भूका रहना आप के यहॉँ आजकल ‘फॅशनेबल’ हो गया, फास्ट इज अ‍ॅन इव्हेण्ट फॉर यू.! यहां जो सालोंसे ‘भूका’ है. उस को क्या फर्क पडता है.? यहॉँ वो इरॉम शर्मिला सालोंसे फास्ट कर रही है.उस को ग्लॅमर नहीं मिला.तो कॉमन मणिपूरी भूक से मर भी जाए.तो क्या बडी बात है.!’
-इम्फाळ मधे राहणारी केम लोटिंगबाम. सरकारी नोकरी करते. नवराही कमावता. कुठलंही मध्यमवर्गी कुटूंब असावं तसंच केमचं घर, पैसा आहे गाठीशी. पण त्याचा उपयोग काय.? तिच्या दोन वर्षाच्या मुलाला अस्थमा आहे. खोकून खोकून मुलाचा श्वास कोंडताना पाहण्यापलिकडे केमकडे दुसरा पर्याय नाही. इम्फाळमधे आजच्या घडीला तरी तिच्या लेकावर उपचार होऊ शकत नाहीत.
होणार कसा.?

या धाग्यावरून चर्चा इथे हलवली आहे.

श्री.गुगळे यानी प्रस्तुत केलेल्या धाग्यातील मुख्य विषयाशी नव्हे तर त्या अनुषंगाने प्रकट झालेल्या काही प्रतिसादातील भावना आणि प्रत्यक्षातील वस्तुस्थिती यावर हा प्रतिसाद देत आहे :

१. श्री.आडकित्ता : "सरकारी नोकरांनी स्वतः करता तयार केलेल्या अनेक 'अ‍ॅडाप्टेशन्स' पैकी ते अनुकंपा एक. अनुकंपेचा निषेध!"

देशापुढील अनेक समस्यासह, भ्रष्टाचार, महागाईसारखे अनिर्णीत आणि अनियंत्रित प्रश्नांमुळे समाजात सतत रोष वाढत चालला आहे; पण तरीही त्याकडे दुर्लक्ष करून झटपट पैसा मिळवण्याची स्पर्धा दिसून येत आहे. आर्थिक धोरणे पूर्वी सामाजिकतेवर आधारित होती, आता त्यांचे लक्ष्य बदलले आहे. सामाजिकतेऐवजी भांडवल उभारणीला महत्त्व प्राप्त झाले आहे. सामाजिक समतेच्या उद्देशाने आखण्यात येणा-या मोठमोठय़ा योजनांनासुद्धा भ्रष्टाचाराची वाळवी लागल्याने त्यांचे लाभ अपेक्षित घटकांपर्यंत पोहोचत नाहीत. मोठय़ा संख्येने जागृत होणा-या समाजाला, तरुणवर्गाला या उणिवा आणि चलाखी चटक्न कळते.

काही कारणा निमीत्ताने एस.टी. महामंडळाच्या बसमधून प्रवास करावा लागला होता, भर दूपारी शिवाजीनगर स्थानकावरच बसमधे चढ्लो, बस तशी रीकामी होती व सूटायला बराच वेळ होता, माझ्या मागे हिरव्या रंगाची सूरेख साडी नेसलेली हसतमूख स्त्रि तीच्या नवर्‍यासोबत प्रसन्न चेहर्‍याने बसली होती. सोबतच मांडीवर काही महीन्याच एक मूलही झोपी गेलं होत. जोडपं एखाद्या तालूक्यात राहणारं वाटत होतं. नवरोबा शांत गंभीर पण चेहर्‍यावर सहजभाव ठेऊन निवांत बसले होते एकूणच जोडपं सूशील वाटत होतं, जोपर्यंत त्या स्त्रिने मोबाइल उचलला न्हवता... जसा फोन तीने तोंडाला लावला, सूरूवातच दरडावणीच्या सूरात केली....