साद
हाक येता तुझी कानी मन धावे वेड्या वाटे
उरि जन्मते काहूर डोळा आभाळ हे दाटे ।
मन बावरे अल्लड त्याची गति अनावर
जीव आर्जवी न्याहार त्याला मायेची किनार ।
मन भरती ओहोटी त्याला चांदव्याची आस
काया डोह निळाशार तिला धरतीची कूस ।
वाटे नकोसे मीलन कुण्या विरहार्त क्षणी
प्याला विषाचा पिऊन मीरा गाते तुझी गाणी ।
तूच समजून आता थांब मला साद देणं
तुझ्या अंतरीची प्रीत माझं अलवार लेणं ।
प्रतिक्रिया
छान. पहील्या २ पन्क्ती ओळी
छान. पहील्या २ पन्क्ती ओळी जास्त आवडल्या
धन्यवाद सामो.
तुमच्या अभिप्राय वाचायला आवडतो.