दुसर्‍यांना पैसे खाता यावेत असे निर्णय घेत असु तर ते स्वच्छ असणे धाधांत खोटे आहे. ममो म्हणजे खा.मु,पा.धु. ह्या म्हणीचे मॅनिफेस्टेशन आहे.

बातमी मस्त आहे. पण तपशील पहावा लागेल. भाजपा चे लोक लबाडी करण्यात वाकबगार आहेत.

बीटी एवीतेवी आलंच आहे आणि फोफावलंच आहे तर (ते तितकं इफेक्टिव्ह राहिलं नाही काअसंच काहिसं कारण देऊन) त्याचं पेटंट रद्द करणारेत म्हणे. तसे झाले तर बीटी कापूस मॉन्सेटो सोडून इतर देशी कंपन्याही बनवू/कॉपी करू शकतील

वा वा वा! फार्मास्युटिकल नंतर आता बायोटेक्नॉलॉजितही भारतीय कंपन्या प्रगती करणार तर! या योगे मॉन्सेटोचं नाक कापलं गेलं तर अधिक आनंद होईल :प

या परदेशी उद्योगधंद्यांना शक्य त्या सगळ्या मार्गांने चेचून अगदी तथाकथित अनैतिक (म्हणजे ज्यांच्यामुळे पाश्चात्य आदळपाट करतील - करूदे लक्ष नै द्यायचं :प ) वगैरे मार्गाने का होईना फक्त आणि फक्त भारतीय कंपन्यांचा फायदा करून द्यायला शक्य ते उपाय सरकारं करू लागलीयेत हे कित्ती भारीये!

====
व्होडाफोनलाही लुटावं याच मताचा आहे. कितीही लुटलं तरी भारतीय ग्राहक इतका मोठ्या संख्येने आहे की कर भरूनही व्होडाफोनला नाक घासत भारतातच धंदा करावा लागेल.
परदेशी कंपन्यांना शक्य तितके असेच एक्सप्लॉईट करावे! भारतीय कंपन्यांना करमाफी द्यावी, शेतकर्‍यांना कर्जमाफी द्यावी आणि ते पैसे परदेशी कंपन्यांकडून कितीही गैर मार्ग वापरून लुटावे!

भारताचे भले होतेय ना, बाकीचे देश गेले तेल लावत!

==

मोदी सरकारने असेच निर्णय चालू ठेवले तर पुढल्या निवडणूकीत माझ्यासारख्याचीही मते घेईल की काय अशी शंका हळूच डोकावू लागली ये

सोनिया गांधी असे नाव घेतल्याबरोब्बर लग्गेच काँग्रेसी पित्त्यांनी जो थयथयाट केला त्यातून स्वामिनिष्ठेचं एक अतिशय मनोज्ञ वगैरे दर्शन घडून आलं.

>> स्वामींच वक्तव्य कामकाजातून काढलं गेलं. स्वामींनी त्याला आव्हान दिलं आहे.

त्याचं वक्तव्य संसदेच्या कामकाजातून गाळलं गेलं आणि माध्यमांनाही त्याचं वृत्तांकन करायला मनाई आहे. त्यामुळे फारच उत्सुकता लागून राहिली आहे की काय बरं बकला असेल हा स्वामी!

गांधींना काही बोलल्यावर त्यांचे भक्त गदारोळ करतात यात नक्की नवं किंवा बातमी होण्यासारखं काय आहे? :प
पुर्वापार असंच तर चालत आलंय!

वा वा वा. क्या ब्बात है. मस्त बातमी ओ नंदनशेठ. यू मेड माय डे.

हिंदू संस्कृतीचा प्रसार अनिवाशी भारतीयांनी तिकडे केल्यामुळे तर हे झाले नसेल?

ही एक प्रकारची बिगरसरकारी संघटनांनी राबवलेली महिलांची स्मॉल सेविन्ग स्कीम होती. लातूर-किल्लारी भूकंपानंतर मराठवाड्यामध्ये काही पुनर्निर्माण आणि सेल्फ-हेल्प चळवळींनी जोर पकडला. महिलाबचतगट ही त्यापैकी एक. (तुरळक प्रमाणात ही आधीही होतीच.) गावांगावांमधून बायकांना एकत्र आणायचे, इतर शिक्षणाबरोबर त्यांना बचतीचे महत्त्व सांगायचे. कमीत कमी दहा बायकांचा गट करायचा आणि दर दिवशी/आठवडापंधरवडा, जसे जमेल तसे, काही अल्प रक्कम या बायकांनी नियमितपणे गटप्रमुखाकडे जमा करायची. तिने ती व्यवस्थित नोंदींनंतर बँकेत जमा करायची. यातून मग व्यवसायासाठी महिलांना अल्प व्याजाने कर्ज घेता येते. बांगड्या विकणे, भाजी विकणे, बोहारणीचा धंदा इतक्या छोट्या व्यवसायात लागणारे सुरुवातीचे चारशे पाचशे रुपयांचे भांडवलही या बायका सावकाराकडून दर दिवशी पंधरावीस टक्क्यांवर उचलत. दिवसभराच्या उलाढालीतल्या नफ्यातून व्याज देणे कधी जमे, कधी नाही. बचतगटांमुळे हे बीजभांडवल अत्यल्प व्याजात मिळायची सोय झाली. शिवाय एन्जीओज़कडून मार्गदर्शनही मिळू लागले. त्यातून मग घरगुती उद्योग, मसाले, पापडलोणची, तयार पिठे, हस्तकलेच्या वस्तू, गोधड्या, दुपटी, लोकरीचे कपडे असे उद्योग वाढत गेले. आता त्यांची प्रदर्शने भरतात. सगळीच काही यशोगाथा नाही, पण काम बर्‍यापैकी चालले आहे. काही यशस्वी बचतगटांना आता दिवाळीचा फराळ, मोठ्या देवळांतील प्रसादाचे लाडू अशी कामे मिळू लागली आहेत.

मराठी आंतरजालावर अगदी शोभून दिसतील!

उगाच मआंजाला बदनाम का करता? भिकारचोटपणात मआंजाला अमेरिकन उजव्या बेसच्या नखाचीही सर येणार नाही.

डुकाटाअा.

अमेरिका = भारत २.० =))

ब्लासफेमी कायदा तसाही रुचला-पटला नव्हता आणि नाहीही. परंतु, तो निदान सर्व धर्मांसाठी समान आहे, ही त्यातल्या त्यात बरी गोष्ट!

बाप रे अतिशय विकेड शेर आहे. विकेड शेर फ्रॉम अ विकेड आय डी ऑफ ऐसी. ;)
____
गरीबांच्या भूकेबद्दल, तहानेबद्दल इतका तिरस्कार??? हाऊ कॅन वन लिव्ह विथ दॅट मच हेटरेड? ;)

शेर दु:खी आहे. पण एक समजलं नाही. समंदर नशीबी आला तरी तहान थोडीच भागणार आहे. का त्या माणसाने निरुपयोगी गोष्टीची आस लावली आहे आणि ते निरुपयोगी असणारे हे त्याला माहिती नाहीये.

=))
या तिवारीला अण्णांच्यावेळीही आपलेच दात असेच घशात घालायला लागले होते.

==
पत्त्यांचा "चॅलेंज" खेळ लहानपणी नीट न शिकल्याचा परिणाम! =))

राहुल गांधी - काँग्रेस पार्टीचे अध्यक्ष पद स्वीकारण्याची तयारी .... ?

परमेश्वरा, सुखी रहा रे बाबा !!!

त्या बातमीतल्या फोटोतला फ्लेक्स काय भारी आहे!

+१ खरंच असं झालं तर ते काँग्रेससाठी अतिशय महत्त्वपूर्ण ठरेल.
मात्र अशावेळी मग काँग्रेसला कोणाशीही युती करता येणार नाही. चौरंगी लढत झाली तर निकाल काहीही लागू शकतील

संस्कृतचा प्रचार म्हणजे शिक्षणाचं भगवीकरण

फारसी शिकवणे म्हणजे शिक्षणाचं इस्लामायझेशन- सेड नो विचारजंत एव्हर.

डिसक्लेमर : मी शाळेत संस्कृत शिकलो आहे आणि मला संस्कृत शिकण्या-शिकवण्यात काही गैर वाटत नाही. पण संस्कृत कुणी आणि कशासाठी शिकावं ह्याविषयी लेखात मांडलेल्या मुद्द्यांविषयी मात्र प्रश्न पडले. उदा:

I will not attempt here even the barest overview of the vast corpus of knowledge accumulated in Indian knowledge traditions, since last year’s SandHI series in Financial Chronicle effectively did so. Let me just point out that in fields like linguistics, ayurveda, agriculture, water management, construction, statecraft, philosophy, psychology, ethics, environmental conservation, management — even mathematics if we are to believe Manjul Bhargava — some of Indian accomplishments have retained much relevance and applicability. Astronomy, chemistry, botany, zoology and a few more disciplines also saw brilliant developments which, if no longer relevant today, still need to be studied as they are an important part of the history of ideas.

ज्यांना भारतीय ज्ञानव्यवस्थांचा अभ्यास करायचा आहे त्यांच्यासाठी संस्कृतचा उपयोग आहे ह्यात संशय नाही, पण मूळ वाद आयआयटीसारख्या तंत्रज्ञ निर्माण करणाऱ्या संस्थेत संस्कृत शिकवण्याबद्दल होता. आज सिव्हिल इंजिनियरिंगच्या किंवा खगोलशास्त्राच्या शिक्षणात संस्कृत घालणं अधिक व्यवहार्य आणि उपयोगी आहे, की ह्या ज्ञानशाखांमध्ये महत्त्वाचं असं काही संस्कृतात आहे का ते पाहणं, आणि असलं तर ते इंग्रजीत आणून शिकवणं अधिक व्यवहार्य आणि उपयोगी आहे?

आणि हे भारतीय ज्ञानव्यवस्थेपासून लोकांना वंचित ठेवण्याचे तोटे पाहा -

loss of self-confidence (since it is implicit that all knowledge comes from the West); loss of crossdisciplinary thinking (90 per cent of our engineers are one-track minds); consequent loss of creativity (we produce good scientists, but no great scientists); loss of a sense of aesthetics (ugliness is accepted as a normal by-product of “modern living”); loss of methods of self-exploration and self-fulfilment (the psychiatrist will always be there when depression strikes, as it inevitably will), loss of time-tested, varied and non-dogmatic sources of cultural values (yet let us lament on the degeneration of morals in our society)....

पाश्चात्य व्यवस्थेत अनेक तोटे आहेत हे मान्यच आहे, पण म्हणून इतकं सगळं काही भारतीय ज्ञानव्यवस्थेच्या वंचनेमुळे घडत असेल का? मला तर हे जरा नेमाड्यांच्या देशीवादासारखं भोंगळ वाटतंय.