शेवटचा दीस
स्थलकालाच्या वितानावरी
तरंग उठतिल मग अखेरचे
सीमेवर असण्या नसण्याच्या
क्षणभर उमटून मिटेल काही
जाणिव नेणीव कुठली,जेव्हा
कोसळतिल द्वैतांच्या भिंती
विश्वद्रव्य लवथवुनी पुन्हा
निराकार होईल लवलाही
चिरंतनाच्या अवघड वेणा
सोसून हसणारे क्षणभंगुर
उजळत जाईल हलके हलके
विस्कळखाईत विझतानाही
प्रतिक्रिया
क्या बात है !
अनंत यात्री
मी तुमच्या कवितांचा फॅन आहे. तुमच्या कवितेच्या थीम्स तुमची शब्दकळा
मला फार आवडते.