चाहूल..
Submitted by Dr. Medini Dingre on गुरुवार, 29/03/2012 - 22:55
चाहूल..
त्यावेळी विखरुन टाकल्या
त्या काटक्या अजून तशाच..
वाराही त्यानंतर फिरकलाच नाही काय?
तिन्हीसांजा उतरताना
कणाकणाने सावल्या दाटताना
झाडांच्या ओळखी पुसून
फक्त खुणाच उरताना
रेषारेषांनी सजताहेत
आठवणींच्या आकृत्या
पाखरांनाही आता अलगद उतरायचंच आहे
दिवस निवताना
निवार्र्याचा शोध घेऊन
डोळे मिटून आश्वस्त
थारा घेत थांबायचंय
आत्ता या क्षणी
इथेच मुक्कामी..
चाहूल थोडी आत..
थोडी बाहेर..
जागृती की स्वप्न ?
दोन्हीच्या कडा
एकमेकांत आत आत
सामावून जाताना
मधूनच टोचतेय
पानाआडच्या काट्याची धार
चंद्र पण नेमका
उगवतोय
तेव्हाच..
चाहूल लेऊन संपूर्णाची
पौर्णिमा ठेपलीय
येऊन केव्हाची..
field_vote:
(1 vote)
प्रतिक्रिया
कविता
कविता अतिशय आवडली.
नो आयडियाज् बट इन थिंग्ज.
अप्रतिम
कविता अतिशय आवडली.
एका शब्दपेक्षा दोन बरे.
मनापासून आभार
कविता वाचून प्रतिसाद दिल्याबद्दल मुक्तसुनीत व सुवर्णमयी या दोघांचे मनापासून आभार..
मेदिनी..
वाह!
वाह! कविता आवडली!
- ऋ
-------
लव्ह अ‍ॅड लेट लव्ह!
सुंदर!
कविता आवडली.
विशेष
कविता आवडलीच, आणि त्यांत ही
त्यावेळी विखरुन टाकल्या
त्या काटक्या अजून तशाच..
वाराही त्यानंतर फिरकलाच नाही काय?
ही सुरवात विशेष आवडली.
तिरशिंगराव हे नाव घेतलय सरळपणे का?
आपल्याला कविता आवडली हे वाचून आनंद झाला. प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद..
मेदिनी..
कविता अतिशय आवडली.
कविता अतिशय आवडली.
आवडली!
सुरूवात आणि शेवट दोन्हीही परिणामकारक आहेत.
चाहूल..
कवितेची " चाहूल" आवडली .. कमाल कविता..!!!
चन्द्रशेखर केशव गोखले
कविता आवडली
कविता आवडली
.
दिवस निवताना
सुंदर कविता..