अलीकडे काय पाहिलंत? - ३४

ऑफलाईन पाहण्यासाठी https://vodtimesnow.akamaized.net/2018/11/DTN131118_Kashmir_Full_Documen...

https://www.vulture.com/2019/02/netflix-dating-around-casting.html
.
मला आवडला.

(इतरत्र कुठे ह्या सिनेमाविषयी डिट्टेलात लिहिल्यासारखं वाटत होतं, पण धागा सापडला नाही. असो!)
ॲमेझॉन प्राईमच्या कृपेने तुंबाड पाहिला. "दिसायला अतिशय देखणा" सिनेमा आहे ह्यात वाद नाही.
काही गोष्टी-
०. थेट्रात बघायला पाहिजे होता......
१. कथा धारपांच्या "हस्तर प्रसन्न" अशा कायश्या (किंगची गॅम्मा) आणि "बळी" नामक दुसऱ्या एका कथेवर आधारित आहे. दोन्ही कथा जोडल्यात.
२. सिनेमातले स्पेशल इफेक्टस जबरद्स्त आहेत. खूपच मस्त. तुलनेसाठी "रोबो" किंवा "ठग्स ऑफ हिंदोस्तान" पहा म्हणजे पटेल.
३. चित्रपटातल्या अभिनेत्यांचा अभिनय मात्र आवडला नाही. किंवा -दिग्दर्शकाने त्यावर भर दिला नसावा. मुख्य पात्र जे सोहम शहाने केलंय ते सोडून बाकी लोकं अगदीच हे.

पण एकंदरीत मला आवडला तुंबाड. भयपटाला खास भारतीय टच देणारे फार कमी चित्रपट आहेत. एक तर मग त्यात तांत्रिक, मंदीर, त्रिशूळ तरी असतात किंवा मग दुसरं टोक म्हणजे शहर,ऑफिस चकचकीत फ्लॅटमधली भुतं असतात.
तुंबाडने छोटीच पण चांगली सुरूवात केलीये. ह्या उदाहरणाकडे बघून खास भारतीय असे भयपट येवोत हीच कालीमातेकडे^१२ प्रार्थना.
मला पडद्यावर बघायला आवडतील अशा काही मराठी (भय?)कथा कुठल्याही क्रमाशिवाय -

१. धारपांची इक्माई (१००% लवक्राफ्टीयन मूळ आहे.) - ही कथा पडद्यावर दाखवायला फार मजा येईल- प्रतलामागचं प्रतल वगैरे कल्पना.
२. जी.एंची कथा (नाव विसरलो, पण त्यात रामकोळी आहेत, सदानंद आणि वाड्यावरची म्हातारी आहे. विशेषत: त्यातला शेवटला भाग.)
३. नारळीकरांची एका महानगराचा मृत्यू ( कथा सरधोपट आहे, पण मरणारं मुंबई शहर पडद्यावर दाखवणं ही अस्सल भयकथा ... अंगावर शहारे येतील असा अनुभव असेल. कश्यपने हा सिनेमा काढला पाहिजे)
४. Song of Kali - ही कलकत्त्त्यात घडणारी भयकथा. त्यात कलकत्त्याचं वर्णनही बरंच घुसमट करणारं आहे.

--------------
१ - हस्तरचरणी असं लिहिणार होतो, पण हस्तर भारतीय देव/राक्षस नाही. हे लवक्राफ्टीयन विश्वातलं एक दैवत आहे. ते किंगने आपल्या कथेत वापरलं आणि आता धारपांकरवी तुंबाडमार्गे भारतीय चित्रपटात पोचलं.
इच्छुकांनी समग्र हेच.पी लवक्राफ्ट वाचावा. त्यात असे बरेच देव सापडतील. क्थुलू हा त्यांचा नेता.
२. न.बा, तुमच्यासाठी आहे हा रेफरन्सचा रेफरन्स.

ॲमेझॉन प्राईमची मिर्झापूर ही मालिका पाहिली. दोन बैठकीत सगळे 9 भाग पाहून झाले. म्हटलं तर ह्या मालिकेचा प्लॉट यापूर्वी अनेकवेळा येऊन गेलेला आहे. गावातील बलदंड गुंड, त्याचा माजलेला परंतु नालायक मुलगा, कॉलेजमधलं राजकारण, प्रामाणिक वडिलांची वाया जाणारी मुलं, भ्रष्ट पोलीस अधिकारी, हाणामारी-गोळीबार वगैरे वगैरे. पण तरीही अतिशय आवडली.
1. पंकज त्रिपाठीचा कालीन भैय्या ऊर्फ अखंडानंद त्रिपाठी एकदम एक नंबर! न्यूटन, गुरगाव आणि वासेपूरपेक्षाही त्याचं यातलं काम मला आवडलं. मुलाच्या नालायकपणाची जाणीव असलेला - तरीही 'तो नालायक आहे हे महत्त्वाचं नाही, तो माझा मुलगा आहे हे महत्त्वाचं आहे' सांगणारा बिझनेस ओरिएंटेड बाहुबली एकदम परफेक्ट. मला पंकज त्रिपाठी हा जबरदस्त अभिनेता नवाजुद्दीन सिद्दीकी/मनोज वाजपेयी यांच्या तुलनेत खूपच अंडररेटेड वाटतो.
2. स्त्रीपात्रंः श्रिया पिळगावकर, श्वेता त्रिपाठी (मसानमधली) आणि कालीनभैय्याच्या बायकोचं पात्र - ही तिन्ही पात्रं इतर पुरुष पात्रांच्या तुलनेत महत्त्वाची वाटली.
3. त्याखालोखाल मुन्ना त्रिपाठी, बबलू पंडित ही पात्रं आणि कुलभूषण खरबंदाचा सत्यानंद त्रिपाठी हे आवडले.
4. यापूर्वी फुकरेमध्ये पाहिलेला शामळू गिटारवादक अली फजल इथं गुड्डू पंडित आहे. - त्याचा रोल जबरदस्त महत्त्वाचा असूनही अनेक प्रसंगात तो मला इरिटेटिंग वाटला.
5. थीमसाँगचं म्युझिक झकास, सीरीयलचा मूड पकडणारं, एकदम कॅची.
6. गुड्डू-बबलूच्या आई आणि वडिलांमधला विरोधाभास मस्त.
---
मालिकेतली हिंसा, शिव्या आणि सेक्सदृश्यं अंगावर येतात. त्रिपाठीचा विरोधी असलेले शुक्ला? की कुणीतरी फारच पिचकवणी घेतलाय. तो कुठल्याच अँगलने त्रिपाठीसमोर उभा राहू शकतो असे कधीच वाटत नाही.
सॅक्रीड गेम्स, रंगबाज, अपहरण, मिर्झापूर यांचा आता दुर्दैवाने पॅटर्न व्हायला लागलाय की काय अशी शंका येते.

'नॉर्डिक न्वार' प्रकारची 'ट्रॅप्ड' ही आइसलँडिक मालिका पाहिली. अगदी खास त्या विधेत शोभावी अशी मालिका आहे. बाल्ताझार कोर्माकुर हा तिथला गाजलेला सिनेदिग्दर्शक आहे. ह्यापूर्वी त्याचा 'ओथ' हा चित्रपट पाहिला होता त्यामुळे ही मालिका पाहायची उत्सुकता होती.

हिमवादळामुळे बाहेरच्या जगापासून तुटलेलं एक गाव. गावात सगळे सगळ्यांना ओळखतात. अवयव तोडलेलं एक धड समुद्रात सापडतं. गावातले पोलीस त्याचा तपास करू लागतात. हळूहळू गावातली आणि बाहेरची अनेक काळीकुट्ट कथानकं उघडकीला येऊ लागतात. कथानकाला २००८मधल्या आर्थिक मंदीची पार्श्वभूमी आहे. तसेच आंतरराष्ट्रीय व्यापाराचेही संदर्भ आहेत. आणि अर्थातच गावातल्या अनेक लोकांच्या व्यक्तिगत आयुष्याचेही संदर्भ आहेत. बारकाईनं रेखलेल्या व्यक्तिरेखा आणि टप्प्याटप्प्यानं येत गेलेले रहस्यभेद वगैरेंमुळे मालिका उत्कंठा टिकवून धरते. गावात साचलेलं हिमदेखील एखादी व्यक्तिरेखा असण्याइतपत लक्ष वेधून घेतं. ज्यांना अशा प्रकारच्या (नॉर्डिक न्वार) कथनशैलीत रस आहे त्यांच्यासाठी तर अभ्यासाला ठेवावी अशी मालिका आहे.

ट्रेलर इथे

पाश्चात्य संगीत - ओळख, चैतन्य कुंटे.
दृकश्राव्य कार्यक्रम.
//
मुलुंडच्या महाराष्ट्र सेवा संघ आणि पॅाप्युलर पुस्तक प्रकाशन सहआयोजित 'प्रिय रसीक साहित्य महोत्सवा'च्या तीन दिवसीय कार्यक्रमातील शेवटचा कार्यक्रम म्हणून श्री चैतन्य कुंटे यांचे पाश्चात्य संगीत या विषयावर दृकश्राव्य सादरीकरण-भाषण काल ( २०१९-०३-१०,रविवार) सेवा संघात झाले.

अशोक रानडे यांनी पाश्चात्य संगीताचा अभ्यास करून एक पुस्तक लिहायचे काम हाती घेतले होते पण ते पूर्ण करण्याअगोदरच त्यांचे निधन झाले. त्यांचा एक शिष्य चैतन्य कुंटे यांनी ते काम पूर्ण केले व पॅाप्युलर प्रकाशनतर्फे ते प्रकाशित केले 'पाश्चात्य संगीत कोश' या नावाने. चांगले जाडजूड पुस्तक आहे, किंमत १५००रुपये.

या पुस्तकातील उतारे,उदाहरणं देत चैतन्य यांनी दोन तासभर माहिती दिली. अशासारखे पुस्तक मराठीत असणे फारच महत्त्वाचे आहे.
पंधरा एक ओडिओ / विडिओ ऐकवले.
Harmony, pitch, volume, timbre,रिदम हे पाश्चात्य संगीतात वेगळे आहे हे सांगितले. शिवाय
कंडक्टर, संगीत लिहिणे स्क्रोल_शीट, पॅालिफोनी, chord, counterpoint, harmony असते.
मेलडी म्हणजे स्वरांची ओळ म्हणता येईल. यात एखादा आधारभूत स्वर असेलच असे नाही. बऱ्याचदा आपल्याकडच्या प्रचलित संगीतात गणले जाणारे लय,ताल,नाद,राग,छंद हे या वरील पाश्चात्य संज्ञांचे योग्य भाषांतर करू शकत नाहीत कारण त्या कल्पनाच वेगळ्या आहेत.
चैतन्य कुंटे हे गाण्याचे अभ्यासक आहेत हे जाणवते.

लोकसंगीत,शास्त्रीय भारतीय, युअरोपिअन,जिप्सी,नव अमेरिकन जॅझ,रॅाक इत्यादि कोणास का आवडते ही ज्याची त्याची आवड असते. संगीताचा विकास / फरक/प्रकार कसे झाले याला कारण बऱ्याच लोकांची आवड लक्षात घेऊन तसतसे आवाज, वाद्ये आणली गेली. उदा० अॅन्थेम ही स्तुती आहे. अफ्रिकन मजूर अमेरिकेत गेले त्यांनी सोप्या स्वस्त वाद्यांतून जॅझ आणले. पुरुषांबरोबर स्त्रियाही गाऊ लागल्या, त्यांच्या वरच्या पट्टीतील आवाजाचा उपयोग करून घेण्यात आला. ओपरा, नृत्यासाठी संगीत.
आवाजात सोप्रॅनो,बेस असतो. नाट्यसंगितिका उर्फ ओप्रा प्रकारात कधीकाळी दीडदोनशे पानांचे संवाद होत ते तीसपस्तीस पानांवर खाली आले आणि त्यातल्या संगीताच्या स्क्रोलशीट्स आठशे पानांपर्यंत वाढल्या! आपल्या मराठी संगीत नाटिकांचे झाले तसे. नाटक कमी आणि पदं अधिक. सोलो आणि ग्रुप वादन- बेथवनचे 'फॅार इलिझा' ही लोकप्रिय धून एक लहान मुलगी वाजवते, तीच धून पन्नासेक कलाकारही वाजवतात तेव्हा कंडक्टरचे काम बघण्यासारे असते. रचनाकार ती धून लिहून ठेवतो मग कंडक्टर त्याच्या पद्धतीने ती गाऊन वाजवून घेऊ शकतो. सध्या म्हणे जपानी, चिनी कलाकारांनी या पाश्चात्य संगितात मुसंडी मारली आहे, पण दुर्दैवाने ते त्यांचेच जुने संगीत विसरत चालले आहेत. भारतीय याविषयी सुदैवी म्हणायचे. हिंदी सिनेमांत पाश्चात्य वाद्ये आणि धून सलिल चौधरी,नौशाद,सी रामचंद्र इत्यादि प्रभृतिंनी आणली पण भारतीय संगीत मागे पडलेले नाही. भारतात ताज हॅाटेलात जॅझ किंवा पाश्चात्य संगीत १९१० पासून वाजवले जात आहे.

वाद्यांविषयी - पाश्चात्य संगीत प्रकारात दिसणारे पियानो,चर्च ओर्गन्स, निरनिराळी तारवाद्ये,ड्रम्स, कीबोर्डस असणारी वाद्ये कशी तयार झाली? याला एक कारण म्हणजे तंत्रज्ञान विकास होय. कारागिर हे बनवू लागले.

सादर केलेले विडिओ -
१) मोझार्ट सिंफनी ४० - यावर एक हिंदी गाणं आधारित आहे.
२) Byzantine Chant - मोनोफोनिक धून , हा थोडासा भैरव थाट वाटतो.
३) पॅालिफोनिचा एक नमुना D3
४) French bagpipe, folk tune/ song
राजस्थानी वाटतं.
५) Hurdi Gurdi वाद्य
६) Finnish folk music - harmoony (!)
chord.
७) medici_tv, Anthem
गायन वादनातील विराम.
८) Opera, C7
९) Opera,Queen and the night, Aria
१०) Gypsi style dance and music
११) बॅलेसाठी संगीत
१२) piano, recital solo , 'For Elisa' -Bethovan.
१३) piano, recital orchestra , 'For Elisa' -Bethovan.
१४) paper and box music by John Cage.
१५) American Jazz - Ella Fritzgerald.
///
( या पुस्तकाबद्दल अबापट यांनी मागेच ऐसीवर उल्लेख केला होता. काल याची जाहिरात मटामध्ये वाचल्यावर ही संधी सोडू नका हा सल्ला दिला. मला एकुणच भारतीय विरुद्ध पाश्चात्य संगीताचा उहापोह फारच आवडला. जसं भाषण आठवलं तसं लिहिलं आहे. )

डिटेल वृत्तांताबद्दल आभार. हे अशोक रानडे यांचे पुस्तक माझ्याकडे आहे. जबरदस्त आहे ...(नेहमीप्रमाणे कुणीतरी वाचायला नेले आहे )पण
कुणाला हवे असल्यास संदर्भासाठी तर उपलब्ध आहे.

वरूण ग्रोव्हर - २ab की गजब कहानी youtube वर शोधा. (इकडे लिंक देऊन मला पाप करायचं नाही)

"ए प्लस बी इंटु ब्रॅकेट स्क्वेअर" केला तर त्यात (एक्स्ट्रा) २ab येतो की नाही? त्याचे गूढ या व्हीडिओत उकलले आहे.

(डिस्क्लेमर - "ए प्लस बी इंटु ब्रॅकेट स्क्वेअर" - हे शब्द माझे नाहीत. )

"न मो कॅनडा स्पीच - एक्स्ट्रा २ab" हा ४६ सेकंदांचा एक अधिक मनोरंजक व्हीडिओसुद्धा बघा. (दोन्ही व्हीडिओज डिलीट होण्याआधी पाहून घ्या)

नेटफ्लिक्स वरील' रोमा'सिनेमा.विषय साधा पण तो मांडला ज्या रितीनं, त्याला तोड नाही. याच्या सिनेमटोग्राफी बोलायचं तर कित्येक पानं लिहावे लागतील.

‛तथाकथित हुशार’, ‛गल्ली चुकलेले’ अशा भाषेत इथं
(मी समजतोय त्याप्रमाणे वैयक्तिक पातळीवर तरी) वाळीत टाकल्या गेलेल्या व्यक्तिमत्वानं (त्यांची खाली लिंक देतोयच) समकालीन विषयावर केलेलं हे (खालील लिंकचं) (माझ्यासाठी तरी) मार्मिक भाष्य भावून गेलं. होय, हे (म्हणजे मी म्हटलेलं) भावनिक वगैरे आहेच. आणि भावनिक उद्रेक व बुद्धिमत्ता यांचा ऋण-सहसंबंध असतो वगैरेही (मानसशास्त्रीय) बौद्धिक मी तूर्त (या विषयापुरता) का होईना स्वीकारतो.

काहीही असो. समकालीन विषयावर (सरांनी) मांडलेलं हे विवेचन लक्षात घेण्यासारखं आहे. निदान तसं ते वाटतं.

https://youtu.be/18j_IjeQDVQ

'जलपरी- द डेझर्ट मर्मेड' - नेटफ्लिक्सवरती पाहीला.
अगदी भरपूर प्रेडिक्टेबल सिनेमा आहे. कथा फोडत नाही. सर्व बाल कलाकारांचे काम छान आहे.
कथा अंगावरती काटा आणणारी आहे मात्र.

हे पुस्तक सापडलं

सासरेबुवांच्या पुस्तकठेव्यात, यत्ता आठवीतलं.

आय ॲम नावाचा नेटफ्लिक्स सिनेमा.
'स्वत:ची जडणघडण'' - हा विषय वेगवेगळ्या चष्म्यातून साकारला आहे. आपण हा जो 'मी' कोणी आहे असे म्हणतो, तो कदाचित काही डिफाइनिंग मोमेंटस, प्रसंग किंवा एखाद्या कालखंडाचा (जसे बालपण) परिपाक असू शकतो. त्यमध्ये भल्या-बुऱ्या अर्थाने, इतरांचा सहभाग किती असतो.
सिनेमा डार्कच आहे आणि शेवटी तर इतका डार्क होत जातो. बाप रे!!! मळमळायला लागलं मला.

"I'm just a guy with a camera. I make Videos." असं सांगणारा पाकिस्तानी हारिस आवान पाच लाखांहून अधिक सबस्क्रायबर असणारं लोकप्रिय यूट्यूब चॅनल (आणि फेसबुक, इन्स्टा वगैरे) चालवतो. 'तुम्हाला भरपूर पैसे दिले तर भारतात जाऊन बाँम्बस्फोट करणार का?' असं विचारत तो फिरला त्याचा व्हिडिओ सध्या व्हायरल झाला आहे -

- नामक सिनेमाचा ट्रेलर पाहिला.
विवेकानंद ओबेरॉय (हो. तोच तो.) ह्याने नरेंद्र मोदींची भूमिका केली आहे. ट्रेलरमधे मोदी आपल्याला विविध रूपांत दिसतात - त्या सर्व रूपांतही विवेकानंद ओबेरॉय हा विवेकानंद ओबेरॉयच वाटतो हे त्याचं यश नाही तर काय? इतके गेट अप बदलल्यावर एखादा अभिनेता वेगळा वाटू शकला असता, पण वि.ओ.ने मात्र ह्या सापळ्यात न अडकता सुंदर काम केलं आहे. तोंडी लावायला बोमन इराणी, मनोज जोशी वगैरे मंडळी आहेत.

वि.सू - मोदींनी विवेकानंदांप्रमाणेच(ओरिजिनल. ओबेरॉय नव्हे) हिमालयात वगैरे जाऊन भारत भ्रमण केलं होतं, दंगली झाल्यावर ते "मेरा गुजरात जल रहा है" म्हणून रडले होते, त्यांनी काश्मीरात ह्या एवढ्या बर्फात उभं राहून झेंडावंदन केलं होतं, हे सगळं ट्रेलरमधून समजलं.

वि.वि.सू - चित्रपट आणि निवडणूकांचा संबंध काही लोकं लावतील. ही फालतूगिरी समजावी. नरेंद्र मोदींवर चित्रपट काढण्यात पाप काय आहे? उमंग कुमार तसंही बायोपिक्स बनवतात. त्यात आणखी एक बायोपिक.

मग काय मित्रांनो, बघणार ना हा चित्रपट?

मोदींनी विवेकानंदांप्रमाणेच(ओरिजिनल. ओबेरॉय नव्हे) हिमालयात वगैरे जाऊन भारत भ्रमण केलं होतं, दंगली झाल्यावर ते "मेरा गुजरात जल रहा है" म्हणून रडले होते, त्यांनी काश्मीरात ह्या एवढ्या बर्फात उभं राहून झेंडावंदन केलं होतं, हे सगळं ट्रेलरमधून समजलं.

ट्रेलरमधून मलाही प्रथमच समजलं!

चित्रपट आणि निवडणूकांचा संबंध काही लोकं लावतील. ही फालतूगिरी समजावी. नरेंद्र मोदींवर चित्रपट काढण्यात पाप काय आहे? उमंग कुमार तसंही बायोपिक्स बनवतात. त्यात आणखी एक बायोपिक.

अगदी मनातलं...

मग काय मित्रांनो, बघणार ना हा चित्रपट?

नक्की नक्की!

खळ्ळफट्याक सध्या दोनच सल्ले जाहीर सभेतून देत आहेत. " तुम्ही एवढेच करायचं, फक्त या दोघांना हटवा, पक्ष बिक्ष हटवायचं पुढचं काम मी पाहतो."
आता महाराष्ट्रातला मतदार वाराणसीला जाऊन कसा काय 'त्या'ला मतदानाने हटवणार?

आमच्या घरी मालिकेच्या शीर्षकाचा हा कळीचा शब्द प्रचलित आहे, कारण मुलासमोर 'सेक्स' हा शब्द म्हणवत नाही :).
नेमकं ह्याच कारणासाठी "सेक्स एजुकेशन" ही नेटफ्लिक्सवरील मालिका सर्व आमच्यासारख्या 'विशिष्ट वाढ खुंटलेल्या" व्यक्तींनी बघण्यासारखी आहे! एका किशोरवयीन मुलाची आई सेक्स-थेरपिस्ट असते. मुलाच्या समोर (कदाचित मुद्दामच) अती मोकळी बोलते, त्यामुळे मुलगा बिचारा कानकोंडा होतो! पण गंमत अशी, की पुढे शाळेतल्या कितितरी पोरांना अर्धवट माहिती, आणि अर्धवट अनुभवामुळे ज्या समस्या येतात, त्यांचं निवारण करायला आपला शामळू शामच पुढे होतो! एकच सीझन आलाय, पण तीन दिवसात फडशा पडला!

शाळेत आपण खरंच किती बावळट्ट होतो, आयुष्याची किति वर्ष आपण वाया घालवली, ह्याचं सारखं वाईट वाटत राहिलं आपल्या समाजात तरूणांना चुका करायची मुभा नसते. लग्न करण्यालायक/ तितक्या तीव्रतेचं प्रेम असेल, तरच पुढे जायची शक्यता होती, ती पण अत्यंत भीतभीतच. त्यामुळे जोवर लग्न करण्याजोगा व्यक्ती सापडला, तोवर लग्नच करायची वेळ आली! ह्या अशा मालिका बघून जरा तरी दृष्टीकोन बदलला, थोडा व्यापक झाला. आता अजुन ७-८ वर्षांनी आपल्या घरातच ह्याला सामोरं जायची तयारी म्हणा!

खूप लोकांकडून स्तुती ऐकल्यामुळे 'मर्द को दर्द नही होता' नावाचा सिनेमा पाहिला. फारच ओव्हररेटेड आणि कंटाळवाणा वाटला. कोणत्याही दिवसाच्या कोणत्याही क्षणी टीव्हीवरच्या काही चॅनलवर काही टुकार दाक्षिणात्य सिनेमे चाललेले असतात. ते टुकार असतात म्हणजे वाईट नसतात, तर 'सो बॅड दॅट इट इज गुड' असतात. एक तर, दर्जेदार असण्याचा कोणताही दावा त्यांच्याकडून केला जात नाही. अत्यंत ढ दर्जाचे नट आणि ढिसाळ कथानक त्यात असतं. मात्र अशा सिनेमाची मजा ही त्यातले छपरी विनोद आणि बहारदार स्टंट आणि नाच वगैरेंमुळे येते. शिवाय, उघडउघड दाक्षिणात्य असलेल्या शहरात बसमध्ये 'एक नायगावचं तिकीट दे' वगैरे स्थानिकीकरण केलेल्या डबिंगमुळे सिनेमामध्ये आणखीनच मजा येते. असल्या सिनेमातले किंवा हाँगकाँग - जॅकी चॅन टाइपच्या सिनेमातले (म्हणजे ज्यांची भ्रष्ट नक्कल टॅरँटिनोनं केली वगैरे) घटक वापरून खूप वरच्या दर्जाच्या मल्टिप्लेक्सी-फेस्टिव्हली टैपच्या प्रेक्षकासाठी ओढूनताणून कुथूनकुथून केलेला सेल्फ-कॉन्शसपणा 'मर्द को दर्द'ला फारच केविलवाणा आणि कंटाळवाणा करतो. कट्टर शत्रू सोडता कुणालाही शिफारस करण्याच्या लायकीचा नाही.

ओके लोकहो.
पॉपकॉर्न घेऊन बसा.
अख्ख्या विश्वातला सर्वात वाईट अभिनेता कोण? ह्याचं जवळपास उत्तर सापडलं आहे.

एम्बेडेड लिंकसाठी क्षमा.
पण हा नरपुंगव जबरद्स्त आहे.
स्विमिंगपूलमधे आपल्या प्रेयसीला "आय लव यू" म्हटल्यानंतर १.४ सेकंदात तिला कुणीतरी गोळी घातल्यावर तिच्या नग्न देहाला कवटाळून आक्रोश करतानाही एक छुपं सुखं झाल्याचा अभिनय- बघा.
किंवा - बेभान होऊन "रिअली?" असं विचारल्यावर आपल्या (दुसऱ्या, न मेलेल्या) प्रेयसीला जवळ घेऊन ताशी १ किलोमीटर/तास या वेगाने डेस्कवरच्या वस्तू खाली फेकत, हॅहॅहॅ करत एकमेकांचे कपडे फाडताना दाखवलेल्या (अंमळ संथ, तरीही) प्रणयोत्सुक कामभावना - बघा.

ह्या नटावर रिसर्च करायला पाहिजेले.

दाभोलकर, पानसरे, कलबुर्गी आणि गौरी लंकेश यांच्या हत्येच्या निमित्तानं सध्याच्या वातावरणातल्या विवेकाच्या पराभवाविषयी भाष्य करणारा आनंद पटवर्धनांचा माहितीपट 'विवेक' एका यूट्यूब चॅनलवर उपलब्ध झाला आहे.

लागोपाठ दोन रोचक नाटकं पाहिली. पहिलं 'नॉक नॉक सेलेब्रिटी' सध्याच्या सेलेब्रिटी आणि सेल्फी वगैरे गोष्टींचा आधार घेऊन समकालीन वास्तवाचा एक निर्घृण काप समोर ठेवतं. ओंकार कुलकर्णीनं लिहिलं आहे आणि सुमीत राघवननं अभिनय केला आहे. तर दुसरं मोहित टाकळकरचं 'चहेता' - सागर देशमुखचा एक वेगळा अभिनय पाहायला मिळेल. कथानक सांगण्यात अर्थ नाही, पण मिथककथेला समकालीन संदर्भ देत मानवतावादी दृष्टिकोनातून मांडण्याचा एक वेगळा प्रयत्न. 'आसक्त'ला पुष्कळदा बॅकस्टेज सपोर्ट करणारा आशिष मेहता एका वेगळ्याच भूमिकेत चमकून जातो, हा बोनस.

आजचे गुगल डुडल पहा. रुथ असावाच्या वायर शिल्पांबद्दल माहीती आहे. काय अप्रतिम शिल्पे आहेत. अर्थात मी फक्त गूगल केले. लवकरच न्यु यॉर्कच्या व्हिटनी संग्रहालयात जाउन पाहून येईन.
.

आवाज न करता चित्रपट पाहण्याची वेळ आल्याने न समजणाऱ्या भाषांतले काही चित्रपट पाहिले:
महेशिंते प्रतिकारम् (मल्याळम्) - फोटो स्टुडिओ चालवणारा, लहान गावातला महेश. रस्त्यावर त्याला मारहाण होते त्याचा त्याने केलेला प्रतिकार (बदला या अर्थी), त्याची प्रेमकहाणी. सच्चा, साधा पिक्चर. आवडला.
Sudani from Nigeria (मल्याळम्) - स्थानिक फुटबॉल क्लबचा मॅनेजर, त्याचं कुटुंब (यात शेजारी, गावकरीही आले) व दुखापत झाल्याने मॅनेजरच्या घरी राहिलेला कृष्णवर्णीय खेळाडू यांची गोष्ट. अतिशय आवडला. फार पैसा हातात येत नसला तरी फुटबॉल प्रेमापायी क्लब चालवणारी मंडळी, त्यांच्या बायकांचे गहाण पडणारे दागिने, सगळीकडे पळापळ करून संघाची धुरा वाहणारा - लग्न होत नसलेला मॅनेजर, मुलाने सावत्र बाप न स्वीकारल्याने व्यथित आई, नळाखाली पाय धुताना वाया जाणाऱ्या पाण्यामुळे अस्वस्थ झालेला खेळाडू, त्याचा हरवलेला पासपोर्ट... असं बरंच काय काय आहे
राजा राणी (तेलुगू) - अजिबात आवडला नाही. आपापल्या प्रेमिकांशी ताटातूट/ प्रेमभंग झाल्याने नाईलाज म्हणून लग्न केलेल्या जोडप्याची कथा.
श्रीनिवास कल्याणम् (तेलुगू) - बडजात्या टाइप. गोड गोड. कुटुंबसंस्थागुणगान. वैताग आला.
To Let (तमिळ) - नावात आहे त्याप्रमाणे भाड्याचे घर शोधणाऱ्या कनिष्ठ मध्यमवर्गीय कुटुंबाची गोष्ट. तसा ठीक आहे पण या विषयावर बरेच व्हिडिओ आहेत युट्यूबवर.
अजूनही काही पाहिले. वेळ झाल्यावर टंकते

हा ए. आय वापरून केलेला दाली. एकंदर प्रकरण काहीसे भीतीदायक, काहीसे मजेशीर. (ऑर गंमतीशीर)

कुणी 'चेर्नोबिल' पाहतंय का? इंटरेस्टिंग असावी.

मागच्या सीझनप्रमाणे याही सीझनला ऐसीकरांनी मराठी बिग बॉसला वाऱ्यावर सोडलेले दिसते. आपल्याला तर मजा येते आहे ब्वॉ. अभिजीत बिचुकले, वीणा जगताप, शिवानी सुर्वे यांच्यामुळे मस्त मनोरंजन होतंय. बिचुकल्यांनी चांगलीच हवा केली आहे. चोर मचाये शोर हा आतापर्यंत आवडलेला टास्क. पुढे पाहू काय होतं. मागच्या सीझनपेक्षा हा जरा बरा आहे.

मायबोलीकर बरंच दळतात बिग बॉस आणि इतर मालिकांवर. तुम्हीही दळू शकता.
मांजरेकरांना सुट्टी द्यावी.
बाकी बॉसचा आवाज कुणाचा हे गुप्तच.

संदर्भ-
सुरूवात अगदीच बोअर झाली होती.
पहिल्या मॅचेस एकतर्फा झाल्या (इंग्लंड वि. पाक सोडून).
नंतर भेंडी पाऊसच आला. ३-४ मॅचेस वाहून गेल्या. श्रीलंकेला फटका बसला.
मग लोकं म्हणायला लागले की पहिले ४ नंबर फिक्स आहेत. काय बघायचं त्यात?

सध्या
ऑस्ट्रेलिया नंबर वन आहे आणि सेमीफयनलात पोचलेत.
भारतही बहुतेक पोचणार आहे.
भयानक गडबड झाली नाही तर न्यूझीलंडही पोचलेत सेमीफयनलीत.

ह्यानंतर मजा आहे- इंग्लंड स्पर्धेआधी स्वत:ला फेवरिट समजत होते, सध्या लटकले आहेत.
बांगलादेश, श्रीलंका त्यानंतर आहेत- जर उरलेल्या मॅच ते जिंकले तर सेमीत पोचतील.
पाकिस्तान- बेक्क्क्कार (म्हणजे खूप भारी) खेळलेत शेवटल्या मॅचमधे. बघू काय करतात!

साउथ अफ्रिका,वेष्टैंडीज आणि अफगाण - टाटा बायबाय. परतीची तिकिटं काढलीत.

पुढले सामने जुलै ६ पर्यंत जाम इंट्रेश्टिंग होणारेत. बघा. (१०$ उसगावात महिन्याभरासाठी भरून स्लिंगवर दिसतात मॅचेस)

अलजझीरा चानेल/ विटनेस/अपोलो ओफ गाझा
एक तास डॉक्यु. गाझा समुद्रात सापडलेला अपोलोचा मोठा ब्रान्झ पुतळा.(२०१३) . नंतर गायब होतो.

धनुष आणि वेत्रीमारनचा आणखी एक खिळवून ठेवणारा तमिळ सिनेमा. गावातील उच्चवर्णीय जमीनदार आणि नीचवर्णीय अल्पभूधारक शेतकरी यांच्यातला संघर्ष. मेलोड्रामा साजेसा आहे.
संक्षेपात - स्वतःच्या अल्पवयीन मुलाने उच्चवर्णीय जमीनदाराचा खून केल्यानंतर त्याला वाचवण्यासाठी एका नीचवर्णीय बापाने केलेली धावपळ.

आपल्याकडे अनेक फालतू चित्रपटाना पब्लिक डोक्यावर घेतं आणि त्यात हिरेमाणके बाजूलाच राहतात . माझ्या मते सैफ अली खान ची मुख्य भूमिका असलेल्या " नागा साधूचा सूड " अर्थात " लाल कप्तान " हा अगदी " लगान " च्या तोडीस तोड असलेला जबरदस्त मूव्ही आहे .

अठराव्या शतकातील वातावरण आणि ब्रिटिशांविरुद्ध सुरू असलेली बंडाळी यांचे अभूतपूर्व असे चित्रण ह्या सिनेमात आहे . क्लायमॅक्स ला तर सिमेमॉटोग्राफीची कमाल आहे . यमुना तीरावरील किल्ला आणि नदीत होणारी लढाई अप्रतिम टिपली आहे .

माझ्याकडून या सिनेमाला 4.5 *

Available on Amazon Prime

अॅमेझॉन प्राईमवर पाहिलेल्या खालील हिंदी मालिका खूप आवडल्या
1. ब्रीद (Breathe) - एका मध्यमवर्गीय फूटबॉल कोचला त्याच्या मुलाला वाचवण्यासाठी करावी लागणारी धावपळ(!) दाखवणारी ही मालिका ब्रेकिंग बॅडच्या तोडीस तोड आहे. आर. माधवनचा हीरो/व्हीलन व्हाटएवर रोल जबरदस्त आहे. इतर कॅरॅक्टर्सही मस्त. श्रीकांत यादव आणि हृषीकेष जोशी यांच्यासारख्या मराठी कलाकारांना टीवी/वेब सीरिजच्या निमित्ताने चांगले रोल मिळत आहेत हा एक छोटा प्लस पॉईंट. सीरीजचा शेवट थोडा उरकल्यासारखा आणि फारच अपेक्षित होता पण एकंदरीत अतिशय मनोरंजक आणि खिळवून ठेवणारी मालिका.
2. फॅमिली मॅन (Family Man) - ब्रीद आणि फॅमिली मॅन यांत जास्त आवडलेली मालिका कुठली, असं विचारलं तर पटकन उत्तर देता येणार नाही. दोन शाळकरी पोरं-बायको असं मध्यमवर्गीय कुटुंब सांभाळत अंडरकवर इटेलिजन्स ऑफिसरचं काम करणाऱ्या हीरोची ही गोष्ट. आयसिस, काश्मीर वगैरे सद्यकालीन/तत्कालीन प्रश्न जोडीला घेऊन झकास डोलारा उभा केला आहे.
3. इनसाईड एज (Inside Edge) - ह्यात आयपीएलच्या तमाशावर चांगले ताशेरे ओढले आहेत. सिनेमातली संपत चाललेली करियर पाहून क्रिकेटच्या ग्लॅमरस दुनियेकडे वळणारे कलाकार, टीम विकत घेऊन स्पॉट फिक्सिंगचे रॅकेट चालवणारे बिझनेसमन/राजकारणी, क्रिकेटमध्ये करियर करण्यासाठी आयपीएलकडे आशाळभूतपणे पाहणारे खेळाडू, ही फालतूगिरी समजत असूनची चुत्या बनणारे आपण पब्लिक सगळं झकास जमून आलं आहे. अगदी रीयल आयपीएल पाहतो आहोत असं कधीकधी वाटून जातं. उडता पंजाबनंतर हिंदी मालिका/चित्रपटात ड्रग्जचा वारेमाप वापर प्रथमच पाहिला. काही निरर्थक सेक्स दृश्यं वगळली असी तरी चाललं असतं. याचा दुसरा भागही आलाय - तो बराचसा प्रेडिक्टेबल वाटला. पहिल्या भागाची मजा आली नाही.

तिन्ही मालिका एकदम एकदम रेकमेंडेड

मालिका आवडली. हेन्री कॅव्हिलच काम खूप आवडलं. टाइमलाईन कळायला जरा वेळ लागला, पण पुढच्या भाग पाहणार.

प्रताप भानू मेहता यांची करण थापर यांनी 'वायर'साठी घेतलेली मुलाखत नुकतीच यूट्यूबवर आली आहे -
'Colloquially Speaking, BJP is Fascist. And More Insidious Than Indira's Emergency'

‍ऑस्करच्या स्पर्धेत असलेले आणि चर्चेत असलेले तीन सिनेमे मुंबई-पुण्याच्या प्रेक्षकांना मोठ्या पडद्यावर पाहता येतील - १९१७, पॅरासाइट आणि जोजो रॅबिट.

वेब सीरिजमुळं काही झकास मनोरंजक मालिका बघायला मिळत आहेत. अल्ट बालाजीची अपहरण ही अशीच एक खुर्चीला खिळवून ठेवणारी मालिका. प्रामाणिकपणे काम केल्याने नोकरीतून बडतर्फ झालेल्या आणि तुरुंगाची हवा खाल्लेल्या अपहरण स्पेशालिस्ट इन्स्पेक्टर रुद्र श्रीवास्तववर अक्षरशः भीक मागायची पाळी येते. त्याला एका तरुण मुलीचे अपहरण करण्याची सुपारी त्या मुलीच्या सावत्र आईकडून मिळते. या प्लानमध्ये ती मुलगीही सामील असल्याने - सगळीकडून नाडलेला रुद्र २ कोटींची ही सुपारी घेतो - ही वरवर सरळ वाटणारी अपहरणाची स्टोरी कशी गुंतागुंतीची होत जाते हे प्रत्यक्ष पाहण्यातच मजा आहे.

सगळ्यांचीच कामं जोरदार.. त्यातही रुद्रची बायको रंजना आणि तिच्या फॅक्टरीचा मालक दुबे यांनी अनेक छोट्या प्रसंगांत धमाल उडवली आहे. डोकं बाजूला ठेवून टाईमपास थ्रिलर पाहण्याची आवड असणाऱ्यांची अपेक्षा १००% पूर्ण होईल.

दाक्षिणात्य चित्रपटसृष्टीतील तूर्तास आवडलेली (टॉप) 5 नृत्य-गाणी :

1) नानी गारु - https://youtu.be/y9gUpVWcELU

2) रॉवडी बेबी - https://youtu.be/x6Q7c9RyMzk

3) रामुलू रामुला - https://youtu.be/wFAj0pW6xX0

4) डँग डँग - https://youtu.be/w9EIM1mxQx4

5) सिंगिलू सिंगिलू - https://youtu.be/Ab4nSs3zRLs

बोजॅकचे अंतिम पर्व पहिले. आतापर्यंत पाहिलेल्या कुठल्याही मालिकेपेक्षा बोजॅक सोबत भावनिक बंध जास्त तयार झाला. सगळ्या पत्रांमध्ये आपला अंश सापडत गेला मला.पहिल्या एपिसोडमध्ये अतिशय बाष्कळ आणि बकवास वाटणारी हि मालिका अतिशय जास्त आवडून गेली.
बोजॅक मधील गाणी-
Take me down easy
Horse with no name
Back in the 90's
Sea of dreams
Judah's song
Impossible
Mr.blue
यातील "take me down easy, horse with no name, Mr. Blue, impossible" अगदी सुदंर आणि न चुकवण्यासारखी गाणी आहेत.