जानेवाले से मुलाकात ना होने पायी....

मी सभ्यच प्रतिसाद लिहीन असा करार केलाय असं कोणी सांगीतलं तुम्हाला?

वा!

आणि तुम्ही म्हणे 'ऐसी'वरील सर्वात सभ्य सदस्य! मग बाकीच्या (तुलनेने कमी) सभ्य सदस्यांनी कोणाच्या तोंडाकडे पाहावे आता? मधुबालेच्या?

"तुझ्या गळा माझ्या गळा" मधील, चल रे दादा चहाटळा मला वाटायचं - चहा करायला टळ. :)
______
अन "शोडष वर्ष प्राप्त झालेल्या" आपल्या प्रेयसीचे वर्णन करणारा तो शेर लहानपणी ऐकलेला-
तेरे रुख पे तब भी तील था,
मगर आज के जैसा कातील न था|

त्यातील कातील म्हणजे "कातळ" वाटायचे. म्हणजे कातळासारखा काळाभोर :)

त्यापेक्षा, घासकडवींच्या 'मिपा'वरील जुन्या खरडवहीत, त्यांनी बहुधा कॉलेजच्या दिवसांत हॉष्टेलच्या खोलीच्या भिंतीवर चितारलेला, बद्धकोष्ठ आणि मूळव्याध एकसमयावच्छेदेकरून उपटलेल्या मधुबालेचा एक स्केच डकविलेला होता, तो आम्हांस फार म्हणजे फार आवडत असे. त्या स्केचच्या आठवणीने आज अंमळ हळवा झालो, गदगदलो, रडू लागलो, अश्रूंचा महापूर पातला, जगबुडी जाहली, इ.इ.

(इतर टीकाकारांनी 'त्या' मधुबालेचे वर्णन 'शिंक देणारी तिरळी मधुबाला' असे केल्याचे वाचनात आलेले आहे; मात्र, आमच्या मते ते वर्णन चूक आहे, अन्याय्य आहे, आमचेच बरोबर, इ.इ.)

(घासकडवी काका, घासकडवी काका, 'खास लोकाग्रहास्तव' तो स्केच प्लीज़ इथेही डकवा ना! प्रेटी प्लीज़! तुम्हाला मधुबालेच्या मूळव्याधीची शपथ!)

(अतिअवांतर: बद्धकोष्ठ आणि मूळव्याध एकसमयावच्छेदेकरून उपटलेल्या मधुबालेच्या स्केचकरिता 'जानेवाले से मुलाक़ात न होने पायी' हे क्याप्शन अत्यंत चपखल आणि समर्पक ठरेल, नाही?)

ही मधुबालेची बहीण. दिसायला अगदी हुबेहुब नाही पण खूप तिच्यासारखी. असं म्हणतात की मधुबालेच्या अखेरच्या आजारपणात आणि तिच्या मरणोत्तर मधुबालेचे जवळ जवळ संपत आलेले चित्रपट चंचलने पूर्ण केले. अर्थात, अगदी मोजकीच दॄष्य होती म्हणा, अन्यथा फरक जाणवला असता. मला वाटतं जिस देशमें गंगा बहती है मधली प्राणवर प्रेम करणारी पद्मिनीची मैत्रीण चंचलच होती. तसंच झूमरूत किकुची मैत्रीण चंचलच होती.

असो...मधुबालेच्या आठवणीनिमीत्त....तिच्यावर चित्रीत झालेली मि.अँड मिसेस ५५ मधली गाणी फार आवडतात. विशेषतः नय्यरची कमालीची "ठंडी हवा काली घटा आ ही गई झूम के", "उधर तुम हँसी हो, इधर दिल जवां है" आणि "चल दिये बंद नवाज छेडकर मेरे दिल क तार" ह्याच नय्यरचं हावडा ब्रिज मधलं "मुहोब्बत का हाथ, जवानी का पल्ला, सुभानल्ला बाबू सुभानल्ला" ह्यात मधुने नुसते चेहर्यावर भाव आणून कमाल केल्येय. आणि दु:खी, हळवे, उदास भाव म्हणाल तर गेटवे ऑफ इंडियातले "ना हसों हम पे जमाने के है ठुकराए हुए" हे गाणं तिच्याच अभिनयाला
शोभणारं आहे. त्यातच "दो घडी वो जो पास आ बैठे" मधे खेळकर, अल्लड, प्रणयी भाव क्षणात बदलून "गैर भी तो कोई हँसी होगा" हे अत्यंत हळवेपणाने म्हणणारी ही बाला.....खरच अविस्मरणीय.

...'जी मध खायला जरी गेली तरी तिच्या मधात केस निघतात अशी' (अर्थात अल्टिमेट फुटक्या नशिबाची) ती 'मधुबाला' काय?

लोल! ब्याक्कार हसतोय. असे दोनतीन काके आठवून गेले. एका जमान्यात कानांतून केस डोकावणं स्टाईल स्टेटमेंट असावं. (जसं शर्टाची तीनचार बटणं उघडी टाकून अ. सराफ / अ. कपूर टैप केसाळ छाती दाखवणं एकेकाळी फॉर्मात होतं तसं.)