व्हॅलेन्टाईन्स डे - एक पारंपरिक निबंधस्पर्धा

I am in.
कुथुन कुथुन ( ) एक कथा अर्धी सुचली आहे पण पुढे अज्जिबातच सुचत नाहीये.

अरेरे मी या धाग्यात न देता वेगळ्या धाग्यात दिली आहे. कथा इथे हलवली तरी चालेल.

फक्त काल आणि आज पर्यंतच जायचे आहे पण ती कथा उद्या परवापर्यंत ताणली आहे.

व्हॅलेंटाईन डे साजरा करण्यापूर्वी - सावधान!

व्ही. ए. फॉरवर्ड नावाच्या थोर विचारवंताने प्रसारीत केलेले हे वमननीय, दयनीय, कारूण्यरसपूर्ण, जाज्ज्वल्य विचार पहिल्यांदी वाचून त्याप्रमाणे कार्यवाही करा.

"❤तोच आठवडा त्यांच्यासाठी पण❤

❤तोच आठवडा त्यांच्यासाठी पण❤

"Rose" तर तिला पण द्या जी तुमच्यासाठी "रोज" दुःखांशी संघर्ष करुन झगडत असते.

"Propose"तर तीला पण करा जी तुमच्या व्यक्तिमत्वाच्या "pose" ची खरी शिल्पकार असते.

"Chocolate" तर तीला पण द्या जी स्वतः झटुन तुम्हाला आयुष्यात"ready&set" करते.

"Teddy" तर तीला पण द्या जी तुम्हाला लहानपणापासुनच "teddy" सारख जपत असते.

"Promise" तर तीला पण करा जिने तुमच्या करीता सगळी सुखे "miss" केलेले असते.

"Kiss" तर तीच्या पण पायांना करा जिने तुमच्यासाठी पाय झिजवले असते.

"Hug" तर तिला पण करा जिने तुम्हाला तिच्या "कुशीत" मौल्यवान वस्तु सारखे जपले असते.

"VALENTINE" तर तिच्या सोबत पण साजरा करा जिने तुम्हाला प्रेम करायला शिकवले असते.

"girlfriend" नावाच्या बाईच्या आधी पण एक बाई असते.
तिचे नाव "आई"असते.
अडाणी जरी असली तरी १०० girlfriend च्या प्रेमाला भारी असते.

'संत्री' कथेचे स्वैर विस्तार आणि अ‍ॅडाप्टेशन केले आहे. मी प्रमाण भाषेचा आग्रह न स्विकारण्याबाबत आग्रही असतो तरीही तुम्हाला स्विकार्य असेल तर स्वंतत्र कथा धाग्यापेक्षा या धाग्याचा प्रतिसाद म्हणून अधिक प्रिफर करेन.

पूर्वेमेघोत्तर आणि उत्तरोत्तर मेघ
अर्थात
वॅलेंटाइन डे उर्फ वल्लभदिनः कालचा आणि आजचा
कालिदासाच्या मेघदूताचे 'पूर्वमेघ' आणि 'उत्तरमेघ' असे दोन भाग आहेत. आमच्या लाडक्या कवयित्री शांताबाई शांता शेळके यांनी त्याचे सरस भाषांतरही केलेले आहे. सध्या आपण आधुनिकोत्तरोत्तर काळात जगत असल्यामुळे नुसते पूर्व आणि उत्तरमेघ काय कामाचे? म्हणून 'पूर्वेमेघोत्तर आणि उत्तरोत्तर मेघ' इयें ऐसी अक्षरे रसिकांच्या चरणी सेवेसी सादर करत आहोत.
डिस्क्लेमर: अनेक शब्दांचे, वाक्यांचे आणि फ्रेजांचे चौर्य केल्याबद्दल आम्ही आमच्या लाडक्या कवयित्रींची मनापासून क्षमा मागत आहोत.

पूर्वेमेघोत्तर उर्फ वॅलेंटाइन डे: कालचा
National archives मधल्या 'Private papers' या सेक्शनमधे अनेक शतकांपूर्वीच्या चॅट हिस्टरीतली संभाषणांच्या काही प्रिंट आउट्स सापडल्या. त्यातील वॅलेंटाइन डे स्पेशल चॅट्स इथे देत आहे:
Yaxa: hey, u der?
Sakhiiii: yup..
Yaxa: miss u darling…Happy V’ Day!
Sakhiiii: miss u too my valentine…. <3<3<3<3<3<3<3<3<3 e, skype var ye na
Yaxa: अगं रामगिरीवर यवढा चांगला speed नाहीये, net connectn sarkha गंडतं. बघून काय बघशील? जाम slim zaloy गं मी विरहामुळे. तू तो सोन्याचा wrist band dilelas na magchya V day la, to pan sarkha galatoy hahatun. तू kay kartyes sweetheart?
Sakhiiii: वीणा घेऊन बसलेवते. तुझं नाव गुंफलेलं गाणं म्हणायचं असतं ना विरहात. पन रदु येते आनि गला choke hoto…
Yaxa: रडू बिडू नकोस. तूझे डोळे सूजतात मग. आणि गरम निश्वासान्नी ओठ कोरडे होतात. ते लोध्र फुलांचं कोल्ड क्रीम लावतेस ना?
Sakhiiii: कधी येणार रे तू? कुबेराला request करायला हवी होतीस की निदान आजच्या दिवशी तरी मला अलका नगरीला येऊ द्या म्हणून. सगलए बॉस मएलए असएच दउष्ट
Yaxa: शाप आहे तो. त्यात कशी leave milnar? shaap sampalyavar lagech yein.
Sakhiiii: मला सारखा मागच्या वर्षीचा v’ day आठवतोय .... तू कुरबक फुलांचा मोठ्ठा बुके दिलेलास मला आणि ती वैदूर्याच्या देठाची सोन्याची कमळं gift दिलेलीस.
Yaxa: ani tu ashokavar wine chi चूळ टाकलि होतिस.
Sakhiiii: नाही रे, वाइनची चूळ केसर व्रुक्शावर. अशोकाला फुलण्यासाठी लाथ मारावी लागते. नएहमि कस रए विसरतोस तु?
Yaxa: ते वृक्षांचं मि कशाला लक्षात ठेउ? रात्री टेरेसवर आपण wine pyaylyavar kay kay kele te matra visaralo nahiye
Sakhiiii: hmmmm…..कशाला त्या आठवणी काढतोस?
Yaxa: बर, tuला ya varshi काय gift hava स्संग. tya Megh courier walya बरोबर पाठवीन. जरा ऊशीरा delivery deto to, पण चांगलाय.
Sakhiiii: तू मला भेटशील तर तीच मला भेट. love you re.
Yaxa: Lv u. Muaah.
Sakhiiii: muuuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaaah :^*

उत्तरोत्तर मेघ अर्थात वल्लभदिनः आजचा
मधुमालतीच्या फुलांनी सजलेल्या, जाईच्या वेलींनी लगडलेल्या कोण्या एका कुंजवनात कोणी एक हतभागी अशी विरहिणी रमणी कमलपत्रावर नखांनी कोरेलेले, आपल्या प्रियाकडून प्राप्त झालेले हे प्रेमपत्र विरहतापामुळे आलेल्या ग्लानीमुळे विसरून, सोडून गेली:
एमेन्सिसेवक यक्ष एक कुणिं, अखेर आले मनोरथ फळां
प्रियावियोगे जरिहीं दु:सह, वर्षाचा त्यां व्हिसा मिळाला
समीप येतां मधुमासातिल चतुर्दशी ती प्रणयउत्सवी
उरी तयाच्या लागे हुरहुर प्रिया सखीचा आठव होई

रक्तवर्ण ती पुष्पें फुललीं, कितिक अर्पिलीं वल्लभसखिला
मधुमिष्टान्नें, बालअस्वलें, मृदु-हृद्-खेलन हृदयेश्वरीला
मीलनसुख सेविले तिच्यासह गतवर्षीच्या वल्लभदिनी तें
स्मरता सखिसहवास तसा तो व्याकुळ नयनी जळ ओघळते!

स्फटिकधवल ते वर्षतिं हिमकण, मेघ नच दिसे परि आकाशीं
संदेशातें वाहुन नेइल कोण माझिया प्रियसखिपाशी?
आर्यवर्षविपणनकेंद्रातुन कमलपत्र हे विकत घेउनीं
वल्लभसखिला पत्र आपुले यक्ष कोरतो नखक्षतांनीं

प्रटुल्याला विणूसाठी काही सुचलं नाही का अजून?

भल्या पहाटे साडेसात वाजता फोन वाजला तेव्हा मी अर्थातच वैतागाने कपाळावर आठ्या घालून डोळे किलकिले केले. आज रविवार आहे, सुट्टी आहे वगैरेची तमा न बाळगता तो निर्लज्जपणे तसाच वाजत राहिला. हात लांब करून, तो उचलून बंद करण्याची क्षमता नसल्याने मी नुसतीच एक उशी त्यावर टाकली आणि एक माझ्या डोक्यावर घेतली. तोच वाजून वाजून कंंटाळला आणि बंद झाला. डोळे मिटतोय न मिटतोय तोच पुन्हा वाजला. 'भेंचोत, गबस ना!' भडव्याला माझ्या साध्या शिव्या कळत नाहीत, आणि म्हणे स्मार्टफोन! मी उशी डोक्यावर दाबून दुर्लक्ष घट्ट केलं.

मात्र तिसऱ्यांदा वाजला तेव्हा मात्र तिरीमिरीत उठलो. तोंडात थुंकी गोळा करावी तशा शेलक्या शिव्या गोळा करून मी फोन बघितला - अजय! आता या कोकराला काय शिव्या देणार? मुकाट्याने गिळून टाकल्या. उजेडाचा त्रास होत होता म्हणून डोळ्यांवर हात ठेवून जड आवाज शक्य तितका उचलत म्हटलं
"बोल..."
तो नेहेमीपेक्षा जास्त कोकरी अवस्थेत होता.
"अरे यार थोडी गडबड झाली." मी जरा सावरलो. बेडमध्ये अनिता डाराडूर झोपलेली होती. तिला डिस्टर्ब होऊ नये म्हणून स्वयंपाकघरात आलो.
"काय झालं?"
उत्तर देताना त्याला कसनुसं होत होतं. काल स्मिताबरोबर डेटवर गेला होता हे मला माहीत होतं. पण त्याने पुढचं सांगितलं. म्हणजे अगदी डायरेक्टली नाही, पण आडवळणाने, अडखळत अडखळत.
"आणि तू सरळ..."
"हो" त्याचा आवाज अपराधी, नरम झालेला होता.
"अरे असं काय केलंस? जरा विचार करायचा ना!"
"...."
"आणि तिनेसुद्धा...?"
"हो."
ऐकून माझ्या डोक्याचं भजं झालं. अजय ज्यांच्यावर लाईन मारायचा त्यांच्यापैकी स्मिता ही सगळ्यात खालच्या वीस पर्सेंटाइलमधली. दिसायला तशी बरी पण डोक्याने थोडी सटकच. गेल्या दोन वर्षात तिने तीन नोकऱ्या सोडल्या. सोडल्या म्हणजे सोडाव्या लागल्या, कारण ती खुशाल मॅनेजिंग डायरेक्टरच्या ऑफिसमध्ये जाऊन कंपनी सुधारण्यासाठी काय करायला हवं याबद्दल लेक्चर झोडायची, कस्टमरांबरोबर वादावादी करायची. बरं, कामाच्या नावाने बोंबच. निदान वेळेवर तरी यावं. तर तेही नाही. आज काय तिला योगाचा क्लास होता म्हणून उशीर झाला, उद्या काय दिवाळीसाठी खरेदी करायचीय म्हणून लवकर जायचंय. अशा तरशिणीबरोबर आपलं कोकरू...

मगाशी गोळा केलेल्या सगळ्या शिव्या त्याला दिल्या. वर आणखीही काही. मी फोन ठेवला तेव्हा तो पारच घायाळ झाला होता. पण नंतर हलाल होण्यापेक्षा बरं. भेंचोत एकत्र झोपायचं, झोपा की. त्यासाठी तरशीण काय, वाघीण काय... कोणी पण चालेल. पण एकत्र झोपल्यानंतर निमूटपणे डोळे मिटून झोपून जायचं की नाही? तर नाही.

अईशप्पथ सांगतो, उगाच प्रेमाच्या भरात येऊन नको त्याला नको तिला 'आय लव्ह यू' म्हणणारांसाठी एखादी डे-आफ्टर पिल आली तर व्हॅलेंटाइनच्या दुसऱ्या दिवशी तिचा खप बेसुमार होईल!