अ‍ॅकलेशिया कार्डिया - एक जिवंत अनुभव--१

लहानपणी आई मला, 'अकलेचा कांदा' म्हणत असे. पण मोठेपणी या शब्दाशी साधर्म्य असलेला, 'अ‍ॅकलेशिया कार्डिया'(Achalasia Cardia) हा दुर्मिळ रोग होईल याची कधी कल्पना केली नव्हती.
गेले वर्षभर मला खाताना गिळण्याचा त्रास जाणवू लागला होता. सुरवातीला एखादाच घास अडकायचा आणि पुन्हा तोंडापर्यंत यायचा. पुढे पुढे हे प्रमाण वाढू लागले. डब्यात कोरडी भाजीपोळी नेली की जेवायला इतरांपेक्षा जास्त वेळ लागायचा. मग, सरबरीत भात-आमटी, रसभाज्या यावर चालू लागले. सुरवातीला अ‍ॅसिडिटी समजून अनेक डायजिन संपवल्या.रात्री-बेरात्री अचानक जाग येऊन, छातीत दुखायचे, पण पाणी प्यायले की ढेकर येऊन ते थांबायचे. घरचे सगळे, तपासणी करण्यासाठी मागे लागले. पण कॅन्सर निघाला तर, या भीतिने मी ते टाळू लागलो. समारंभात लोकांना चुकवून कमीतकमी जेवू लागलो. माझा आकार बघून मी डाएट करतोय, असे लोकांना वाटायचे.
शेवटी एक दिवस, जेवल्यानंतर मळमळू लागले आणि एक उलटी झाल्यावर घरच्यांचा धीर खचला. मीही, आता एकदा या प्रकरणाचा सोक्षमोक्ष लावायचाच, असे ठरवून स्पेशालिस्टची वेळ घेतली. त्याने वेळ न घालवता मला एन्डोस्कोपिस्टकडे पाठवले. ती अत्यंत पेनफुल झाली आणि त्यातून रोगनिदान झाले. या रोगात, जठरावरचा वॉल्व्ह(एलीएस) घट्ट होतो. परिणामी, वरची अन्ननलिका विशाल होते. याबाबतची जास्त माहिती गुगलून सहज मिळते. आता याचे पुढे काय करायचे ते ठरवण्यासाठी मॅनोमेट्री अर्थात इसोफॅगसमधले प्रेशर मोजणे, ही टेस्ट झाली. पण मधल्या काळात, माझा जठरावरचा वॉल्व्ह त्या एन्डोस्कोपीमुळे सैल झाला होता. त्यामुळे विनासायास गि़ळता येऊ लागले होते. मॅनोमेट्रीच्या रिझल्टवरुन तज्ञांमधे दोन मते पडली. एक तर लॅप्रोस्कोपिक सर्जरी वा बलून डायलेशन! या प्रकारात एका फुग्याने तो जठरावरचा वॉल्व्ह सैल करतात. पण धोका पाच टक्के केसेसमधे परफोरेशनचा ! ते झालं की मोठ्ठा राडा! पण दोन विरुद्ध एक अशा मतांमुळे मी सोपा उपाय करण्याचे ठरवले. काम पंधरा ते वीस मिनिटांचे, आणि एक दिवस ऑब्जर्व्हेशनसाठी हॉस्पिटल मधे वास्तव्य! दिवस ठरला. सकाळी हॉस्पिटलमधे दाखल झालो. तिथून ऑपरेशन थिएटर! आधी जय्यत तयारी केली होती. मेडिक्लेम वाल्यांना कळवले होते. मला आंत घेण्यात आले. बायको बाहेर. अर्धा तासाच्या वर लागल्याने तिचे प्राण कंठाशी.मला ऑपरेशन चालू असतानाच शुद्ध आली. पोटात वेदना आणि कोणीतरी 'परफोरेशन' म्हटल्याचे ऐकू आले.

- क्रमशः