शतशब्दकथा - सोपा निर्णय
शतशब्दकथा हा कथेचा प्रकार मी एका संस्थळावरती वाचला. मला आवडला व त्यानुसार प्रयोग करुन पहाते आहे.
अन्य कोणाला अशी कथा (१०० शब्दात) मांडायची असेल तर या धाग्याचा उपयोग करावा.
________________________________________________
ईश्वराच्या अस्तित्वाविषयी तिला प्रश्न पडत नसतील?
इतकी देवभोळी नाही ती.
तिलाही गूढ जाणून घ्यावेसे वाटते. पूजा केल्यानंतरही ती विचार करते - तू आहेस का?
अन नसशील तर? माझ्याच हाती सर्व निर्णय? मी स्वतंत्र ? ना कोणाचा अंकुश ना कोणाचे सार्वभौमत्व. मी म्हणेन ते होणार. मी म्हणेन ती दिशा आयुष्याला देऊ शकेन.
.
खुडबुडीच्या आवाजाने ती दचकते. हा आवाज तिच्या परिचयाचा आहे.
गर्भाशय काढून टाकलेली, तिची मतिमंद मुलगी, भूक लागली की भांडं आपटते.
.
त्याक्षणी तिचा निर्णय झालेला आहे - सरळ आहे. ईश्वर आहे, त्रिवार आहे. तो तिच्या मुलीचं, तिच्या पश्चात बघणार आहे.
She cannot afford denial of his existence. Can she?
ललित लेखनाचा प्रकार
गणती [शतशब्दकथा]
"एक दोन तीन चार पाच सहा सात आठ नऊ दहा अकरा बारा तेरा चौदा पंधरा सोळा सतरा अठरा एकोणीस वीस एकवीस बावीस तेवीस चोवीस पंचवीस सव्वीस सत्तावीस अठ्ठावीस एकोणतीस तीस एकतीस बत्तीस तेहेतीस चौतीस पस्तीस छत्तीस सदतीस अडतीस एकोणचाळीस चाळीस एक्केचाळीस बेचाळीस त्रेचाळीस चव्वेचाळीस पंचेचाळीस सेहेचाळीस सत्तेचाळीस अठ्ठेचाळीस एकोणपन्नास पन्नास एक्कावन्न बावन्न त्रेपन्न चोपन्न पंचावन्न छप्पन्न सत्तावन्न अठ्ठावन्नएकोणसाठ साठ एकसष्ठ बासष्ठ त्रेसष्ठ चौसष्ठ पासष्ठ सहासष्ठ सदुसष्ठ अडुसष्ठ एकोणसत्तर सत्तर एक्काहत्तर बाहत्तर त्र्याहत्तर चौर्याहत्तर पंच्याहत्तर शहात्तर सत्याहत्तर अठ्ठ्याहत्तर एकोणऐंशी ऐंशी एक्क्याऐंशी ब्याऐंशी त्र्याऐंशी चौऱ्याऐंशी पंच्याऐंशी शहाऐंशी सत्त्याऐंशी अठ्ठ्याऐंशी एकोणनव्वद नव्वद एक्क्याण्णव ब्याण्णव
त्र्याण्णव -"
अवो धृतराष्ट्रभौ, हे सगळे तुहेच पोट्टे काय?
शतशब्दकथा - सोपा निर्णय
रात्री बस वारंवार येत नाही. आदली थोडक्यात चुकली असणार.
नाही, नाही, मग मिळाली नोकरी, ती रात्रपाळीची. नवसासायासाने मिळाली मुलगी, ती मंदमतीची. मग आपण तिच्यासाठी एकटेच. उशीर झाला की सांभाळणाऱ्या बाईचा तळतळाट. मुलीचा थयथयाट. तिला समज नाही, ते कळतं, तरी कान बधीर होतात.
आता पोटर्या बधीर झाल्यात दांडीला रेलून. झटकन बाजू व्हायचा वांधा कालचा दारुडा पुन्हा आला तर.
बाईचा दारुडा प्रेमळ आहे, म्हणे. पण तिला वेळ झाला तर रोजच्यापेक्षा जास्त हाणतो. आपणही धपाटे घालतो मुलीला कावून. मग तिचं सताड भोकाड. आपलं मुसमुस रडणं. रात्रीचं हे चक्र वारंवार येतं. थोडंही चुकत नाही.
येते आहे, ती आपलीच बस नं? असली नसली, चढू तिच्यातच.
शतशब्दकथा - भविष्य
वर्तमानपत्रातलं भविष्य बोललं, ' सुदिन- जुन्या मित्रांच्या गाठीभेठी होतील'.
भेटला, एक जुना मित्र वाटेत भेटला. किती बोलू, काय बोलू मला काही सुचेचना.
काही सुचेपर्यंत तो मित्र 'चल निघतो' म्हणाला.
'ती वाट पाहतेय' म्हणत दिसेनासा ही झाला.
प्रश्न पडला, आजच्या भविष्यात दिलेला सुदिन खरा की जुना मित्र?
असो, चालायचंच, शेवटी भविष्यच ते - माझा तसाही त्यावर विश्वास कुठे!
मॅट्रिक्स
void भूतआहेतिथे(एक, दोन)
{
"भूत आहे फ्रीजमधे."
"भूत?"
"ह्होss"
"कुठे?"
"खालच्या कप्प्यात"
"इथे तर ...काहीच नाहीये-"
return शून्य.
}
दिवस १:
भूतआहेतिथे(नवरा,बायको);
दिवस २:
"हे झालं तेव्हा घरी अजून कोण होतं?
"मी होते सायेब.."
"थंड पाणी द्या रे आधी मला कुणीतरी"
"स्स्सायेब, साधं चालेल का? फ्रीज उघडायला भिती वाटते."
"का?"
भूतआहेतिथे(इन्स्पेक्टर, कमलाताई);
दिवस ३०:
"मस्त फ्लॅट आहे. हवेशीर. बाहेरचा व्यू सॉलिड!"
"ह्म्म.. सेलिब्रेट करू बे. फ्रीजमधे बघ"
"नाही.. बाहेरून-"
"काय को बे?"
भूत्_आहे_तिथे(रूममेट१, रूममेट२);
दिवस १३३४:
"हॉ! काय बरं वाटलं बाहेर आल्यावर.."
"जीव कोंडला होता आत. चल जरा घराबाहेर जाऊ."
"कुठे? बाहेर? नको"
"का?"
माणूसआहेतिथे(भूत१,भूत२);
runtime Error- Function missing: माणूसआहेतिथे()
=========================
शंभरी मोजायला वर्ड काऊंट वापरलाय हो.
========================
हीही
@आ.बा, शुची, मेघना-खरं तर हा चावटपणा आहे :प
programming करताना जर एकच आशय पुन्हा पुन्हा वापरायचा असेल तर त्याला function मधे टाकतात. आता शतशब्दांची जर मर्यादा असेल तर जास्त आशय कसा व्यक्त करता येईल? functions वापरून! म्हणून तो पॅटर्न वापरलाय, बाकी सब नॉर्मल.---
आणि मॅट्रिक्स वगैरे नाव आणि शेवटची ओळ हे उगाच गिमिक :ड त्यावरून आठवलं, मूळ मॅट्रिक्सवरून निघालेला अॅनिमॅट्रिक्स जरूर बघा. एकदम जब्राट प्रकार आहे.
Train of thoughts
यामध्ये ती आस्तिक असो वा नास्तिक - आतापासून मुलीची तरतूद करुन ठेऊ शकली असती वगैरे मतं मांडता येतील.
.
पण कथेमागचा उद्देश्य हाच होता की "काही काळजी/चिंता हाताबाहेरच्याही असतात" अन तेव्हा कमकुवत मनाला दिलासा द्यायला "ईश्वररुपी कुबडी" योग्य ठरते.
.
अर्थात बरेच जण अशी कुबडी न वापरताही संसार तरुन जाणारे असतीलही.
.
पण पॉइन्ट हा आहे की त्या वरील लोकांप्रमाणे असेही असतील जे कमकुवत असतील व मनोमन हे पटलेले असतील - की They cannot afford denial of his/her existence.
याला शहामृगासारखे वाळूत तोंड खुपसणे ही म्हणता येइल.
.
पण मग शहामृगासारखे वाळूत तोंड न खुपसणे म्हणजे काय असेल याचा विचार करते व वाटते - देवाचे अस्तित्व न मानता, स्व-सामर्थ्यावर भर द्यायचा.
.
पण मग मला कोणी हे सांगू शकेल का त्या बाईने मुलीची अगदी पूर्ण आर्थिक्/मानसिक आरामाची तजवीज करुन ठेवली असेल तर शाश्वती आहे की मुलगी सुरक्षित व खूष राहील?
.
अन जर तशी शाश्वती कोणी देऊ शकत नसेलच तर एखाद्या काल्पनिक्/अज्ञात शक्तीचा सहारा घेण्यास हरकत असावी की नसावी = She cannot afford denial of his existence. ..... पण त्या प्रश्नाचे उत्तर परत वैयक्तिक आहे. असो.