उदरभरण नोहे : हल्ली कुठे आणि काय खाल्ले? - १३

काल बऱ्याच काळानंतर डेक्कन रोंदेवू ला गेलो . दारातच सुर्या 'ज डेक्कन... अशी पाटी बघितली आणि एकंदरीत प्रकार लक्षात आला ( फार फार वर्षांपूर्वी डेक्कन रोंदेवू व्हायच्या आधी याच जागी हॉटेल सूर्या होत. अतिशय साधारण, सुमार , कुठलेही वैशिष्ट्य नसलेला बार /रेस्टो )

आत मध्ये गेल्यावर AC चालू नाही हे लगेच जाणवलं . रेस्टॉरंट मध्ये फकस्त १ टेबल ऑक्युपाइड . बाकी शुकशुकाट .स्टाफ बदललेला दिसला. आणि होता तो सुध्दा पूर्णपणे म्हराटि स्टाफ म्हणजे आता ब्लू डायमंडी झूल पूर्णपणे उतरलेली दिसली . येऊन चूक केली का काय अशी शंका आली .
परंतु पहिला सुखद धक्का म्हणजे मूळ मेन्यू परत आलेला . शंका आली म्हणून शेफ कोण विचारले . आश्वस्त करण्यात आले कि ( मध्ये सोडून गेलेले ) मूळ शेफ परत रुजू झाले आहेत , म्हणूनच ओरिजिनल मेन्यू परत आलेला .
जेवणाबद्दल विशेष काही नाही हेच विशेष . सर्व प्रेपशन्स अत्यंत व्यवस्थित . ( इथे अत्यंत लिमिटेड असा कॉंटिनेंटल , ओरिएंटल , देशी आणि इटालियन असा मेन्यू होता/आहे . अत्यंत चविष्ट , हि ह्याची ख्याती होती/आहे ) आणखीन धक्का म्हणजे ५ वर्षापूर्वीच्याच प्रायसेस . !!!
तात्पर्य : जायला हरकत नाही . पूर्वीची श्टाईल वगैरे नाहीये , थोडी जुनी , दुर्लक्षित छटा आलेली आहे ..... पण खाद्य पदार्थ आम्हाला तरी ओरिजिनल प्रमाणेच उत्तम मिळाले !!
( डेक्कन रोंदेवू चालू झाले तेव्हा डेक्कन वर असा पर्याय नव्हता . पूर्णपणे अपमार्केट असे वातावरण , उत्तम फूड व ड्रिंक्स . चालवणारी मंडळी तेव्हा पूर्व ब्लु डायमंडी ( आणि पश्चिम बेकर्स बास्केट आणि पोलका डॉट्स ) होती . परदेशी कलिग्जना सुध्दा डोळे झाकून रेकमेंड करावे अशी जागा होती . प्रॉब्लेम एकच होता , कि लय फिरंगीपणा चालायचा . वेटर्स ना मराठी बोलण्यावर जवळ जवळ बंदी होती. हे एका वेटर कडून कळल्यावर तेथील वरिष्ठांना '' घेण्यात " आले होते आणि लय मजा आली होती. मुद्दा मराठी बोलायलाच पाहिजे हा नव्हता , पण भर पुण्यात , भर डेक्कन वर मराठी बद्दल जवळ जवळ बंदी या माजाचा होता आणि हे अयोग्य असा होता ) हि मंडळी जाऊन सुद्धा काही वर्षे झाली मध्ये मेन्यू बदलण्याच्या कसरती झाल्या पण आता पूर्वपदावर आले आहेत तेव्हा नक्की जावे अशी जागा

संतोष बेकरी च्या मागचं !!! ( सालं त्या पराठा वाल्याचा जागचं पण बरं होतं ) जुन्या बऱ्या जागा बंद झाल्या कि दुःख होतं . गेल्या शतकातील सगळ्यात दुःखद घटना म्हणजे ईस्ट स्ट्रीट वरचं आद्य चायनीज 'कामलिंग' बंद पडलं ती !!!( आणि सूड म्हणून त्या जागी मयूर थाळी चालू झालं , अररारा )

लंचला अ‍ॅमीज ऑर्गॅनिक सुप्स पीऊन कंटाळा आलाय. आज कुछ तूफानी करते है! जैसे पिझ्झा स्लाईस ऑर इंडियन रेस्तराँ.
इंडिया पॅलेसचा अँबियन्स इअतका डीम प्रकाशमय आहे. हे लोक व्यवस्थित ट्युबलाईटस का लावत नाहीत? काय डिप्रेस्ड असतो अँबियन्स.

आज गावातल्याच अन्नपूर्णा डायनिंग हॉल नामक एका लिंगायत जेवणासाठी प्रसिध्द ठिकाणी दुपारचे जेवण झाले (गेल्या आठवड्यात बॅटोबा सोलापूर मुक्कामी आले असता त्यांना येथेच नेले होते पण आडनिड टायमामुळे जेवणाला न्याय देता आला न्हवता) मस्त शेंगाभाजी (शेंगादाण्याच्या कूटाची भाजी) पेंडपाला (दाळीची उसळ्/भाजी) शेंगाचटणी, दही, कोशिंबीर आणी पातळ, नरम, पांढर्‍याशुभ्र ज्वारीच्या भाकर्‍यांनी अगदी तृप्त जाहलो. वर लिटरभर ताक दोघात संपवण्यात आले. खिशाला जास्त ताण न देता अप्रतिम बेत जमला.

आज दुपारी हिंजवडी - भूमकर चौक रस्त्यावरील 'मल्हार' मध्ये मटन थाळी चापली.
इथल्या प्रथेप्रमाणे बोकडाचे मटन मिळण्याचा प्रश्नचं नव्हता त्यामुळे बोल्हाईचेचं खाल्ले.
अफलातून चवीचा रस्सा, तितकचं उत्तम सुकं मटन आणि अळणी सूप होतं. एकंदरीत चवीसाठी पाचपैकी चार गुण.
अँबियन्स आणि सर्व्हिस साठी शून्य गुण.

पुण्यात जंगली महाराज रस्त्यावर, कलमाडी पेट्रोल पंपा समोर एक लहानसं उपहार गृह आहे, बहुदा मथुरा. तिथे भाजणीचे थालीपीठ आणि टोमॅटो ऑम्लेट अप्रतिम मिळते.

आणि त्याच्या पुढे संभाजी पार्क जवळ 'पांचाली' आहे, तिथे क्ल्ब सॅण्डविच चांगला असतो.

गेल्या आठवड्यात इटालियन खायची इच्छा झाली. स्क्वीसितो आणि रोयाल इटली चा थोडा कंटाळाच आला होता.
म्हणून सेनापती बापट रस्त्यावर पॅन्टालून्सच्या पाठीमागील गल्लीत असलेल्या 'टेल्स अँड स्पिरिट' मध्ये इटालियन खाल्ले.
मोझरेला सिगार्स, फार्मर्स पिझ्झा आणि बक्लावा विथ बटरस्कॉच आइसक्रीम मागवले. सगळे पदार्थ चवीला अफलातून होते.
इतके खाल्ल्यावर पास्ता साठी पोटात जागा शिल्लक राहिली नाही म्हणून नाइलाजाने बिल मागवले.
पुढच्या वेळी पास्ता ट्राय करण्यात येईल. इटालियन फूड प्रेमींसाठी हायली रेकमेन्डेड.

मुंबईमध्ये उत्तम पिझ्झा कुठे मिळेल कोणाला काही कल्पना आहे का (डॉमिनोज, पिझ्झा हट किंवा तत्सम चेन्स सोडून)

नाताळबाबाच्या आगमनाच्या संध्याकाळी, २४ डिसेंबरला, 'ग्रेस' नावाच्या स्थानिक आणि स्वतंत्र चर्चमध्ये बिस्किटं खाल्ली. इतर कोणत्याही दुकानात किंवा स्थानिक, हिप्पी बेकऱ्यांमध्ये किंवा फार्मर्स मार्केटमध्ये मिळतात त्यापेक्षा फार निराळी लागली नाहीत. बिस्किटं फार गोड होती, त्यामुळे ती प्रतिगामी असल्याचं दुबार सिद्ध झालं. बिस्किटं बेक केलेली असली तरीही अमेरिकेत बिस्किटांना कुकी म्हणायची पद्धत आहे!

'काय ऐकलंत' या धाग्यात निराळा प्रतिसाद देत नाही. मला 'ग्रेस' चर्चात घेऊन जाणारी मैत्रीण, व्हॅलरी, चांगली गायिका आहे. चर्चात ख्रिश्चन रॉक म्हणता येतील अशी ख्रिसमस कॅरल्स ऐकली. व्हॅलरी शेजारीच उभी राहून, चांगल्या मोठ्या आवाजात गात असल्यामुळे तिचा आवाज स्वतंत्र ऐकता आला. स्टेजवरचे गायक-गायिका सपाट गात होते आणि व्हॅलरीच्या गाण्यातला भरजरी पोत सहज कानावर येत होता.

कान्दिवली (पश्चिम)मध्ये अल-शावरमा म्हणून कोंकणी ख्रिश्चन बुवाचा, पोईसर जिमखान्याच्या समोर एक जॉइंट आहे. साधारण दीडशेच्या रेंज मध्ये जाडजूड अप्रतिम शावर्मा मिळतो. हुनानी सॉस आणि हुम्मूसने भरलेला. ह्यात तंदूर वर 'लाईव्ह' भाजलेलं चिकनही मिळतं. इथे आसपासच्या परिसरात ८०-१०० च्या रेंज मध्ये छोट्या स्टॉल्सवरही शावरमा मिळतो, पण 'अल' इज द बेष्ट. तोच आद्य शावर्मा वाला असावा ह्या परिसरातला.

शावर्मा न खालेल्या अभागी जनांनी इथून सुरुवात करावी.

लोकसत्ता मध्ये ह्याच्याबद्दल एकदा जे छापून आलेलं ते त्याने उत्साहाने एन्लार्ज करून तिथे डकवलेलं आहे.

हॉटेल मदीना, कोंढवा येथे चिकन बिर्याणी पुन्हा एकदा खाल्ली. पोटात भरपूर भूक ठेवली तर एक अख्खी चिकन बिर्याणी अवघड नाही चेपायला. अप्रतिम चव.

तर पुण्यपत्तनातील तीनचार फ्रेंच बेकर्‍यांचा सर्व्हे केल्यानंतर अदालत इस नतीजे पे पहुंचती है के ल प्लेझिर, प्रभात रोड येथील मॅकारोन्स सर्वोत्कृष्ट आहेत. जबरदस्त व्हरायटी & क्वालिटी, शिवाय दाम भी सस्ता. सर्वांत स्वस्त (५०/- पर पीस. बाकी ठिकाणी ६०/-, ८०/-, इ. रेट्स आहेत.) तरी मॅकारोन प्रेमींनी मॅकारोन्स तिथेच खाणेचे करावे. ला बुशी ड्'ऑर इथे क्वालिटी चांगली परंतु बिनकामी ८० रुपये पर पीस. फ्रेंच विंडो इथे फक्त चॉकलेट फिलिंगवाले मॅकारोन्स मिळतात मोस्टली. प्लस ६०/- पर पीस. तस्मात बनाना इक्लेअर्स इ. पेस्ट्री आयटम्स उत्तम खायचे तर फ्रेंच विंडो, आल्मंड क्रोसाँ उत्तम खायचे तर ला बुशी ड्'ऑर आणि मॅकारोन्स उत्तम खायचे तर ल प्लेझिर.

एंजॉय.

https://www.google.co.in/search?q=french+macarons&biw=1366&bih=658&sourc...

कृपया खाणारांनी अन्नाचा फोटो टाकावा. मी बायकोच्या हातची मॅक्रोनी खूपदा खाल्लीय, पण तुम्ही लोक फार कै भारी खाऊन आला आहेत का हे कळत नाही.

शीग मटणाचा बेत झाला.
पेंटल चौकातून स्पेशल शीगचे मटण घेतले (बोकडाचे बोनलेस करुन देतात, ५३० रेट) रहीमचचाच्या स्वाद हॉटेलाला बसलो तिघे जण. सव्वा किलो ड्राय शीग अन लोणी दिले. अर्धा किलो रश्श्यासाठी. शीग तयार होईपर्यंत आधी शिस्तीत दारुकाम झाले. शीगची जब्बरदस्त टेस्ट बनलेली. रश्श्यात कडक भाकर्‍या कुस्करल्या न निबार हाणल्या. एकूणच गावठी पार्टीचा बेत जमून गेला.
(बॅटूची ही पार्टी पेंडिंग आहे)

बिबिबॉप नावाच्या एका कोरियन फास्टफूड /टेकौटमध्ये काल खाल्ले. चिपोटलेसारखी अरेंजमेंट आहे. भात (जांभळा वाईल्ड राईस किंवा पांढरा), स्प्राऊट्स, बीन्स, उकडलेल्या बटाट्याचे क्युब्स, (स्पाईसी किंवा मॅरिनेटेड चिकन)- टोफू - स्टेकपैकी एक प्रोटीन, आणि वर किसलेला गाजर, मुळा, केल अशा भाज्या, उकडून किसलेले अंडे आणि चीज. किमची सॅलड किंवा अननसही टाकून घेऊ शकता. त्यांचे सॉसेस जबरा टेस्टी होते. यम यम सॉस एकदम यम्मी. कोरियन रेड सॉसही छान. हॉट सॉस आणि टेरियाकी वगैरे ओळखीचे वाटल्याने ट्राय केले नाहीत.
दुपारच्या जेवणाला पोटभर होऊन नंतर संध्याकाळच्या स्नॅक्सलाही पुरले.

मी सॉसच्या दोन छोट्या डब्या (रेस्टारंटात विचारुन) घरी आणल्या. घरची भाजी गंडली तर तोंडी लावायला छान.

रेस्टॉरंटात प्रचंड गर्दी असूनही तिथे बसून खाता आले. भगवी-पांढरी अशी सुंदर रंगसंगती, स्वच्छ टेबल्स, आणि तिथले अतिनम्र सेवक लक्षात राहतात.

चिपोटले आवडणाऱ्यांना एक चांगला पर्याय आहे. अर्थात ही चैन (!) केवळ सिनसिनाटी-कोलंबस वगैरे गरीब शहरांमध्येच दिसत असल्याने ऐसीकरांना फारसा फायदा होईल असे वाटत नाही. पण माहितीपूर्ण श्रेणी मिळाल्यास उत्तम.

जालावरचे एक चित्र. मोबाईलवर मी घेतलेला फोटो इतका चांगला आला नाही.

विकांताला औरंगाबाद वारी झाली. निराला बाजार मधल्या 'करीम' आणि शाहगंज मधल्या 'सागर' मध्ये खादाडी केली.
करीम मध्ये रेशमी कबाब, मुर्ग अकबरी,रोगनी नान आणि मलाई फिरनी चापले. कबाब अत्युत्कृष्ट म्हणावे असे होते, तोंडात अक्षरशः विरघळणारे.मुर्ग अकबरी लेग पीस विथ ग्रेव्ही अशी डिश होती. एकदम निगुतीने शिजवलेले लेग पीस आणि अफलातून मुघलाई ग्रेव्ही.
रोगनी नान ठीकठाक पण वेगळा प्रकार म्हणून बरा वाटला, नुसते खाल्ले तरी चांगले लागतील असे. किंचित तिखट आणि गोडसर अशी मिक्स चव होती नान ला.
'सागर' मध्ये बिर्याणी, खिमा आणि शाही रोटी मागवले. खिमा अगदी उच्च होता आणि शाही रोटी केवळ अप्रतिम.
शाही रोटी नक्की कशाची बनवलेली कळाले नाही परंतु जरा ब्रेड च्या जवळपास जाणारा आणि जबरदस्त चवदार प्रकार होता.

ठाणे, लुईसवाडीत चार टेबलवाल्या हेमंत स्नॅक्समधे स्वर्गीय सुरमई थाळी (करी, भाकरी/ पोळी अनलिमिटेड विथ सोलकढी) खाल्ली.

अॅम्बियन्स नाही पण टेस्ट ए वन. १००% रेकमेंडेड अॅडिक्टिव्ह जागा.

मालवणात अतिथी बांबू खानावळ नामक ठिकाणी मासे खाल्ले. ओव्हर हाइप्ड वाटली जागा.

घनु च्या रेकमेंडेशन नुसार ( उदरभरण नोहे -१२ ) काल लंच ला रास्ता कॅफे , बाणेर रोड गेलो. रणरणते ऊन असल्याने घनु ने वर्णन केलेल्या ओपन एअर मध्ये बसण्याचे धैर्य झाले नाही. आतमध्ये डेकॉर अत्यंत मिनिमलिस्टिक ( थोडक्यात काही विशेष नाही ) . falafel इन पिटा पॉकेट्स , सदर्न फ्राईड चिकन बर्गर आणि herb अँड बटर मॅरिनेटेड चिकन असे ऑर्डर केले . अतिशय उत्तम प्लेटिंग . सर्व अत्यंत चविष्ट , विशेषतः herb अँड बटर मॅरिनेटेड चिकन अतिशय उच्चं ... मॉकटेल्स सुमार , पण वाईट नाहीत.. ( falafel चा आकार मात्र पार डाळवड्याचा . तरी चव मात्र सुयोग्य ) ..... तक्रार एकच .. फारशी गर्दी नसतानाही अत्यंत स्लो सर्विस . परत संध्याकाळी जमल्यास जाणार . अजून आवडेल असा संशय ...

ठिकाणः जयपूर.

काय खाल्ले: फक्त मटन आणि चिकन. मारवाडी तुपकट गोड व्हेज पदार्थ आवडतात पण ते लै खाल्ले असल्याने आता राजस्थान पेश्शल नॉनव्हेज खावे असा बेत होता. मित्रवर्यांसकट मग एम आय रोडवरील हंडी रूफटॉप हाटेलात गेलो, राजस्थान स्पेशल लाल मास ऊर्फ मटन करी विथ बाजरा रोटी खाल्ली. नंतरच्या दिवशी बड़ी चौपड़ इथे एम.एम.खान नामक हाटेलात गेलो. त्याची एक मजा आहे. जुन्या हाटेलाशेजारी त्याच नावाचे हाटेल सुरू झाले आहे. नव्या हाटेलातले लोक लै आग्रह करीत होते पण एम एम खान (ओल्ड) हे लेबल पाहून ओल्डमध्ये गेलो. तिथे चिकन चंगेजी, मटन निहारी व सीख कबाब आणि रोटी हे पदार्थ खाल्ले.

लाल मास- स्पायसेस जरा वेगळे होते आणि मटन मस्त शिजलेले होते, मजा आली.

चिकन चंगेजी- चिकन करी विथ सम स्पायसेस. उत्तम.

मटन निहारी- हा प्रकार पहिल्यांदाच खाल्ला आणि प्रेमात पडलो. ग्रेव्ही तर जान कुर्बान करावी अशी. त्यात तूप असावेसे जाणवत होते. किंचित आंबट, स्पायसी, आणि तुपाळ अशी ती ग्रेव्ही निव्वळ अफलातून होती. हा पदार्थ भूकमार्क (सौजन्यः आदूबाळ) करून ठेवलेला आहे.

तिथली तंदूर रोटी हा स्वतंत्र विषय आहे. अशी गुबगुबीत मस्त तंदूर रोटी अगोदर कधी खाल्ल्याचे आठवत नाही. नुसता रोटीचा घास घेतला तरी त्याला एक वेगळी चव होती.

एकुणात उत्तरेतील मांसाहारी पदार्थांच्या महासागरात पाय ओले केल्याची जाणीव झाली. अतिशय सुखद.

चूकून पोर्क खाल्ले. अजूनही मळमळतंय.

ठिकाण: क‌ल्याणीन‌ग‌र‌, पुणे.

काय‌ खाल्ले: पेस्ट्र्या आणि पिझ्झा.

प‌र्शिय‌न‌ बेक‌री नाम‌क‌ एक‌द‌म छोटीशी बेक‌री आहे. तिथे न‌ट‌ इक्लेअर, चॉक‌लेट इक्लेअर‌, लेम‌न‌ टार्ट‌ हे प‌दार्थ‌ खाल्ले, म‌स्त‌ च‌व‌ होती. न‌ट इक्लेअर आणि लेम‌न‌ टार्ट हे विशेष आव‌ड‌ले. टार्ट अग‌दी आंब‌ट‌ढाण‌ न‌व्ह‌ते. आंब‌ट‌गोड‌ मिक्स‌ उत्त‌म‌ च‌व‌.

तिथेच‌ ऑल‌मोस्ट‌ लागून‌ ग्रीडी मॅन्स पिझ्झेरिया नाम‌क छोटेसे हॉटेल‌ आहे. युरोपिय‌न‌ प‌द्ध‌तीची आठ‌व‌ण‌ झाली त्याचा पिझ्झा खाऊन‌. स्क्विसितोत‌ला पिझ्झा निव्व‌ळ‌ च‌वीव‌रून‌ पाह‌ता सुपीरिय‌र‌ वाट‌तो, प‌रंतु यात‌ स‌म‌हाऊ युरोप‌ची आठ‌व‌ण‌ आली. पुन्हा जाणे रेक‌मेंडेड‌ न‌क्कीच‌.