नेटकिड्यानों सावधान ! ! !

नेटकिड्यांसाठी एक बुरी खबर आहे. समाजाला नेटकिड्यांची चिंता लागून राहिलेली आहे. त्यांना हा आपला किडा निष्क्रिय होतोय की काय आणि विकृत माणसांच्या तावडीत सापडतोय की काय याची काळजी लागली आहे. पण आम्ही किती वस्ताद आहोत, हे समाजाला काय ठाऊक ? पण त्यांची चिंता रास्त आहे. आपण त्यांना चिंता करू नका , असे ठणकावून सांगू या! खरं आयुष्य समजावून घेण्यासाठी म्हणे त्याला भिडायला लागतं. कुठल्या पुस्तकातनं किंवा सिनेमा नाटकातनं आयुष्य समजावून घेता येत नाही. अनुभवावं लागतं. पण आपले पुस्तकीकिडे ऐकतील तर शपथ्थ ! आपण त्यांना पुस्तकी विद्या किती निरुपयोगी आहे, असं सांगूनही त्यांच्यावर काही परिणाम होत नाही. पण आता तीच पुस्तकीकिडे आणि समाज आपल्याला नेटकिडे म्हणून हिणवू लागले आहेत. समाज तर अजून पुस्तकीकिडा परवडला परंतु, हा नव्या प्रकारचा नेटकिडा नको, असे कोकलू लागलाय. आपल्याला कसे आवरायचे असा त्यांना प्रश्न पडला आहे. घरोघरी हीच बोंबाबोंब सुरू झाली आहे. कारण म्हणे या नेटकिडयाने माणूस निष्क्रिय बनतो. येऊन्-जाऊन नेट अशी परिस्थिती झाल्यामुळे माणसाची कृतीशीलता शून्य हो ऊन बसते. एक प्रकारची विकृतीच मनात बसते. असा त्यांचा कांगावा आहे. ( खरं तर समाजाला अक्कल नावाची चीज नाही) नेटवर एकदा माणूस बसू लागला की हळूहळू तो माणसाचा ताबा घेतो. त्यामुळे एकप्रकारची नशाच चढते. ( ती काय दारू आहे?) त्याची सोशल नेट्वर्किंग हा तर आणखी एक प्रकार ( देशी दारू) जो माणसाला वेड लावतो. पाक आडवा करतो. माणसाला एकाही सोशल साईट्चा सदस्य नसल्यास " हाय कंबक्त तुने पीही नहीं" असं वाटायला लागतं म्हणे आणि मग नेट ढोसलंच पाहिजे म्हणून त्यात शिरतो. पण त्यात माणूस अडकून पडतो, असा त्यांचा दावा आहे. ( आम्ही का दूध खुळे आहोत) नेटीझन कुठे ना कुठे गुंततो आणि त्यातून त्याची महिती बाहेर जाते. आणि विकृत मंडळी त्याचा दुरुपयोग करतात. ( आम्ही काय वेड्याच्या इस्पितळातले वेडे आहोत का आमची खरी नावे , पत्ते द्यायला. आडकित्ता, लिंबूटिंबू, चिंजंश्रामी, बंकू कुमार, विसोबा खेचर, मचाककथेतील खाजकुमार,३_१४ विक्षिप्त अदिती,धनाजीराव वाकडे,अर्धवट, घंटासूर, दुष्काळनाम्या ही नावं काय आमची खरी आहेत. वेडेच कुठचे? आम्ही लय भारी हुश्शार आहोत.... समजलं) नेटकिड्यांना अश्लिल मजकुरांची बाधा होत नाही. मानसिक स्वास्थ्य धोक्यात येतं. काही मंडळी विचारस्वातंत्र्याच्या नावाने काही नेटवर टाकतात म्हणे आणि त्याचं समर्थन करतात म्हणे. त्यामुळे माणूस प्राणी धोक्यात आला आहे. ब्लोग, सोशल नेटवर्किंगमध्ये नसते विषय चर्चेला टाकतात आणि त्याचे बिनधास्त चर्वितचर्वण करतात. सभ्यतेची मर्यादा तिथे पाळली जात नाही. लहान्-मोठा असा भेदभाव न करता, मोठ्यांना वाट्टेल तसे बोलले जाते. त्यामुळे संस्कार मातीत चालला आहे, असा त्यांचा समज झाला आहे. ( पण आम्हाला माहित आहे, आम्ही कुठे चाललेलो नाही. आहे तिथे आहे. समाजच मागेमागे चालला आहे. त्याला आपण काय करणार ?) समाजाने या सगळ्या गोष्टींचा धसका घेऊन दिवसातले काही तास आणि आठवड्यातले काही दिवस नेटला हात लावायाचा नाही, असा हुकूम काढण्यासाठी धडपड चालली आहे. ( आपल्याला नाही बुवा, ड्राय डे चालणार , कोण आमच्या आडवे येईल त्यांच्या............. त्यांच्या नावाने शंख मारू)