अखेरची अंगाई
ये आई.....ऐक ना !
रक्तमांसाच्या सड्याने
विटाळलेल्या ह्या शहरात
दहशतीच्या सावल्या बरोबरच
असतात,
घरी आलो की
खुंटीला टांगुन
उद्या बरोबर न्यायच्या असतात !
तुझ्या गोष्टीतल्या
आटपाट नगरात आता
निभावच लागत नाही गं
भयस्वप्नानी चुरगाळलेले
डोळे रोजच सांगतात
इथे आपले कुणीच
नाही गं !
आता तुझी अंगाई
झोपेचे भय दाखवते
भेसूर होऊन कानाचे
पडदे फाडते,
परवा स्फोटात
आईबाप गमावलेली पोरे
झोपली अंगाईवीनाच !
तू कधीतरी डोळे
मिटशीलच
आम्हास मात्र डोळे
सताड उघडे ठेवावे
लागणार,
अन्
गाफिलच राहिलो तर
अंगाईशिवायच
आम्ही भररस्त्यात डोळे मिटणार !
माफ कर आम्हास
तुझ्या स्वप्नातले गाव
आम्ही कधीच जाळलय
तेव्हा.....
गांधी मेल्यावर जळीत करून
आणि आज
गांधीजीना परत मारुन !
नियमाप्रमाणे आम्ही तुझ्याबरोबर
येऊ शकत नाही ना गं ?
आणि गांधीजीना परत परत किती वेळा मरणार ?
विजयकुमार...................
18 / 03 / 2009, मुंबई
प्रतिक्रिया
बाप रे! अंगाईची सांगड अशा
बाप रे! अंगाईची सांगड अशा भीषणतेशी नका घालू हो. प्लीज.