इतर

अ.म.न. उत्पादक महासंघाचे पदाधिकारी व्यथित होते. उत्पादनाला ग्राहकांचा प्रतिसाद लाभत नव्हता, आणि शेतकऱ्यांचाही. या पेचातून तोडगा कसा काढावा, हे त्यांना सुचत नव्हते. या नैराश्यातून महासंघाच्या सचिवांनी राजीनामा दिला होता. या पार्श्वभूमीवर महासंघाची बैठक चालू होती.

नवनिर्वाचित प्रभारी सचिव म्हणाल्या, "आपल्या अनेकविध प्रयत्नांना अद्याप यश आलं नाही. आता मूलभूत उपाय केला पाहिजे."

"म्हणजे नेमकं काय?" जुन्याजाणत्या अध्यक्षांनी विचारलं.

"महासंघाने ब्रॅन्ड कनसलटनट नेमून उत्पादनाचं सुयोग्य पोझिशनिन्ग केलं पाहिजे."

"अनुमोदन! साधु!साधु!" असा गजर सदस्यांनी केला.

सर्वार्थानी विचित्र आणि दोन दिवसांच्या लहानुल्या दिवाळीत चेपलेला आजचा भाकड रविवार!

आज सकाळी सकाळी टॅक्सी घेऊन वाट बघत होतो तर एक छान थोडी उग्र पण सेक्सी, फिटेड लाल कुर्ता घातलेली दोन्ही हातात कोपऱ्यापर्यंत लालच चुडा आणि मेहेंदी रंगवलेली पस्तिशीची स्त्री गाडीत बसली.

सागरमधल्या डिंपलच्या थोडीफार आगेमागे म्हणता येईलशी.

गाडी चालू करणार तेवढ्यात एक पोरगेलासा तगडा हॅण्डसम जवान धावत नारळ-पाणी घेऊन आला.

नेव्हीत होता (त्याच्या बोलण्यावरून कळलं).

तिला त्यानं प्रेमानं पाणी पाजलं आणि मग तो निघून गेला.

आज फायनली लॉक डाऊननंतर पहिल्यांदा टॅक्सीवर चाललोय.

८ मार्च ते १ नोव्हेंबर: ८ महिने.

विश्वाच्या पुलाखालून बरंच पाणी वाहीलं ह्या काळात.
बरचसे लोकं तर नाका तोंडात पाणी जाऊन गुदमरले, कित्येक डूबलेसुद्धा.
निर्लज्ज होऊन खरं सांगायचं तर मला पर्सनली फारशी झळ नाहीच पोचली करोनाची.

"काय राव, वीस करन्सी होतात नेहमी. तीस कसले मागताय? मी काय प्लूटोवरून आलोय काय?"

पायलटच्या हातावर वीस करन्सी ठेवत रामराव उतरले आणि सहकुटुंब सहपरिवार एससी स्टॅन्डकडे चालू लागले.

"नेपच्यून सहाशे, नेपच्यून सहाशे!" अशी हाळी एकजण देत होता.

"बाबा, तिकीट घेऊया ना?" वत्सला म्हणाली.

रामराव काही बोलायच्या आतच मनोहर म्हणाला, "एहेहे! तिकिटं अधिकृत तिकिटखिडकीतूनच घ्यायची हेही माहीत नाही तुला! आणि म्हणे व्ह.फा.ला बसतेय."

"तू गप रे चोंबड्या!" वत्सला फुरंगटून म्हणाली.

"नका रे भांडू सारखे. मामा काय म्हणेल अशा भांडकुदळ भाचरांना बघून?" यमुनाकाकूंनी भांडण थांबवले.

वणवा जंगलात विलीन होतो की जंगल वणव्यात?

फार फार वर्षांपूर्वी एक वणवा सुरू झाला आणि हळूहळू पूर्ण जंगल व्यापु लागला.

मजल दर मजल करत एका सदाहरित जंगलपाशी आला.
सदाहरितांनी आधीच दूर दूर च्या जंगलातील पशुपक्षीं ना आसरा दिलेलं ज्यांचं घर त्याच वणव्यात जळून गेलेलं.

गवत वेली किंचालल्या "वाचवा-आग-आग" त्यावर उंच उंच सावली न देणारी अशोकाची झाडे म्हणाली 'चूप बसा, तुम्हाला दिसत नाही पण मला दिसतंय, वणव्यात आहे तेज, अंधकार मिटवायला आलाय.

"नाव सोनूबाई आणि हाती कथलाचा वाळा" ही म्हण तुम्ही ऐकली असेलच. धनसुख आणि माया शर्मा या दांपत्याला मात्र ही म्हण गैरलागू होती. त्यांच्या मालकीच्या शेकडो कुरणांमध्ये हजारो एकरांमध्ये गवताची अब्जावधी पाती डोलत असत. हिरवंगार गवत विकत घेण्यासाठी मोठमोठ्या डेअरी फार्म्सची अहमहमिका असे. शर्मा दांपत्याला कसली ददात नव्हतीच. त्यांनी हौसेने बांधलेल्या टुमदार टोलेजंग बंगल्याबाहेरील संगमरवरी पाटी त्यांची फ्राॅईडियन स्लिप दिमाखात मिरवत असे - "शर्मा सधन"!

आज शनिवारी रात्रीच टॅक्सी घेतली.

हे आमचे दिनेशभाई!

ह्यांनी टॅक्सी दिली नसती तर मी अजूनही टॅक्सीच शोधत बसलो असतो सो त्यांचे अनेकानेक आभार.

जवळपास साडेसहा महिने झालेत आपलं आयुष्य बदलून गेल्याला. सगळ्यात मोठा फटका आर्थिक बसलेला आहे अनेकांना.
मागे एका मैत्रिणीचा उल्लेख केला होता, पर्यटन व्यवसायात असलेल्या तिच्या नवऱ्याला मेपासून पगार मिळालेला नाही. कधी मिळेल माहीत नाही, अजून काम नीट सुरू झालेलं नाही.

कोरोना आणि माध्यमे...
कोरोना विषाणूच्या साथीमुळे जगात असंख्य जणांचा मृत्यू झाला आहे. परंतु या विषाणूपेक्षाही कितीतरी वेगाने अफवांचा विषाणू जगभर पसरतो आहे. कोरोना विषाणूच्या मास्कच्या आड तोंड झाकून वांशिक भेदभावाचा विषाणू आजकाल गल्लीबोळातून फैलावतो आहे.त्यामुळे ज्याप्रमाणे साथीच्या रोगाकरिता आपण इंग्रजी भाषेमध्ये ‘इपिडीमिक’ असा शब्द वापरतो तसा सध्याच्या अफवांची साथ बघता त्याला ‘इन्फोडेमिक’ असा शब्द प्रचलित होत चालला आहे.

आज सकाळी बँड्रावरून नेहेमीप्रमाणे मलबार-हिलला जायला टॅक्सी पकडली.

वांद्र्याचे कॉलनीतले काही टॅक्सीवालेही आता ओळखीचे झालेयत.

आज असेच तोंडओळखीचे आफ्रोझभाई भेटले.

आता मलबार-हिलची दिनेशभाईंची टॅक्सी बऱ्यापैकी सेट आहे तशी पण मुंबईकर सदैव "ऑन" असतो.

म्हणूनच आफ्रोझभाईंनासुद्धा सगळी स्टोरी सांगितली... म्हणजे बँड्रातही शनिवारी टॅक्सी मिळण्याची शक्यता चाचपून पहावी हा हेतू.

तर ते माझ्या एकंदरीत प्रोजेक्टवर बेहद्द इंप्रेस झाले.

बहोत मेहनती हो, आपकी इन्शाल्ला बहोत तरक्की हो वगैरे तोंडभरून आशीर्वाद दिले.